Symbianize Forum

Most of our features and services are available only to members, so we encourage you to login or register a new account. Registration is free, fast and simple. You only need to provide a valid email. Being a member you'll gain access to all member forums and features, post a message to ask question or provide answer, and share or find resources related to mobile phones, tablets, computers, game consoles, and multimedia.

All that and more, so what are you waiting for, click the register button and join us now! Ito ang website na ginawa ng pinoy para sa pinoy!

Bakit ka nag solo sa buhay? | Bakit mas pinili mo mag isa kaysa kasama ang pamilya mo?

Xynz

 
 
The Patriot
Advanced Member
Messages
671
Reaction score
528
Points
343
Good Luck
Perfect Health
Eternal Love
Enormous Fortune
Royal Wisdom
Solid Family
Ultimate Endurance
Divine Faith
Endless Happiness
Absolute Peace
Mind Stone
Space Stone
Natanong ko lang.

Isa kasi sa rason ko kung bakit ako nag solo eh yung wala ako iniintindi bukod sa sarili ko.

Buti na lang talaga at hindi ako ginawang alkansya ng erpats ko o kahit sinong tita (mother side kasi my mom passed away since 2005) ko.

They left me when I was on 2nd year collage of my Civil Engineering course. I was already living my alone life by then.

Andami ko natutunan, good thing that time, usong uso ang PSP, JTag sa Xbox 360, Jailbreak sa ps3 at yun ang ginawa kong income nung nasa collage ako hahaha. Naka graduate naman saka nag ka lisensya.

Kayo/ikaw? Bakit ka bumukod?
 
Pagkagraduate ko nang college, nag pa manila ako tapos nakipisan ako sa pinsan ko, nakahanap ng trabaho at bumukod. Mas magaan na mag isa na lang at walang kamag anak na kasama, yung lang malungkot pag may special occasion.. in the end, bumalik din ako sa probinsya namin.. kung ang question is bakit? wala naman talaga sagot, siguro adulting?
 
Pagkagraduate ko nang college, nag pa manila ako tapos nakipisan ako sa pinsan ko, nakahanap ng trabaho at bumukod. Mas magaan na mag isa na lang at walang kamag anak na kasama, yung lang malungkot pag may special occasion.. in the end, bumalik din ako sa probinsya namin.. kung ang question is bakit? wala naman talaga sagot, siguro adulting?

Ang hirap sa manila kapag bagong salta ka, no? Naalala ko non, pupunta lang ako as Old Balara galing Tandang Sora nag tataxi pa ko. Pucha, kaya naman palang lakarin HAHAHAHA.

Buti nga at natapos ko yung Course ko non, kung hindi wala akong mapapala lol.
 
naaalala ko nga eh, gradute ako ng comp prog na 2 years, inisip ko nun magbuhat ng isda sa navotas, buti na lang may call center.. malayo talaga mararating ng kakapalan ng mukha at lakas ng loob.
 
naaalala ko nga eh, gradute ako ng comp prog na 2 years, inisip ko nun magbuhat ng isda sa navotas, buti na lang may call center.. malayo talaga mararating ng kakapalan ng mukha at lakas ng loob.
Naka survive ako dahil as piracy. HAHAHA. Talamak nga non. Lahat ng side hustle na alam kong pwede pag kakitaan pinasok ko. Talent "daw" ang knowledge ko sa IT Field sabi nila, pero sabi ko nga "if you can do it, don't do it for free".
 
naaalala ko nga eh, gradute ako ng comp prog na 2 years, inisip ko nun magbuhat ng isda sa navotas, buti na lang may call center.. malayo talaga mararating ng kakapalan ng mukha at lakas ng loob.
batman-CLAP APRUB.gif
 
I came from Province, and soon as I graduated naghanap na sa Manila ng work. Fortunately, landed on one naman agad. I also live alone, and why? 🤔 I don't know why. Possible ba na because of upbringing, siguro? When I was young hindi ko kasi nakitaan ng closeness sa family ko, between family members or sa relatives, may kanya-kanya kaming mundo, busy lagi mga parents or wala sa bahay out-of-town sila for business trips and w/e.

But being alone, living alone, doing everything alone is hella frightening and sad most of the time, I suppose? Now that I think of it. I can't live without gadgets or computer tuloy kasi baka mabaliw naman ako 'pag walang kausap o ginagawa hehe.

Do I regret it? Not a bit. Basta iba din yung feeling, yung independency ba. Dami mong natututunan sa buhay. Dami mong pwedeng gawin mag-isa without worrying sa iisipin ng iba. Likewise sarili mo lang kailangan mong isipin, like how to survive sa bawat araw eme (at least for me).
 
Last edited:
i know the feeling...
ikaw mag lalaba
ikaw magluluto kunti ang alam
pag nagkasit sarili mo lang
pag taglamig walang kayakap
pag pagod ganundin
pag may okasyon miss mo sila
ang masakit pag sila rin may sakit.
lalo na pag may namatay dahil walang pambili ticket

of all these things i'll do it for them...
kaya ko to by the Grace of God!
cheers! lang *giggle*
 
Living alone isn't easy. But I wouldn't trade this kind of set-up.
You have the freedom to do everything you want without worrying about others.
And yes, sometimes you will miss your loved ones and wish to see them and be with them, but you will be unable to do so.

Laban lang! ;)
 
2010 ng umalis ako samen, 17 years old ako non, first year college, ang reason kaya ako bumukod kasi magulo sa bahay, maraming problema financially and parang yun yung way ko para hindi ako ma stress at makalimot sa problema sa family. Ang selfish ko sa part na yun, alam ko. Minsan naiingit ako sa mga kaibigan ko kasi ang iniintindi lang nila yung assignments or projects namen while ako kelangan ko pa pag trabahuhan lahat, baon, and pang tuition. Fast forward, 2014, after gumraduate nag hanap agad ako ng work, naging call center agent ako from 2014 to 2018 and after non na hire ako ng isang company sa Singapore. Medyo sinuwerte at malaki ang sahod, naka pundar ng sariling bahay, sasakyan. Ngayon, andito na ako sa Pinas pero don parin ako nag wowork sa company ko sa SG (wfh) set up. Binilhan ko rin ng bahay ang parents ko para makabawi sa pag kukulang ko sa kanila. Masaya na malungkot ang ngyri sa buhay ko pero nag papasalamat ako sa ating Panginoon na hindi ako pinabayaan.
 
Naalala ko back 2012 na stroke father ko college ako nun wala na magpapaaral saken kaya need ko buhayin sarili at pag aralin kung ano ano work din pinasok ko pagtitnda sa palengke at i remember mga kaklase ko pag kakaen sila sa canteen namin masasarap pagkaen at ulam nila tapos ako bibili lang ng cup noodles sa canteen at may baon akong kanin ayun na ulam ko then awa ng Panginoon naka graduate naman at nakapag work sa manila malayo sa parents at walang suporta financialy awa ng Diyos may lola kaklase ko na taga mandaluyong pinatuloy ako dun at tinuring ako parang pamilya fastforward ngayon nakahanap ako Employer sa SG as BIM Modeler na medyo malaki sahod nakabili na ng gusto ko at natulungan kona din magulang ko nabigyan sila business. Mahirap maging independent pero wala tayo choice dahil dun tayo mas mag grogrow
 
Ang supporta kasi ng.pamilya ay para lamang saklay - you don't want to depend on it forever. The sooner na maging independent ka, mas okay.

Noong 19y/o ako inang nagkatrbaho. 230 per day ang sahod. Stay in nmn kaya walang ibang expenses kundi pagkain. Eventually tumaas sya hanggang 500 per day at nakaipon ako ng pang rent for for 3 months. Nag trabaho ako sa call center at naging self sustaining na ako.

Pero wala nmn akong complaint sa pamilya ko. Nakarating kaming buong pamilya sa Ibang bansa, at nag start over ulit kami magkakasama. At eventually kanya-kanya pamilya na kami ngayon.
 
Back
Top Bottom