So ako po ay isang Lalaki, currently in my early 20's, at single for almost Half a Decade na (5 Years para simple).
Gusto ko lang po sanang maliwanagan, siguro nga po'y dala na rin nang matagal na panahon na hindi ko naranasan, at naramdaman ang umibig at ibigin nang isang babae ay para bang masasabi kong "nalimutan" ko na kung paano ito nararamdaman.
Earlier this month lang po, nagtapat ako sa (mga) kaibigan ko na para bang may natitipuhan akong isang babae na aming ka Opisina. Simple sya, cute, may katangkadan, katamtaman ang pangangatawan, at walang arte sa katawan. I can say na these are the qualities i am looking for sa isang babae. Pero bago ako nagtapat sa mga kaibigan ko, matagal din ako nagduda, kase naghinala ako nung una na etong si Ate ay Ate din ang hanap, tibo kumbaga, dahil nga napakasimple, at minsan ba'y parang lalake kung pumorma. Pero nagulat ako't nabighani noong Christmas Party namin, dahil ubog nga namang ganda nya noong nalapatan nang Make Up, para bang nag ibang anyo. malayo sa usual nyang itsura, doon ko napagtanto, babae nga ito at malabong maging tibo, kase kung magtaon, nakakapanghinayang.
Last February 14, araw nang mga puso, sa katanghaliang tapat ay hinikayat ako nang kaibigan kong bigyan nang bulaklak at tsokolate etong binibining ito. Aaminin ko po, noong una ay wala talaga akong intensyon, at hindi ko inisip na mag bigay nang anumang bagay nong araw na iyon. Pinag isipan ko po ito, nag isip at nag isip, sa pagkakakilala ko naman po sa sarili ko, hindi ako yung tipo nang tao na basta na nga lang magbibigay nang bulaklak at tsokolate sa isang babae nang wala lang. Matagal lang po akong hindi umibig, pero hindi ko po pagkakagastusan ang isang bagay, kung hindi ko din po ito gustong gawin. Marahil nga po ay napagtanto ko sa sarili ko na, "Bakit nga ba ang hindi ko sya bigyan nang bulaklak?". So nagpabili po ako nang bulaklak, noong wala nang tao sa aming opisina, ay palihim ko itong inilapag sa mesa nya.
Kinabukasan, gaya nang inaasahan, kinilig at naging pala isip sa mga kaibigan at tao sa paligid nya, ang kung sino ang nagbigay nang bulaklak at tsokolate sa kanya. Kung ako lang naman po, ay ayoko at wala (pa) din akong intensyon na ipakilala ang sarili ko sa kanya. Siguro nga po ay dahil sa tinakot ako nang mga kaibigan ko, na baka magkaroon sya nang "maling hinala" o kaya naman ay gamitin nang ibang taong may gusto din sa kanya, ay napilitan akong ilantad ang sarili ko. Dala-dala ang isang Pizza Box, ay ibinigay ko ito sa kanya, senyales na ako ang nagbigay nang bulaklak at tsokolate noong huling gabi, walang pagdududa sa sarili nya, na ako nga naman yon. Kalauan nang araw na iyon, noong mag uwian ay chinat ko sya, gaya nang payo sa akin nang aking mga kaibigan. Kinamusta sya, at sabay sabing "Sana nagustuhan mo ang bulaklak, tsokolate, at Pizza na bigay ko". Alam ko naman din sa sarili ko na na overwhelm din sya sa mga bigay ko, at sa biglaang paglantad ko.
Isang araw ko na syang hindi naiichat pang ulit, dahil nga po may tanong ako sa sarili ko. "Gusto ko na ba talaga ang babaeng ito?", ganoon po ba talaga kabilis? wala po akong duda sa sarili ko na (naging) "Crush" ko sya, pero as of now, hindi ko pa po nakikita ang sarili ko na nadedevelop nang mas malayuan pa sa kanya, hindi ko pa makita ang sarili ko na nanliligaw sa kanya. Uulitin ko po, hindi po ako yung tipo nang tao na paasa, hindi ko po ugali ang magpa asa nang babae, at gumastos nang wala lang. Gusto ko lang pong maliwanagan ang sarili ko, "Mahal ko na ba ito?". "Totoo ba itong nararamdaman ko?". Ayokong maging disappointment sa kaibigan ko, sa kaibigan nya, sa kanya, at sa sarili ko.
Kaya po heto ako, hihingi nang tulong at payo mula sa inyo. Gusto ko pong maliwanagan etong aking damdamin, salamat po.
Gusto ko lang po sanang maliwanagan, siguro nga po'y dala na rin nang matagal na panahon na hindi ko naranasan, at naramdaman ang umibig at ibigin nang isang babae ay para bang masasabi kong "nalimutan" ko na kung paano ito nararamdaman.
Earlier this month lang po, nagtapat ako sa (mga) kaibigan ko na para bang may natitipuhan akong isang babae na aming ka Opisina. Simple sya, cute, may katangkadan, katamtaman ang pangangatawan, at walang arte sa katawan. I can say na these are the qualities i am looking for sa isang babae. Pero bago ako nagtapat sa mga kaibigan ko, matagal din ako nagduda, kase naghinala ako nung una na etong si Ate ay Ate din ang hanap, tibo kumbaga, dahil nga napakasimple, at minsan ba'y parang lalake kung pumorma. Pero nagulat ako't nabighani noong Christmas Party namin, dahil ubog nga namang ganda nya noong nalapatan nang Make Up, para bang nag ibang anyo. malayo sa usual nyang itsura, doon ko napagtanto, babae nga ito at malabong maging tibo, kase kung magtaon, nakakapanghinayang.
Last February 14, araw nang mga puso, sa katanghaliang tapat ay hinikayat ako nang kaibigan kong bigyan nang bulaklak at tsokolate etong binibining ito. Aaminin ko po, noong una ay wala talaga akong intensyon, at hindi ko inisip na mag bigay nang anumang bagay nong araw na iyon. Pinag isipan ko po ito, nag isip at nag isip, sa pagkakakilala ko naman po sa sarili ko, hindi ako yung tipo nang tao na basta na nga lang magbibigay nang bulaklak at tsokolate sa isang babae nang wala lang. Matagal lang po akong hindi umibig, pero hindi ko po pagkakagastusan ang isang bagay, kung hindi ko din po ito gustong gawin. Marahil nga po ay napagtanto ko sa sarili ko na, "Bakit nga ba ang hindi ko sya bigyan nang bulaklak?". So nagpabili po ako nang bulaklak, noong wala nang tao sa aming opisina, ay palihim ko itong inilapag sa mesa nya.
Kinabukasan, gaya nang inaasahan, kinilig at naging pala isip sa mga kaibigan at tao sa paligid nya, ang kung sino ang nagbigay nang bulaklak at tsokolate sa kanya. Kung ako lang naman po, ay ayoko at wala (pa) din akong intensyon na ipakilala ang sarili ko sa kanya. Siguro nga po ay dahil sa tinakot ako nang mga kaibigan ko, na baka magkaroon sya nang "maling hinala" o kaya naman ay gamitin nang ibang taong may gusto din sa kanya, ay napilitan akong ilantad ang sarili ko. Dala-dala ang isang Pizza Box, ay ibinigay ko ito sa kanya, senyales na ako ang nagbigay nang bulaklak at tsokolate noong huling gabi, walang pagdududa sa sarili nya, na ako nga naman yon. Kalauan nang araw na iyon, noong mag uwian ay chinat ko sya, gaya nang payo sa akin nang aking mga kaibigan. Kinamusta sya, at sabay sabing "Sana nagustuhan mo ang bulaklak, tsokolate, at Pizza na bigay ko". Alam ko naman din sa sarili ko na na overwhelm din sya sa mga bigay ko, at sa biglaang paglantad ko.
Isang araw ko na syang hindi naiichat pang ulit, dahil nga po may tanong ako sa sarili ko. "Gusto ko na ba talaga ang babaeng ito?", ganoon po ba talaga kabilis? wala po akong duda sa sarili ko na (naging) "Crush" ko sya, pero as of now, hindi ko pa po nakikita ang sarili ko na nadedevelop nang mas malayuan pa sa kanya, hindi ko pa makita ang sarili ko na nanliligaw sa kanya. Uulitin ko po, hindi po ako yung tipo nang tao na paasa, hindi ko po ugali ang magpa asa nang babae, at gumastos nang wala lang. Gusto ko lang pong maliwanagan ang sarili ko, "Mahal ko na ba ito?". "Totoo ba itong nararamdaman ko?". Ayokong maging disappointment sa kaibigan ko, sa kaibigan nya, sa kanya, at sa sarili ko.
Kaya po heto ako, hihingi nang tulong at payo mula sa inyo. Gusto ko pong maliwanagan etong aking damdamin, salamat po.
