- Messages
- 29,451
- Reaction score
- 16,886
- Points
- 2,228
Career din ako.
Dun sa nagtatanong kung bakit di na lang i-balance pareho, well yes kaya naman talaga yun. At ang dami-daming tao dyan na nagawa yan kaya sila yung mga living proof nyan. Pero syempre di naman kasi lahat ng tao magkakapareho. Lahat tayo magkakaiba ng ugali at sitwasyon... Magkakaiba din ng aspirations sa buhay. Kaya may mga taong katulad namin na more of a realist. Ako, I chose career kasi yun yung praktikal para sa sitwasyon ko, tsaka afford ko naman din kasi na hindi muna magka-lovelife for the meantime kasi hindi naman din ako yung klase ng tao na laging nagke-crave ng companionship. Wala rin akong pake sa opinyon o sasabihin ng iba about that. That's how I simply roll. I've been in relationships before, but I can also handle being single/alone. Actually sobrang liberating nga eh pag mag-isa ka lang. Kung sa iba synonymous sa sadness ang loneliness, well para sakin total freedom at peace of mind yan. But probably that's just me being the practical introvert that I am. Add the fact na isa ako sa mga klase ng tao na pag may gustong i-pursue sa buhay, gusto ko dapat nandun lang yung focus ko. Ayokong hinahati yung atensyon at oras ko kasi parang ang gulo para sakin ng ganun. Yung tipong parang hindi ko kaya mag-juggle ng mga malalaking bagay nang sabay-sabay? Ganun. Kaya ko nasabi yan, kasi para sakin hindi mababaw yung pagtingin ko sa relationships eh, sobrang big deal sakin nyan. Kaya kung sakaling papasok ulit ako sa isang relationship, gusto ko buo at stable na 'ko at kaya ko nang ibuhos lahat ng oras at atensyon ko dun sa babaeng makakasama ko. Ayokong-ayoko na pumapasok sa isang bagay na hindi ko napapaghandaan, na alam ko sa sarili kong less than 100% lang ang kaya kong ibigay kasi ayoko din namang sayangin yung oras at effort ng mga taong pwedeng mag-expect sakin.
Dun sa nagtatanong kung bakit di na lang i-balance pareho, well yes kaya naman talaga yun. At ang dami-daming tao dyan na nagawa yan kaya sila yung mga living proof nyan. Pero syempre di naman kasi lahat ng tao magkakapareho. Lahat tayo magkakaiba ng ugali at sitwasyon... Magkakaiba din ng aspirations sa buhay. Kaya may mga taong katulad namin na more of a realist. Ako, I chose career kasi yun yung praktikal para sa sitwasyon ko, tsaka afford ko naman din kasi na hindi muna magka-lovelife for the meantime kasi hindi naman din ako yung klase ng tao na laging nagke-crave ng companionship. Wala rin akong pake sa opinyon o sasabihin ng iba about that. That's how I simply roll. I've been in relationships before, but I can also handle being single/alone. Actually sobrang liberating nga eh pag mag-isa ka lang. Kung sa iba synonymous sa sadness ang loneliness, well para sakin total freedom at peace of mind yan. But probably that's just me being the practical introvert that I am. Add the fact na isa ako sa mga klase ng tao na pag may gustong i-pursue sa buhay, gusto ko dapat nandun lang yung focus ko. Ayokong hinahati yung atensyon at oras ko kasi parang ang gulo para sakin ng ganun. Yung tipong parang hindi ko kaya mag-juggle ng mga malalaking bagay nang sabay-sabay? Ganun. Kaya ko nasabi yan, kasi para sakin hindi mababaw yung pagtingin ko sa relationships eh, sobrang big deal sakin nyan. Kaya kung sakaling papasok ulit ako sa isang relationship, gusto ko buo at stable na 'ko at kaya ko nang ibuhos lahat ng oras at atensyon ko dun sa babaeng makakasama ko. Ayokong-ayoko na pumapasok sa isang bagay na hindi ko napapaghandaan, na alam ko sa sarili kong less than 100% lang ang kaya kong ibigay kasi ayoko din namang sayangin yung oras at effort ng mga taong pwedeng mag-expect sakin.
Last edited: