"Si Pedrong Guro"
Intro:
Noong unang panahon sa isang baryo may nag-ngangalang Pedro ang kanyang trabaho ay isang guro sa nasabing baryo. Ang kanyang subject na itinuro ay English. At sa loob ng kanyang silid-aralan ay may isang mahigpit na patakaran bawal magsalita ng wikang Pilipino. Kapag ikaw ay nagkamali ay may multang singko sentabo dahil sa sobrang higpit na guro ni Pedro sa wikang banyaga o English ay may maganda naman naibubunga ito una; ang kanyang mag-aaral ay talagang nagsisikap na mag aral ikalawa; ay naging maganda ang naging career ni Pero sa pagtuturo ng English.
Sa paglipas ng panahon ay marami na rin nai-ambag ang guro na si Pedro naroon na nakapagsalin siya ng mga aklat sa wikang English at naging Prisinpal na rin siya at patuloy na nagsusulat ng mga aklat sa wikang English kaya’t naiimbitahan na rin siya sa mga karatig bayan upang panauhin bilang tagapag-salita para sa paksang English.
Masaya na si Pedrong Guro sa kanyang career sapagkat kung titingnan ang kanyang narating ay malayo na kumpara sa mga ilang mga guro makikita mo sa kanya ang pagsisikap at determinasyon na talagang kahahangaan mo. Subalit isa na lamang ang kanyang pinapangarap ang makarating sa Amerika.
Isang araw ay isang sulat ang dumating sa tanggapan ni Pedrong Guro ito ay isang Imbatasyon buhat sa Amerika paanyaya para siya ay dumalo sa isang seminar sa nasabing bansa (All Expense are fully paid). Nang mabasa ito ni Pedro ay labis ang kanyang galak, agad siyang naghanda para sa nalalapit niyang pag punta sa Amerika. Nagpakulay siya ng buhok (Blonde), bumili ng mamahaling damit (Amerikana) at iba pang mga kailangan tulad ng pasaporte.
Sa madaling sabi ay nakarating na sa nasabing bansa si Pedrong Guro at maayos naman natapos ang Seminar bilang isa sa mga tagapagsalita at habang siya ay papunta sa kanyang hotel ay excited si Pedro na maglibot muna ubusin ang nalalabing araw sa pamamasyal sa Amerika at magamit ang wikang English na kung saan ay parang master na niya. Kayat agad siyang lumabas habang nakasuot pa ng Amerikana at naghanap ng makakainan na restaurant sa iang mall.
Habang si Pedro ay nasa mall ay may isang Americano ang lumapit…
American:
Magandang araw! sayo kabayan , kumusta ka?
Pedro:
I am good! How do you do too?
American:
ako nga pala si John, alam mo napakanda ng Iyong bansang Pilipinas at madalas akong nagpupunta doon.
Pedro:
I am Peter nice to meet you, what is good in my country too much pickpocket there.
American:
Naku! Nagkakamali ka kaibigan hindi naman ganoon napakabait ng Iyong mga kababayan kahit na may problema bakas pa rin ang ngiti sa kanilang mga mukha at very hospitable kayo.
Pedro:
It is your opinion, but if I were given a chance not to go back there I will. Too much corruption, too much polutions, there is no damned good in my country.
American:
Alam mo kaibigan napansin ko lang puro masama ang sinasabi mo sa Iyong Bansang Sinilangan.
Pedro:
Sad to say yes, a lot of miserable things happened there. too much corruption.
American:
Nakaka-awa ka naman kaibigan hindi mo nakikita ang mga magagandang bagay sa Piliipinas , isa pa nagsasalita ako ng tagalog habang ikaw naman ay English nang English, naalala ko sinulat ng inyong bayani “Ang hindi marunong magmahal sa sariling wika ay daig pa ang malansang isda” , nabubulag ka ng Iyong kahangalan.
Habang nag-uusap pa sila ay may dumating na isang pinay at isang bata na tinatawag ang Amerikano na ang sabi; “mahal halika na naka order na ako gutom na mga bata” Hello kabayan.
American:
Sila pala ang aking pamilya , nakakalungkot na kinausap pa kita, Paalam sayo.
Note:
Kung mapapansin po natin habang nag-uusap sina Pedro at ang Amerikano . Si Pedro ay wikang English habang ang kanyang kausap na Amerikano ay wikang Pilipino, Masama at paninira ang binabanggit ni Pedro sa kanyang sariling Bansa habang ang Amerikano ay papuri sa ating Bayan. sa pagpapatuloy….
Nakabalik na ng Pilipinas sa Pedro at labis siyang napahiya sa paguusap nila ng Amerikano at hindi ito naalis sa kanyang isip at kalaunan ay nagkaroon siya ng sakit na kung tawagin ay “Brenda” or Brain Damage. Nabaliw po si Pedrong Guro sa kakaisip.
Conclusion:
Salamat sa pagbabasa! Sana ay may natutunan po kayong aral sa aking maikling kwento para sa akin ay hindi masama na mag aral ng ibang wika. Wag lang po maging sobrang Colonial mentality.
Tanong:
Alam po ninyo sa sobrang pagkabaliw ni Pedrong Guro pati kanyang pagtawa ay English hulaan ninyo kung paano siya tumawa?
Intro:
Noong unang panahon sa isang baryo may nag-ngangalang Pedro ang kanyang trabaho ay isang guro sa nasabing baryo. Ang kanyang subject na itinuro ay English. At sa loob ng kanyang silid-aralan ay may isang mahigpit na patakaran bawal magsalita ng wikang Pilipino. Kapag ikaw ay nagkamali ay may multang singko sentabo dahil sa sobrang higpit na guro ni Pedro sa wikang banyaga o English ay may maganda naman naibubunga ito una; ang kanyang mag-aaral ay talagang nagsisikap na mag aral ikalawa; ay naging maganda ang naging career ni Pero sa pagtuturo ng English.
Sa paglipas ng panahon ay marami na rin nai-ambag ang guro na si Pedro naroon na nakapagsalin siya ng mga aklat sa wikang English at naging Prisinpal na rin siya at patuloy na nagsusulat ng mga aklat sa wikang English kaya’t naiimbitahan na rin siya sa mga karatig bayan upang panauhin bilang tagapag-salita para sa paksang English.
Masaya na si Pedrong Guro sa kanyang career sapagkat kung titingnan ang kanyang narating ay malayo na kumpara sa mga ilang mga guro makikita mo sa kanya ang pagsisikap at determinasyon na talagang kahahangaan mo. Subalit isa na lamang ang kanyang pinapangarap ang makarating sa Amerika.
Isang araw ay isang sulat ang dumating sa tanggapan ni Pedrong Guro ito ay isang Imbatasyon buhat sa Amerika paanyaya para siya ay dumalo sa isang seminar sa nasabing bansa (All Expense are fully paid). Nang mabasa ito ni Pedro ay labis ang kanyang galak, agad siyang naghanda para sa nalalapit niyang pag punta sa Amerika. Nagpakulay siya ng buhok (Blonde), bumili ng mamahaling damit (Amerikana) at iba pang mga kailangan tulad ng pasaporte.
Sa madaling sabi ay nakarating na sa nasabing bansa si Pedrong Guro at maayos naman natapos ang Seminar bilang isa sa mga tagapagsalita at habang siya ay papunta sa kanyang hotel ay excited si Pedro na maglibot muna ubusin ang nalalabing araw sa pamamasyal sa Amerika at magamit ang wikang English na kung saan ay parang master na niya. Kayat agad siyang lumabas habang nakasuot pa ng Amerikana at naghanap ng makakainan na restaurant sa iang mall.
Habang si Pedro ay nasa mall ay may isang Americano ang lumapit…
American:
Magandang araw! sayo kabayan , kumusta ka?
Pedro:
I am good! How do you do too?
American:
ako nga pala si John, alam mo napakanda ng Iyong bansang Pilipinas at madalas akong nagpupunta doon.
Pedro:
I am Peter nice to meet you, what is good in my country too much pickpocket there.
American:
Naku! Nagkakamali ka kaibigan hindi naman ganoon napakabait ng Iyong mga kababayan kahit na may problema bakas pa rin ang ngiti sa kanilang mga mukha at very hospitable kayo.
Pedro:
It is your opinion, but if I were given a chance not to go back there I will. Too much corruption, too much polutions, there is no damned good in my country.
American:
Alam mo kaibigan napansin ko lang puro masama ang sinasabi mo sa Iyong Bansang Sinilangan.
Pedro:
Sad to say yes, a lot of miserable things happened there. too much corruption.
American:
Nakaka-awa ka naman kaibigan hindi mo nakikita ang mga magagandang bagay sa Piliipinas , isa pa nagsasalita ako ng tagalog habang ikaw naman ay English nang English, naalala ko sinulat ng inyong bayani “Ang hindi marunong magmahal sa sariling wika ay daig pa ang malansang isda” , nabubulag ka ng Iyong kahangalan.
Habang nag-uusap pa sila ay may dumating na isang pinay at isang bata na tinatawag ang Amerikano na ang sabi; “mahal halika na naka order na ako gutom na mga bata” Hello kabayan.
American:
Sila pala ang aking pamilya , nakakalungkot na kinausap pa kita, Paalam sayo.
Note:
Kung mapapansin po natin habang nag-uusap sina Pedro at ang Amerikano . Si Pedro ay wikang English habang ang kanyang kausap na Amerikano ay wikang Pilipino, Masama at paninira ang binabanggit ni Pedro sa kanyang sariling Bansa habang ang Amerikano ay papuri sa ating Bayan. sa pagpapatuloy….
Nakabalik na ng Pilipinas sa Pedro at labis siyang napahiya sa paguusap nila ng Amerikano at hindi ito naalis sa kanyang isip at kalaunan ay nagkaroon siya ng sakit na kung tawagin ay “Brenda” or Brain Damage. Nabaliw po si Pedrong Guro sa kakaisip.
Conclusion:
Salamat sa pagbabasa! Sana ay may natutunan po kayong aral sa aking maikling kwento para sa akin ay hindi masama na mag aral ng ibang wika. Wag lang po maging sobrang Colonial mentality.
Tanong:
Alam po ninyo sa sobrang pagkabaliw ni Pedrong Guro pati kanyang pagtawa ay English hulaan ninyo kung paano siya tumawa?
