Fourteen (2nd Series: Huling NIlay- "2. Miskol") -Update Oct/31/2014
FOURTEEN
Unang Serye: "Unang Nilay"
FIRST POST
1. Utot
2. UtoTin
3. Jackstone
4. Sampaguita
CONTINUATION 1
5. Impyerno
6. Sampaguita Part 2
7. Kisame
8. Panaginip
CONTINUATION 2
9. Headline
10. Puwing
11. Liham
12. Liham Part 2
CONTINUATION 3
13. Time Machine
14. Ulan
15. Tinolang Manok
16. Katok
CONTINUATION 4
17. Groceries
18. Junson
19. Nutbuk
20. Tanga
CONTINUATION 5
21. Ben Tumbling
22. Utak
23. TXT
24. Kendi
______________________________________________________________________________________________________
FOURTEEN
Ikalawang Serye: "Huling Nilay"
FIRST POST
1. Bakit?
2. Miskol
______________________________________________________________________________________
1. Utot
“BASTA SEKSI, ALWAYS LIBRE!” Natawa ako bigla, hindi dahil sa pamatay na SLOGAN ni Manong Driver kundi sa aking naamoy.
Biglang nangati ang ilong ko sa naamoy kung yun, di ko alam kung magtatakip ba ako ng ilong o sisikapin ko na lang na di huminga para di halata...
Sakay ako ng jeep pauwi sa tinutuluyan kong dorm, dala ko ang tatlong piraso ng itlog na maalat, limang piraso ng kamatis, at isang kilong bigas para sa aking hapunan. Mag-iisang taon na rin ako sa kolehiyo, nakakaraos naman kahit madalas ito kinakain ko..
Nangangalay na mga paa ko, halos di na lumalapat ang pwet ko sa upuan ng jeep. Sabi ni manong driver waluhan lang daw yung jip pero sampu kaming naksakay sa isang hilera. Ang taba pa ng katabi ko , dalwa tao katumbas kaya bale labing-isa na kami.. Hai..siksikan talaga.. Halo- halo ang mga amoy pero nangingibabaw pa rin ang natatanging amoy.. Alam ko utot yun. Pinipigilan ko ang sarili kong tumawa, pero di ko kaya. Kinamot ko na lng kunwari ang bibig ko para matakpan ang aking pagngiti..
Parang alam ko kung sino umutot , mayroon na kong suspek… Alam ko sya yun, kanina pa sya di mapakali sa pag upo , paangat angat pa sya ng pwet, halatang may gustong ilabas.
Pero di ako natatawa dahil sa kanya, di rin ako lalo natutuwa sa amoy ng utot nya… May naalala lang talaga ako sa twing makakaamoy ako ng utot… At sa twing maaalala ko sya napapangiti ako.
Pumara na ako, malayo pa ang dorm pero parang trip ko maglakad.. Nahilo ako dun sa utot ni kuya, parang bulok na repolyo na di ko mawari… Lalanghap muna ako ng sariwang hangin, saka di ko n rin mapigilan ang pagtawa ko...Uupo muna ako sa parke, tambay muna ako at nang makapagnilay-nilay…
Naalala ko na naman sya…
Nalala ko ang utot nya, kahit ni minsan di ko yun narinig o naamoy. Naalala kita Tin...naaalala kita...
_____________________________________________________________________________________________
2. UtoTin
“Pwede ba ako umutot?”
Maliwanag ang mga katagang yun, maliwanag pa sa bukang liwayway. Ang katagang yun, ay tila ba isang susi na nagbubukas sa aking isipan patungo sa mga ala-ala ni Tin. Makulet na ala ala. Masayang ala-ala.
Yun ata yung paborito nyang sabihin. Kababata ko si Tin pero mas matanda lang sya sa kin ng isang taon.
Naalala ko pa nung nasa elementarya pa kami, twing papasok sya ng bahay papansinin nya ang sofa namin,
“Ganda naman ng sofa nyu, nkakahiyang upuan,baka kasi maututan ko. Pilo pwede ba umutot?”
“Utot well!”, sagot ko naman.
May iba din syang version ng katagang yan. Minsan habang kumakain kami ng fishball sa kanto, bigla na lng sya bubungad,
“Permission to fart sir!”. Sasakyan ko naman, “Permission granted!”. Di na kami natatawa dun.
Minsan natanong ko sya, “Umuutot ka ba talaga?”
“Bakit naaamoy mo ba?”
“Hindi eh, ala akong naaamoy.”
“Bka ala lang talagang amoy utot ko”, sabay tatawa sya.
“Kaya mo bang pigilin ang utot?” , tanong ko.
“Ako kaya ko, talent ko na ata yun, Bat mo natanong?”
“Wala! Dala lang ng kuryusidad.”
“Wag masyado curious baka yan ikakapahamak mo.”
“OK na yung mapahamak at mamatay basta madami kang natutunan.”
Biglang sumama ang ekspresyon ng mukha nya sa sinabi kong yun. Nadulas na naman ako. Nasabi ko naman ang bawal.
Sa twing mababanggit ko ang salitang kamatayan, para bang nagagalit sya. Ayaw na ayaw nya marinig yun. Yung mga bagay tungkol sa kamatayan, pagkawala, paghihiwalay. Ayoko syang tanungin kung bakit, natatakot din akong malaman.
________________________________________________________________________________________________________
3. Jackstone
“Bakla ka ba?”
Di ko makakalimutan yang tanong na yan. Yan ang tanong sa kin ng kuya ko nun nung bata pa ako.
Panu ba naman daw lagi kong kasama ay babae saka lagi kong nilalaro ay pambabae. Ewan ko ba, si Tin lang naman lagi kong kasama at kalaro , di ko naming pwedeng sabihin na no choice ako kasi nasisiyahan naman ako sa ginagawa ko. Ayaw naman kasi ni Tin ng panlalaking laro kaya tuloy halos pambabae nilalaro namin. Madami kaming trip na laruin, piko, chinese garter at yung pinakapaborito namin, Jackstone.. inaabot kami ng gabi ni Tin sa kaka-Jackstone kasi hindi ko sya matalo talo.. Magaling si Tin sa Jackstone, sabi ko nga sa kanya kung may Unibersidad lang na tumatanggap ng varsity ng jackstone, iskolar ka na. Ewan ko ba di ko rin masisisi si kuya kung pagdudahan nya yung pagkalalaki ko. Kahit siguro ibang tao sa amin ganun iniisip.
Minsan nasabi ko kay Tin ayoko ng maglaro ng mga larong pambabae kasi napagkakamalan na akong bakla. Pero magaling lang ata talaga mambara si Tin,
“Bakla ka ba?” tanong nya.
“Hindi ah!”, sagot ko.
“Di naman pala, bat mo ba iniisip ang iniisip ng iba, at kung maging bakla ka ano naman problema dun. At kung magiging bakla ka magiging masaya pa ko, magkukulutan tayo”, sabay tawa si Tin.
Pag naiisip ko yun ngayon natatawa na lang ako. Kahit papano naman di ako lumaking bakla. Di ko din kinahiya na noon naglaro ako ng piko, chinese garter at jackstone. Ewan ko ba bat ganoon yung kultura natin, lagi tayo umaayon sa dikta ng tradisyun at makalumang paniniwala sa halip na manindigan tayo sa mga bagay na ikakasiya natin at ng mga taong tumatanggap sa tin. Tama si Tin, minsan kailangan mong lumabas sa agos ng tradisyon, madalas kailangan mo baliin ang mga expectation para malaman mo kung sino ka at para malaman mo kung ano gusto mo.
Halos araw- araw kami magkasama ni Tin. Antayan kami pag uwian. Ganun lagi hanggang mag hiskul kami. Na-miss ko yung Pan de coco moment namin. Tuwing Biyernes pumupunta kami sa tabing dagat, dala dala namin ang mainit na pan de coco at malamig na sago’t gulaman. Mayaman ang ala-ala ko sa lugar na yun, dun namin malayang napapag usapan ang mga bagay bagay sa buhay namin. Minsan tinanong nya ko habang nandun kami,
“Pilo ano gusto mo sa buhay, anong pangarap mo?”
“Ako iisa lang naman gusto ko, marinig at maamoy ang utot mo!”, sabay tawa ako. Kasi naman mula noon sa araw-araw na kami ay magkasama, ni minsan di ko pa narinig o naamoy ang utot ni Tin kahit lagi syang nagbibiro tungkol dun.
Pero hindi natawa si Tin. Seryoso ata sya. Sabi nya kung gusto ko raw magtagumpay sa buhay, dapat magkaroon daw ako ng pangarap. Sa totoo lang , nung panahong yun di ko pa alam gusto ko sa buhay.
Tinanong ko sya, “ Kaw Tin, ano pangarap mo?”
Parang nalungkot ako bigla sa tanong ko. Naiisip ko kasi nasa huling taon nang hiskul si Tin at magkokolehiyo na sya, at ako ay nasa third year pa lang. BIgla sumagi sa isip ko ano magiging buhay ko na malayo na si Tin. Nasanay na kasi akong lagi syang nandyan.
Hinihintay ko sagot ni Tin. Malalim yata iniisip nya. Malayo tingin nya. Nilalaro nya ang mga buhangin sa kanyang mga palad habang nakatingin sa papalubog na araw. Bigla syang nagsalita,
“Pilo…” sambit ni Tin. Kala ko sasagutin na nya yung tanong ko.
“ Pilo, lika uwi na tayo, madilim na.”, sabay tayo ni Tin.
Tumayo na rin ako. Ayokong tingnan si Tin pero alam kong malungkot mga mata nya.
__________________________________________________________________
4. Sampaguita
“Kuya bili ka, sampu lang!”
Boses yun ng isang batang babae, habang inaabot nya sa kin ang mga kwintas ng sampaguita.
Bigla akong napukaw sa tinig nyang yun, napukaw sa malalim na pagninilay-nilay. Tumingin ako sa paligid, maliwanag na ang ilaw sa mga poste, madilim na ang paligid. Gabi na pala, di ko na namalayan.
“Kuya, sampaguita, bili ka na. Sariwa kakapitas lang.”
“Aanhin ko naman yang sampagita na yan?”, balik ko.
“Bigay mo sa gelpren mo kuya, tiyak matutuwa yun.”
“Wala akong gelpren eh, panu ba yan?”
“Bakit kuya? Bakla ka ba? Sayang pogi mo pa naman.”
Natawa ako sa sinabi nyang yun. “Ilang taon ka na ba at ang dami mo ng alam?”
“Sampu kuya!”
“Sampu? Kaya pala sampu din sampagita mo, ang mahal.”
“Kuya mura na nga yan, may VAT kasi.”
“VAT? Ano kinalamn ng VAT sa sampagita?”
“Ewan, basta sabi ng nanay ngmamahal daw lahat ng bilihin kasi may VAT, pero di ko alam kung ano ang VAT na yan.”
Napapangiti ako ng batang to. Iba na talaga ang mga bata sa henerasyon ngayon, mulat na sila sa mga bagay sa paligid nila kahit di pa nila ito maintindihan.
“Kuya bili na, bigay mo sa boypren mo kung wala ka gelpren.”
Natawa ako lalo, natutuwa akong kausap ang batang eto.
“Kuya, pwede mo rin isabit sa santo o kaya sa birhen.”
“Eh wala akong ganun, di ako katoliko eh.”
“Ganun kuya eh ano ka, Muslim?”
“Hindi rin! Born Again ako.”
“Ano yun kuya? Katoliko at Muslim lang kasi alam ko.”
Nahirapan akong sagutin ang tanong nyang yun. Nahirapan ako kasi di ko alam kung paano ko ba ipapaintindi sa kmura nyang isipan. Bigla akong nalaungkot sa narinig, minsan may mga bagay sa lipunan natin na di bukas sa mga bata, di pa minumulat sa kanila kasi wala pa daw silang pag-unawa. Kaya madalas nakakasanayan na nila kung ano dinidikta ng lipunan at sa kung anong nakikita nila sa kinalakihan nilang pamayanan. Minsan di na nila nakikita ang ibang bagay, ang ibang daan. At sa huli kahit may magmulat sa kanila nito ayaw na nila itong yakapin dahil sa mga paniniwalang itinanim ng kinalakihan nilang tradisyun na mahirap ng mabali.
“Pero kuya naniniwala ka naman sa Diyos?”, tanong nya ulit
.
“Oo naman!”, pasimple kong sagot. Pero dumating din sa punto ng buhay ko na nagdudua ako kung nandyan ba tlaga Sya. Pero kadalasan sa mga panahong yun, kung saan mo hinanahanap ang mga butas sa pagiging totoo nya ay doon mo makikita ang mga bagay na nagpapatunay na sya ay nandyan lang. Mula sa sikat ng araw, sa huni ng ibon, sa tinig ni nanay, sa mga mata ni tatay, sa mga ngiti ni Tin… Lahat yun nagpapatunay sa ideya ng Maykapal sa buhay ko.
SUNDAN SA CONTINUATION 1...
_____________________________________________________
SPOILER: THE FOLLOWING LINES ARE EXCERPT FROM THE LAST PART OF THIS STORY
__________________________________________________________________
Ang mga pangyayari at tauhan sa kuwento ay pawang kathang isip lamang. Ano man ang pagkakahalintulad
sa tunay na pangyayari ay nagkataon lamang at di sinasadya.
Ito ay original na katha ng may-akda at pag mamay ari ng may akda. Ang pagkopya ng akda o kahit parte lang nito ay pinahihintulot naman basta't may kaukulang permiso ng may-akda. Salamat.
GENRE: Love, friendship, family, tragedy, philosopical, radical
FOURTEEN
Unang Serye: "Unang Nilay"
"Unang Nilay"
FIRST POST
1. Utot
2. UtoTin
3. Jackstone
4. Sampaguita
CONTINUATION 1
5. Impyerno
6. Sampaguita Part 2
7. Kisame
8. Panaginip
CONTINUATION 2
9. Headline
10. Puwing
11. Liham
12. Liham Part 2
CONTINUATION 3
13. Time Machine
14. Ulan
15. Tinolang Manok
16. Katok
CONTINUATION 4
17. Groceries
18. Junson
19. Nutbuk
20. Tanga
CONTINUATION 5
21. Ben Tumbling
22. Utak
23. TXT
24. Kendi
______________________________________________________________________________________________________
FOURTEEN
Ikalawang Serye: "Huling Nilay"
"Huling Nilay"
FIRST POST
1. Bakit?
2. Miskol
______________________________________________________________________________________
1. Utot
“BASTA SEKSI, ALWAYS LIBRE!” Natawa ako bigla, hindi dahil sa pamatay na SLOGAN ni Manong Driver kundi sa aking naamoy.
Biglang nangati ang ilong ko sa naamoy kung yun, di ko alam kung magtatakip ba ako ng ilong o sisikapin ko na lang na di huminga para di halata...
Sakay ako ng jeep pauwi sa tinutuluyan kong dorm, dala ko ang tatlong piraso ng itlog na maalat, limang piraso ng kamatis, at isang kilong bigas para sa aking hapunan. Mag-iisang taon na rin ako sa kolehiyo, nakakaraos naman kahit madalas ito kinakain ko..
Nangangalay na mga paa ko, halos di na lumalapat ang pwet ko sa upuan ng jeep. Sabi ni manong driver waluhan lang daw yung jip pero sampu kaming naksakay sa isang hilera. Ang taba pa ng katabi ko , dalwa tao katumbas kaya bale labing-isa na kami.. Hai..siksikan talaga.. Halo- halo ang mga amoy pero nangingibabaw pa rin ang natatanging amoy.. Alam ko utot yun. Pinipigilan ko ang sarili kong tumawa, pero di ko kaya. Kinamot ko na lng kunwari ang bibig ko para matakpan ang aking pagngiti..
Parang alam ko kung sino umutot , mayroon na kong suspek… Alam ko sya yun, kanina pa sya di mapakali sa pag upo , paangat angat pa sya ng pwet, halatang may gustong ilabas.
Pero di ako natatawa dahil sa kanya, di rin ako lalo natutuwa sa amoy ng utot nya… May naalala lang talaga ako sa twing makakaamoy ako ng utot… At sa twing maaalala ko sya napapangiti ako.
Pumara na ako, malayo pa ang dorm pero parang trip ko maglakad.. Nahilo ako dun sa utot ni kuya, parang bulok na repolyo na di ko mawari… Lalanghap muna ako ng sariwang hangin, saka di ko n rin mapigilan ang pagtawa ko...Uupo muna ako sa parke, tambay muna ako at nang makapagnilay-nilay…
Naalala ko na naman sya…
Nalala ko ang utot nya, kahit ni minsan di ko yun narinig o naamoy. Naalala kita Tin...naaalala kita...
_____________________________________________________________________________________________
2. UtoTin
“Pwede ba ako umutot?”
Maliwanag ang mga katagang yun, maliwanag pa sa bukang liwayway. Ang katagang yun, ay tila ba isang susi na nagbubukas sa aking isipan patungo sa mga ala-ala ni Tin. Makulet na ala ala. Masayang ala-ala.
Yun ata yung paborito nyang sabihin. Kababata ko si Tin pero mas matanda lang sya sa kin ng isang taon.
Naalala ko pa nung nasa elementarya pa kami, twing papasok sya ng bahay papansinin nya ang sofa namin,
“Ganda naman ng sofa nyu, nkakahiyang upuan,baka kasi maututan ko. Pilo pwede ba umutot?”
“Utot well!”, sagot ko naman.
May iba din syang version ng katagang yan. Minsan habang kumakain kami ng fishball sa kanto, bigla na lng sya bubungad,
“Permission to fart sir!”. Sasakyan ko naman, “Permission granted!”. Di na kami natatawa dun.
Minsan natanong ko sya, “Umuutot ka ba talaga?”
“Bakit naaamoy mo ba?”
“Hindi eh, ala akong naaamoy.”
“Bka ala lang talagang amoy utot ko”, sabay tatawa sya.
“Kaya mo bang pigilin ang utot?” , tanong ko.
“Ako kaya ko, talent ko na ata yun, Bat mo natanong?”
“Wala! Dala lang ng kuryusidad.”
“Wag masyado curious baka yan ikakapahamak mo.”
“OK na yung mapahamak at mamatay basta madami kang natutunan.”
Biglang sumama ang ekspresyon ng mukha nya sa sinabi kong yun. Nadulas na naman ako. Nasabi ko naman ang bawal.
Sa twing mababanggit ko ang salitang kamatayan, para bang nagagalit sya. Ayaw na ayaw nya marinig yun. Yung mga bagay tungkol sa kamatayan, pagkawala, paghihiwalay. Ayoko syang tanungin kung bakit, natatakot din akong malaman.
________________________________________________________________________________________________________
3. Jackstone
“Bakla ka ba?”
Di ko makakalimutan yang tanong na yan. Yan ang tanong sa kin ng kuya ko nun nung bata pa ako.
Panu ba naman daw lagi kong kasama ay babae saka lagi kong nilalaro ay pambabae. Ewan ko ba, si Tin lang naman lagi kong kasama at kalaro , di ko naming pwedeng sabihin na no choice ako kasi nasisiyahan naman ako sa ginagawa ko. Ayaw naman kasi ni Tin ng panlalaking laro kaya tuloy halos pambabae nilalaro namin. Madami kaming trip na laruin, piko, chinese garter at yung pinakapaborito namin, Jackstone.. inaabot kami ng gabi ni Tin sa kaka-Jackstone kasi hindi ko sya matalo talo.. Magaling si Tin sa Jackstone, sabi ko nga sa kanya kung may Unibersidad lang na tumatanggap ng varsity ng jackstone, iskolar ka na. Ewan ko ba di ko rin masisisi si kuya kung pagdudahan nya yung pagkalalaki ko. Kahit siguro ibang tao sa amin ganun iniisip.
Minsan nasabi ko kay Tin ayoko ng maglaro ng mga larong pambabae kasi napagkakamalan na akong bakla. Pero magaling lang ata talaga mambara si Tin,
“Bakla ka ba?” tanong nya.
“Hindi ah!”, sagot ko.
“Di naman pala, bat mo ba iniisip ang iniisip ng iba, at kung maging bakla ka ano naman problema dun. At kung magiging bakla ka magiging masaya pa ko, magkukulutan tayo”, sabay tawa si Tin.
Pag naiisip ko yun ngayon natatawa na lang ako. Kahit papano naman di ako lumaking bakla. Di ko din kinahiya na noon naglaro ako ng piko, chinese garter at jackstone. Ewan ko ba bat ganoon yung kultura natin, lagi tayo umaayon sa dikta ng tradisyun at makalumang paniniwala sa halip na manindigan tayo sa mga bagay na ikakasiya natin at ng mga taong tumatanggap sa tin. Tama si Tin, minsan kailangan mong lumabas sa agos ng tradisyon, madalas kailangan mo baliin ang mga expectation para malaman mo kung sino ka at para malaman mo kung ano gusto mo.
Halos araw- araw kami magkasama ni Tin. Antayan kami pag uwian. Ganun lagi hanggang mag hiskul kami. Na-miss ko yung Pan de coco moment namin. Tuwing Biyernes pumupunta kami sa tabing dagat, dala dala namin ang mainit na pan de coco at malamig na sago’t gulaman. Mayaman ang ala-ala ko sa lugar na yun, dun namin malayang napapag usapan ang mga bagay bagay sa buhay namin. Minsan tinanong nya ko habang nandun kami,
“Pilo ano gusto mo sa buhay, anong pangarap mo?”
“Ako iisa lang naman gusto ko, marinig at maamoy ang utot mo!”, sabay tawa ako. Kasi naman mula noon sa araw-araw na kami ay magkasama, ni minsan di ko pa narinig o naamoy ang utot ni Tin kahit lagi syang nagbibiro tungkol dun.
Pero hindi natawa si Tin. Seryoso ata sya. Sabi nya kung gusto ko raw magtagumpay sa buhay, dapat magkaroon daw ako ng pangarap. Sa totoo lang , nung panahong yun di ko pa alam gusto ko sa buhay.
Tinanong ko sya, “ Kaw Tin, ano pangarap mo?”
Parang nalungkot ako bigla sa tanong ko. Naiisip ko kasi nasa huling taon nang hiskul si Tin at magkokolehiyo na sya, at ako ay nasa third year pa lang. BIgla sumagi sa isip ko ano magiging buhay ko na malayo na si Tin. Nasanay na kasi akong lagi syang nandyan.
Hinihintay ko sagot ni Tin. Malalim yata iniisip nya. Malayo tingin nya. Nilalaro nya ang mga buhangin sa kanyang mga palad habang nakatingin sa papalubog na araw. Bigla syang nagsalita,
“Pilo…” sambit ni Tin. Kala ko sasagutin na nya yung tanong ko.
“ Pilo, lika uwi na tayo, madilim na.”, sabay tayo ni Tin.
Tumayo na rin ako. Ayokong tingnan si Tin pero alam kong malungkot mga mata nya.
__________________________________________________________________
4. Sampaguita
“Kuya bili ka, sampu lang!”
Boses yun ng isang batang babae, habang inaabot nya sa kin ang mga kwintas ng sampaguita.
Bigla akong napukaw sa tinig nyang yun, napukaw sa malalim na pagninilay-nilay. Tumingin ako sa paligid, maliwanag na ang ilaw sa mga poste, madilim na ang paligid. Gabi na pala, di ko na namalayan.
“Kuya, sampaguita, bili ka na. Sariwa kakapitas lang.”
“Aanhin ko naman yang sampagita na yan?”, balik ko.
“Bigay mo sa gelpren mo kuya, tiyak matutuwa yun.”
“Wala akong gelpren eh, panu ba yan?”
“Bakit kuya? Bakla ka ba? Sayang pogi mo pa naman.”
Natawa ako sa sinabi nyang yun. “Ilang taon ka na ba at ang dami mo ng alam?”
“Sampu kuya!”
“Sampu? Kaya pala sampu din sampagita mo, ang mahal.”
“Kuya mura na nga yan, may VAT kasi.”
“VAT? Ano kinalamn ng VAT sa sampagita?”
“Ewan, basta sabi ng nanay ngmamahal daw lahat ng bilihin kasi may VAT, pero di ko alam kung ano ang VAT na yan.”
Napapangiti ako ng batang to. Iba na talaga ang mga bata sa henerasyon ngayon, mulat na sila sa mga bagay sa paligid nila kahit di pa nila ito maintindihan.
“Kuya bili na, bigay mo sa boypren mo kung wala ka gelpren.”
Natawa ako lalo, natutuwa akong kausap ang batang eto.
“Kuya, pwede mo rin isabit sa santo o kaya sa birhen.”
“Eh wala akong ganun, di ako katoliko eh.”
“Ganun kuya eh ano ka, Muslim?”
“Hindi rin! Born Again ako.”
“Ano yun kuya? Katoliko at Muslim lang kasi alam ko.”
Nahirapan akong sagutin ang tanong nyang yun. Nahirapan ako kasi di ko alam kung paano ko ba ipapaintindi sa kmura nyang isipan. Bigla akong nalaungkot sa narinig, minsan may mga bagay sa lipunan natin na di bukas sa mga bata, di pa minumulat sa kanila kasi wala pa daw silang pag-unawa. Kaya madalas nakakasanayan na nila kung ano dinidikta ng lipunan at sa kung anong nakikita nila sa kinalakihan nilang pamayanan. Minsan di na nila nakikita ang ibang bagay, ang ibang daan. At sa huli kahit may magmulat sa kanila nito ayaw na nila itong yakapin dahil sa mga paniniwalang itinanim ng kinalakihan nilang tradisyun na mahirap ng mabali.
“Pero kuya naniniwala ka naman sa Diyos?”, tanong nya ulit
.
“Oo naman!”, pasimple kong sagot. Pero dumating din sa punto ng buhay ko na nagdudua ako kung nandyan ba tlaga Sya. Pero kadalasan sa mga panahong yun, kung saan mo hinanahanap ang mga butas sa pagiging totoo nya ay doon mo makikita ang mga bagay na nagpapatunay na sya ay nandyan lang. Mula sa sikat ng araw, sa huni ng ibon, sa tinig ni nanay, sa mga mata ni tatay, sa mga ngiti ni Tin… Lahat yun nagpapatunay sa ideya ng Maykapal sa buhay ko.
SUNDAN SA CONTINUATION 1...
_____________________________________________________
SPOILER: THE FOLLOWING LINES ARE EXCERPT FROM THE LAST PART OF THIS STORY
"Makasarili ka Tin!
Kala ko ba lalaban ka, kala ko ba lalaban tayo!
Pero ngayon nasaan ka na?"
-Pilo
Kala ko ba lalaban ka, kala ko ba lalaban tayo!
Pero ngayon nasaan ka na?"
-Pilo
__________________________________________________________________
Ang mga pangyayari at tauhan sa kuwento ay pawang kathang isip lamang. Ano man ang pagkakahalintulad
sa tunay na pangyayari ay nagkataon lamang at di sinasadya.
Ito ay original na katha ng may-akda at pag mamay ari ng may akda. Ang pagkopya ng akda o kahit parte lang nito ay pinahihintulot naman basta't may kaukulang permiso ng may-akda. Salamat.
GENRE: Love, friendship, family, tragedy, philosopical, radical
Last edited:
Humagikgik ng tawa si Leah.
Gumanti din ako ng tawa.
