- Messages
- 61
- Reaction score
- 0
- Points
- 26
Ang susunod na kasaysayan ay Rated IQ
> > > > Start of Third Quarter < < < <
kung ginawa ko yun sa kanya, siguro sasambahin na ako nun. Hindi po ako nagbibiro. Alam mo yung parang batang hindi pa nakakakita ng sobrang perpektong lalake sa buong buhay nya, halos maiyak na nga sya sa tuwa nung pumayag akong sumama sa kanyang bahay at kulang nalang gawan ako ng replika sa loob ng kwarto nya.
Minsan ganun lang talaga kababaw ang mga reasoning nya sa buhay.
tapos eto pa ang ginawa nya sa akin?
na parang anlaki-laki ng kasalanan ko sa mundo at kelangan pang danasin ang parusa na to.
ewan ko ba sa babae na yun di ko naman sya iniinsulto, sya pa nga ang magtutulak sa akin para ipainsulto sya, ayaw ko naman magsinungaling sa mga tao kase masyado talaga akong gentleman at hindi ko kayang sabihin ang mga bagay na yun sa harap nya. Siyempre ayaw ko ding masaktan ang damdamin nya at magtampo sa akin ng sobra. Isa na ata sa pinakamahirap na gawin sa mundo ay ang pagsuyo sa nagtatampong babae mas mahirap pa nga yun kumpara sa paggawa ng mga teorya.
siguro masyado lang akong perpekto para sakanya at feeling nya eh magmumukha lang syang mashondang alalay pag kasama ako.
kaya pinagtatabuyan nya ako palabas sa pamamahay nya
Napalayo pa tuloy ako mula dito patungo sa mansyon ko
ang malas malas ko talaga sa araw na ito.
Kung marunong lang ako magsinungaling siguro di na mabubulilyaso ang plano kong pag
gamit ng inborn kong kagwapuhan para makaakit at bigyan ako ng pamasahe pauwing mansyon
mahigit 7493 metro pa ata ang layo nun mula dito
heto ako ngayon basang basa sa pawis hatid ng napakahot na si pesteng araw.
So medyu i-shoshorcut ko nalang ang kasaysayan ko dahil wala ka naman sigurong ka gana-ganang malaman kung paano ako naglakad, nagtanong ng direksyon sa mga nilalang dun, muntik nang humingi ng pamasahe sa estrangherong nilalang, umupo sa tabi-tabi at lumunok ng laway.
Dahil sa karumaldumal na sinapit ko sa buong araw hanggang napadpad ako sa bakanteng lote.
Nakasandal ako ngayon sa isang sementadong pader na may maraming sulat.
Sa bandang taas may nakasulat na:
[Vandalism is not a crime; Its an art]
"Art? Art bang matatawag to?" reklamo ko sa tintang walang kamalay-malay.
tumutunog na ang mga maliliit kong intestine sa loob ng aking tiyan, sinisisi ko tuloy ang sarili ko kung bakit hindi ko muna syang yayain kumain bago nya isagawa ang mala-langit nyang plano sa loob ng kwarto.
Kahit na nagugutom ako, pinipilit ko pa ring lakarin ang rutang papunta sa mansyon.
huminto muna ako sa isang maliit na tindahan para magbabasakali na merong magbibigay sa akin ng kahit anong pagkain, pero mahigit isang oras na ang sinayang ko dun wala pa ring may lakas ng loob sa maamo kong mukha maliban lang sa mga ilang kabataan na humihingi ng banal kong autograph.
alas tres na, di ko na alam ang pupuntahan mukhang di na gumagana ang mahigit dalawangdaan kong mga IQ dahil sa gutom.
uupo na sana ako sa tabi ng kalsada ng biglang may nagbigay sa akin ng napakahalagang tinapay kasama ang tiratirang cola, labag man sa prinsipyo ko ang kaawan ng tao pero sa oras na ito kailangan ko yung labagin. Dali-dali kong ininom ang cola bago ko pinasalamatan ang nagbigay sa akin, na isa palang bata. Isang bata na minsa'y nakapagligtas ng isang alamat.
"ang sarap kaya tumulong. Para pag malaki na ako, meron din tutulong sa akin!" sabi ng bata.
Napakabait nya talagang bata
Saludo ang katalinuhan ko sayo
gustuhin ko mang magmakaawa sa magulang ng bata para ihatid nila ako sa mansyon kaya lang nahihiya ako na napasama sa kasaysayan ang eksenang yun.
> > > > Start of Third Quarter < < < <
kung ginawa ko yun sa kanya, siguro sasambahin na ako nun. Hindi po ako nagbibiro. Alam mo yung parang batang hindi pa nakakakita ng sobrang perpektong lalake sa buong buhay nya, halos maiyak na nga sya sa tuwa nung pumayag akong sumama sa kanyang bahay at kulang nalang gawan ako ng replika sa loob ng kwarto nya.
Minsan ganun lang talaga kababaw ang mga reasoning nya sa buhay.
tapos eto pa ang ginawa nya sa akin?
na parang anlaki-laki ng kasalanan ko sa mundo at kelangan pang danasin ang parusa na to.
ewan ko ba sa babae na yun di ko naman sya iniinsulto, sya pa nga ang magtutulak sa akin para ipainsulto sya, ayaw ko naman magsinungaling sa mga tao kase masyado talaga akong gentleman at hindi ko kayang sabihin ang mga bagay na yun sa harap nya. Siyempre ayaw ko ding masaktan ang damdamin nya at magtampo sa akin ng sobra. Isa na ata sa pinakamahirap na gawin sa mundo ay ang pagsuyo sa nagtatampong babae mas mahirap pa nga yun kumpara sa paggawa ng mga teorya.
siguro masyado lang akong perpekto para sakanya at feeling nya eh magmumukha lang syang mashondang alalay pag kasama ako.
kaya pinagtatabuyan nya ako palabas sa pamamahay nya
Napalayo pa tuloy ako mula dito patungo sa mansyon ko
ang malas malas ko talaga sa araw na ito.
Kung marunong lang ako magsinungaling siguro di na mabubulilyaso ang plano kong pag
gamit ng inborn kong kagwapuhan para makaakit at bigyan ako ng pamasahe pauwing mansyon
mahigit 7493 metro pa ata ang layo nun mula dito
heto ako ngayon basang basa sa pawis hatid ng napakahot na si pesteng araw.
So medyu i-shoshorcut ko nalang ang kasaysayan ko dahil wala ka naman sigurong ka gana-ganang malaman kung paano ako naglakad, nagtanong ng direksyon sa mga nilalang dun, muntik nang humingi ng pamasahe sa estrangherong nilalang, umupo sa tabi-tabi at lumunok ng laway.
Dahil sa karumaldumal na sinapit ko sa buong araw hanggang napadpad ako sa bakanteng lote.
Nakasandal ako ngayon sa isang sementadong pader na may maraming sulat.
Sa bandang taas may nakasulat na:
[Vandalism is not a crime; Its an art]
"Art? Art bang matatawag to?" reklamo ko sa tintang walang kamalay-malay.
tumutunog na ang mga maliliit kong intestine sa loob ng aking tiyan, sinisisi ko tuloy ang sarili ko kung bakit hindi ko muna syang yayain kumain bago nya isagawa ang mala-langit nyang plano sa loob ng kwarto.
Kahit na nagugutom ako, pinipilit ko pa ring lakarin ang rutang papunta sa mansyon.
huminto muna ako sa isang maliit na tindahan para magbabasakali na merong magbibigay sa akin ng kahit anong pagkain, pero mahigit isang oras na ang sinayang ko dun wala pa ring may lakas ng loob sa maamo kong mukha maliban lang sa mga ilang kabataan na humihingi ng banal kong autograph.
alas tres na, di ko na alam ang pupuntahan mukhang di na gumagana ang mahigit dalawangdaan kong mga IQ dahil sa gutom.
uupo na sana ako sa tabi ng kalsada ng biglang may nagbigay sa akin ng napakahalagang tinapay kasama ang tiratirang cola, labag man sa prinsipyo ko ang kaawan ng tao pero sa oras na ito kailangan ko yung labagin. Dali-dali kong ininom ang cola bago ko pinasalamatan ang nagbigay sa akin, na isa palang bata. Isang bata na minsa'y nakapagligtas ng isang alamat.
"ang sarap kaya tumulong. Para pag malaki na ako, meron din tutulong sa akin!" sabi ng bata.
Napakabait nya talagang bata
Saludo ang katalinuhan ko sayo
gustuhin ko mang magmakaawa sa magulang ng bata para ihatid nila ako sa mansyon kaya lang nahihiya ako na napasama sa kasaysayan ang eksenang yun.
isa kang natatangi at walang katulad 
^,..,^
