I Miss You Like Crazy (Start2Fin)

Chapter 1 - Even Though

"Mahal kita Andrew!!!" makabasag tengang sigaw ng isang babae sa Araneta Center-Cubao Station ng MRT. Alas-nuwebe y medya na nang gabi yon kaya siguro ganoon kalakas ang loob niyang ipahiya ang sarili.

Nakatayo siya, nakadungaw sa harap ng Araneta Coliseum, ako? Nakaupo ako. Tahimik na naghihintay ng tren, at tahimik na nakikiusyoso.

"Shit ka!!!" sigaw niyang muli bago umalis sa kinatatayuan at tumabi sa akin.

Ramdam na ramdam ko ang ispiritong kasama niya. Wag kang matakot. Ispirito ng ALAK ang kapiling niya.

Dumating na ang tren na sasakyan ko, namin siguro...

Patayo na ako nang hilahin niya ako paupong muli. Tinignan ko siya, nagtaka ako syempre. Pero hindi niya lang pala ako pauupuin, SINAMPAL niya pa ako. Kaya sumobra na ang pagtataka ko na halos humiwalay na si mukha ko.

"Walanghiya ka!" sigaw niya sa akin, bumukas na ang pinto ng tren at naglabasan na ang mga tao. "Panagutan mo ako!!!"

Bukod sa pamumula ng pisngi ko dahil sa sampal niya, namula ang buong pagkatao ko sa hiya. 'Tarantadong babae to,' isip-isip ko.

Sa isinigaw niyang iyon, maski mga insekto lumingon sa amin, nakatingin sa akin. At narinig ko ang mga bulong nila, hindi na pala bulong yon dahil naririnig ko, pasaring na pala ang tawag doon.

"Bubuntis-buntis hindi paninindigan..."

"Sana pinutok mo na lang sa banyo..."

"Nag-condom man lang sana..."

"Maraming pampalaglag diyan sa baba..."

"Malandi naman kasi yung babae..."

Narinig din niya yung 'Malandi' agad siyang tumayo at nilapitan yung babaeng nagsabi non, "hoy! Ikaw! Sa pangit mong yan, kahit lumandi ka pa, walang bubuntis sayo!"

Natahimik yung babaeng sinigawan niya, at mabilis na lumayo. Bumalik naman siya sa kinauupuan ko. At biglang umiyak.

Isinandal ko siya sa aking balikat para doon umiyak at nag-abot ako ng panyo. Gentleman pa rin, kahit sagad sa buto ang kahihiyang ibinigay niya sa akin.

Chapter 2 - So Long
Chapter 3 - For You
Chapter 4 - Going Strong
Chapter 5 - The Things
Chapter 6 - We Used To Do
Chapter 7 - Sunshine
Chapter 8 - I Try to Deny
Chapter 9 - But
Chapter 10 - Inlove With You
Chapter 11 - Can See
Chapter 12 - The Love
Chapter 13 - In Your Eyes
Chapter 14 - It Comes
Chapter 15 - Sweet Surprise
Chapter 16 - Seeing's Believing
Chapter 17 - Worth the Wait
Chapter 18 - Hold Me
Chapter 19 - Tell Me
Chapter 20 - Not Too Late
Chapter 21 - So Good
Chapter 22 - Together
Chapter 23 - Starting
Chapter 24 - Just One Night
Chapter 25 - Magic Feeling
Chapter 26 - Hold On Tight
Chapter 27 - Whatever Comes
Chapter 29 - Chance of Love
Chapter 28 - Make It Through

Need You Now: I Miss You Like Crazy Sequel

 

[kulotski02]

Re: I Miss You Like Crazy [Start2Fin (-1)]

nice 1 TS kahit nasa opisina ako hindi ko tinigilan ng basa hagat hindi tapos

 

[kc_2008]

Re: I Miss You Like Crazy [Start2Fin (-1)]

huling iyak ko nung napanood ko ung miracle cell no. 7 tas ngaun.... omay g! hai grabe sakit sa ngala ngala chareeet!

 

[Superavenhawk]

Re: I Miss You Like Crazy (Start-Ch.2)

Ganda talaga ng story na ito. Hindi nakakasawang ulit ulitin.

 

[zeus001]

Re: I Miss You Like Crazy (Start-Ch.2)

Ganda talaga ng story na ito. Hindi nakakasawang ulit ulitin.

salamat na up mo sir...
ganda...

 

[reese0213]

Re: I Miss You Like Crazy (Start-Ch.2)

salamat ts.. ang ganda ng story pero parang nabitin ako...
pwede ba ikaw na din tumapos ng story nung sa kabilang story na princessa at ako... hnd na nasundan ee

 

[jinny]

bumping, para sa mga di pa nakakabasa at di pa umiiyak

I'm so proud I was able to meet a good writer and former literati co-member.

Namiss ko kayo bigla

 

[zeus001]

bumping, para sa mga di pa nakakabasa at di pa umiiyak

I'm so proud I was able to meet a good writer and former literati co-member.

Namiss ko kayo bigla

naalala ko na naman tong kwentong to salamat sa bump!

 

[imba_kan]

ganda ng story hahaha

Post automatically merged: Sep 10, 2023

Re: I Miss You Like Crazy (Start-Ch.21)

Chapter 22 - Together

Sa Convenient store na pinuntahan namin dati ni Marj,

"Oh?! Anong gagawin natin dito?!" tanong sa akin ni Marj.

"Paramihan ng maiinom na Slurpee!!" bulyaw ni Kuya.

"Hindi tayo papasok sa loob..." sagot ko naman.

"Ha?!" sigaw naman ni MOM.

Tinitignan lang ako ni DAD.

"Para po sa inyong kaalaman... Hindi marunong TUMAWID si Marj..." bungad ko sa gusto kong mangyari.

"What?! Marj?! At 20 hindi ka pa marunong tumawid? Eh samantalang 2 lane lang ang kalsada dito?!" pang-aasar ni Kuya kay Marj.

Natawa si DAD.

"Nag-ta-taxi na lang ako kapag kailangan kong tumawid..." sabi ni MOM.

"Parehas pa kayo..." bulong ko kay Marj. Hinampas niya ako sa balikat.

Totally, mukha kaming mga TANGA. Sabay-sabay kaming tumatawid, pabalik-balik. Ang sobrang corny na bagay, nagiging sobrang saya. Tapos naging partner-partner.

Lumipat naman kami sa 4 lane na kalsada, si MOM, tagaktak na ang pawis, "daig pa ang Aerobics..."

"Solo mode..." pang-aasar ko kay Marj habang mag-isang tumatawid.

"Manahimik ka d'yan!!" sigaw niya.

Lumingon ako kay DAD, "ang lansangan, para yang buhay, you should be very cautious sa lahat ng sasakyang dumadaan, same with our lives, we should cherish ourselves with people that comes our way."

"Japhet kapatid mo?" tanong sa akin ni MOM habang nakaturo sa kabilang banda ng kalsada.

"Sino yon Iho?" tanong din ni DAD.

Paglingon kong muli kay Marj, nasa pagitan na siya ng dalawang lane, nakatayo lang sa harap ng taong tinutukoy nila MOM at DAD.

"Dad... Si Andrew..." sagot ni Kuya Lino.
................................

Niyakad nang pauwi ni DAD sila MOM at Kuya Lino. Siya na mismo ang nagbigay daan para makapag-usap kaming tatlo.

Nagpaiwan kami sa isang coffee shop.

Sa totoo lang, wala naman akong karapatang manghimasok sa buhay nilang dalawa, sila ang may problema, pero kahit alam kong wala akong karapatan, nababanas akong makitang nag-uusap silang dalawa.

Malayo-layo ako sa kanila, pang-apat na table, pero kahit sa malayo, nakita kong tumulo ang luha ni Marj, akma na akong tatayo para mag-abot ng panyo nang maunahan ako ni Andrew.

Maya-maya, masaya na sila parehas. Nagtatawanan. Na-etchapwera na ako.

Ilang saglit pa, natapos din sila, at pagkatapos din ng mahigit isang oras, tumama rin ang tingin ni Marj sa akin. Tumayo na si Andrew at umalis, pero bago pa makalayo, tinawag niya si Marj, at doon, nagyakap sila.

Hindi katulad ng huli nilang pagkikita noon sa Araneta, na pinagtalunan pa namin, masaya siya ngayon. Masayang masaya.

"Ano yan?" tanong ko sa kanya.

"Alin?" nagtataka niyang sagot.

"Ngiting-ngiti ka ata... Samantalang halos hindi mo siya pansinin non..."

"Ano bang pakealam mo?!"

Hindi ko alam pero bigla na lang may kumawalang emosyon sa puso ko. At ito ang naging dahilan para sabihin ko ang hinanakit ko, "Marj?! Anong pakealam ko?! Bakit hindi mo itanong sa sarili mo?! Para mas madali ano ba ako sayo?!"

Tahimik lang siyang pinapanood ako.

"Marj!! Ano ba ako sayo?! Sino nga ba ako?! Eh nakita mo lang naman ako sa MRT!! Or should I say, pinag-tripan mo lang naman ako noon sa MRT!!" kulang na lang maglupasay ako, "Marj!! Umasa ako..."

"Hindi ko sinabing umasa ka!!!"

"Oo nga pala... Kasi mahal mo nga pa pala yung tarantadong yon!!"

Sinampal niya ako.

"Para saan yon?! Dahil ba totoo ang mga sinasabi ko?! Na mahal mo pa rin yong GAGO na yon?! Ano?! Sumagot ka!!!"

"Oo!... Masaya ka na?!"

Natigilan ako, napaluha. "Marj 3 months... Tatlong buwan... Tatlong buwan ang binigay ko sayo! Umasa ako... Naniwala ako... Marj... Ano ba ako?! Sa loob ng tatlong buwan naging ano ako sayo?! PAMPALIPAS-ORAS?!"

Katahimikan.

"OK..." bungad kong muli, "tapos na ang karakter ko sa buhay mo... Makakaalis na ba ako?..."

Katahimikan.

HAHAHA sabi na eh, wala talagang poreber

Post automatically merged: Sep 10, 2023

Re: I Miss You Like Crazy (Start-Ch.23)

Chapter 24 - Just One Night

"Wala ang tatay mo... Pumalaot..." sabi sa akin ng kapitbahay namin sa Pangasinan.

Makalipas ang limang oras nakauwi rin si Tatay, "o, nabisita ka..." unang sabi sa akin ng makita niya ako, walang yakap-yakap, o kamusta man lang. Hindi naman kasi kami sanay na ganoon.

"Lumiban po muna ako sa trabaho," sagot ko sabay mano.

Sa hapunan, gustong-gusto ko nang itanong kay Tatay ang tungkol kay Ate Toyang, pero hindi ko alam kung paano ko sisimulan.

"Bumisita ako sa Nanay mo nung isang araw," nauna na siyang magsalita.

"Kamusta na daw po siya?"

"Ganoon pa rin, hindi pa rin makausap. Subukan mo kayang bisitahin, baka ikaw ang gustong makausap."

"Sige po, pupunta ako bukas," sagot ko, "Tay, si Ate? Anong naging sakit niya?"

"Bata ka pa kasi noon kaya hindi mo maalala... May tawag sa sakit niya eh, nakalimutan ko na... Alam ko nakasulat naman yon sa death certificate niya."

"Ano pong kondisyon niya noon?" usisa kong muli.

Nag-isip siya saglit, "dati, parati siyang nadadapa, tapos hindi na makapagsulat, hindi na siya makahawak, makakalad. Noong huli, hindi na siya nagsasalita. Bakit mo naitanong?"

"Wala po... Nagtaka lang po ako."
................................

Kinabukasan,

"Hi Ate..." bungad ko sa puntod ni Ate, nag-alay ng bulaklak, "kamusta ka na Ate? Nakikilala mo pa ako? Ako na si Apeng... Ang laki ko na 'no? Ga-graduate na ako..." buong pagmamalaki ko sa kanya, "Ate, nakakamiss ka, tayo, tayong pamilya. Ayoko na sana ikwento sayo ang naging lovelife ko sa Maynila, nadisgrasya lang eh... Hahaha..." dahan-dahan, tumulo ang luha ko, "Ate nakita ko yung Death Certificate mo, 'heart failure - muscular dystrophy complication' ang kinamatay mo...

"Hay... Ate masakit ba?... Mahirap ba?... Ate may sakit din ako... Hoooh... Ate natatakot ako..."
................................

"Teresita Dela Cruz po?" tanong ko sa nagbabantay.

Inilabas si Nanay at pinaupo sa harap ko.

"Sino ka?" tanong niya sa akin.

"Nay, ako na po si Apeng... Anak niyo po..."

"Kasama mo si Toyang?!"

"Kain tayo Nay..." paanyaya ko sa kanya, inilabas ko na rin ang mga dala kong pagkain.

Kumain naman siya, pero pilit niya pa ring hinahanap si Ate. Ipinagtabi pa nga niya ito ng pagkain, "itatabi ko na itong tilapya ha... Kay Toyang na lang ito..." habang kumakain siya ng paborito niyang hipon.

"Nay ito baboy oh... Ako nag-adobo niyan..." pagmamalaki ko sa kanya.

Hindi niya ito pinansin. Sinandukan ko siya ng baboy at inilagay sa plato niya, ngunit ibinalik niya rin ito.

"Wag na..." sabi niya.

"Ayaw niyo po ng baboy? Ako nagluto niyan..."

"Kay Japhet na lang yan... Bawal kasi yon ng isda saka hipon... Sasakitan ng tiyan yon... Kawawa naman siya..."

Nagulat ako sa sinabi niya. Napaiyak. Niyakap ko siya.
................................

"Tay, sabay na kayo sa pagluwas ko bukas ha... Graduation ko na kasi..." yaya ko kay Tatay.

Umiling siya, "may pinapagawa ang Ante Clara mo sa kanila, sira kasi bubong nila, eh nasa Maynila din si Tito Gustin mo kaya walang gagawa..."

"Tay graduation ko yon..."

"Pasensya na talaga anak..."

"Put*ng-in*ng bubong yan!"

Nagalit si Tatay, naitulak niya ako ng malakas, napaupo ako sa tabi ng hapag-kainan. "Ano?!" sigaw niya.

"Kayo pa ang may ganang magalit?! Tay ito lang ang hinihingi ko sa inyo... Pumunta lang kayo. Kahit sa huling pagkakataon. Tay grumaduate ako ng elementary at high school na sina Tita Joy ang nagsasabit ng medalya ko... Parati kong ginagalingan sa school kasi sabi ni Tito Mike kapag may medal daw ako, pupunta ka, ikaw magsasabit sa akin. Sabihin mo sa akin tay? Ni isang beses ba pumunta ka sa graduation ko? Di ba hindi?! Ni hindi mo nga ako binisita kayla tita simula nong pinaalagaan mo ako sa kanila eh!"

"Tay anak niyo rin naman ako... Hindi lang si Ate. Kailangan ko rin Tay ng Tatay! Ako na nga nagpaaral sa sarili ko para makapagtapos ako't ipagmalaki niyo rin ako. Tay! Anak niyo ako! Tatay ko kayo!"

Tumahimik ang buong bahay. Makalipas ang isang oras, umalis ako ng bahay, nag-iwan ng pera, drawing at mensahe. "Tay, ito yung direksyon kung paano makarating ng PICC."

badtrip talaga yang bubong na yan wrong timing

Post automatically merged: Sep 10, 2023

Re: I Miss You Like Crazy [Start2Fin (-1)]

Chapter 28 - Make It Through

As time goes by, the numbness kills my body.

Sumama ang buong pamilya ni Marj sa Pangasinan, nakakatuwang isipin, wala pang isang taon simula ng makilala namin ang isa't-isa pero pamilya na ang turing nila sa akin. And that makes me feel awkward for leaving them.

"Tao ba 'to?" tanong ni Marj, nag-pi-Pinoy-Henyo kaming pamilya.

Umiling ako.

"Bagay?!"

Iling.

"Lugar?!"

Iling.

"Pagkaen?!"

Tumango ako.

"Pagkaen... Ok... Ulam?!"

Tango.

"Prito?!"

Iling.

"Niloloko niyo ako ha!" pagmamaktol ni MOM.

"Si Mama spoiler!" sigaw ni Kuya Lino.

"MENUDO!!!" sigaw ni Marj. Nagtawanan na silang lahat. Gusto ko din tumawa, sana kaya ko.

Napansin marahil ako ni Marj kaya itinulak niya ako palabas. Takipsilim na, at makikita ito sa harap ng dalampasigan.

Gamit ang CP na ni-regalo sa akin ni MOM, nagtype ako sa screen ng, "tabing dagat"

Dahan-dahan akong itinulak pa ni Marj malapit sa dagat para hindi lumubog ang gulong ng wheelchair sa buhangin.

Sabay kaming lumanghap ng sariwang hangin. Malamig ang gabi, hindi ko nadarama pero nakikita ko kay Marj, "yakap?" tanong kong muli sa kanya gamit ang CP, sabay ngiti sa kanya.

Niyakap niya ako.

"Si tatay, usap ko." text kong muli.

"Tatawagin ko lang ha... Antayin mo lang..." sagot naman niya sabay alis.

Dumating si Tatay, humawak sa balikat ko, hindi ko yon naramdaman, pero parang na rin nung makita ko nang hawak niya ako, nagsimula siyang magsalita, "nung nagkasakit ang Ate Toyang mo, hindi namin alam ng Nanay mo kung anong gagawin namin, lalo na nung malaman naming walang lunas ang sakit niya," nagsimula na siyang umiyak, "napakahirap... Ang hirap panoorin ang anak mo na unti-unting kinukuha mula sayo... Na kahit anong higpit ng hawak mo sa kamay niya, babawiin din siya sayo... Patawarin mo ako Apeng... Patawarin mo kami ng Nanay mo... Ako, lalo... Ang aga noong binitiwan kita, napakabata mo pa... Noong ibigay kita sa tita mo... Natakot ako... Natakot ako noong sinabi sa amin ng doktor na posibleng may sakit ka rin, dalawa sa magiging tatlong anak... Magkakasakit... Kaya... Hindi ko kaya kung sakaling iiwan mo rin ako..."

": ) masaya akong kayo ang naging tatay ko."

Niyakap niya ako, "bata ka pa! Ang bata mo pa... Napakarami pang bagay ang dapat na matikman mo... Sana ako na lang... Sana ako na lang ang nakaupo d'yan..." walang tigil na umaagos ang luha sa aming mga mata.

"tay hindi ako nagsisi na kayo ang tatay ko. Pinapasalamat ko po."

"Japhet..." tawag sa akin ni Kuya Lino, "kailangan mo nang matulog..."

Binuhat ako ni Tatay, kahit hindi ko nadarama, masarap na makita, na habang hindi pa huli, nayayakap ko ang Tatay ko.
................................

Kinabukasan binisita namin si Nanay. Pagkalabas na pagkalabas pa lang niya, niyakap na niya ako kaagad. Umiiyak.

Hindi namin alam kung bakit o paano, pero tila alam niya kung ano ang nangyayari.

"May sakit ka rin? Ganyan din si Toyang noon..." nakikipag-usap siya sa akin, napakarami kong gustong sabihin, napakarami kong gustong isumbong sa kanya, na manhid ang paa ko, ang kamay ko, ang buong katawan ko, gustong-gusto kong magsalita, luha na lang ang naisagot ko sa kanya. Pinunasan naman niya ito at niyakap ako.

"Nay..." nakapagsalita ako, narinig nilang lahat, pero wala ng lumabas na tinig sa akin pagkatapos noon.
................................
Nakahiga kaming pareho sa kama ko.

"alam mo na kung nasaan ang polaris?" text ko kay Marj.

"North," sagot niya.

"wag mo un kakalimutan."

"Opo..." mabait niyang sagot."

"never lose direction" pumikit na ako.
................................

Video...

"Hi po... Unang-una po sa lahat... Marami pong salamat kay MOM dito sa ni-regalo niyang CP... I'm using it right now *chuckles* ok, Tay... Uhm... Na kay Marj yung pera ko... At sayo na yon ngayon... Magsimula na lang sana kayo ng business... And DAD talk to me about that kaya... Kayo na po ni Dad ang mag-usap... Kuya Lino... Maraming salamat sa pagtitiwala sa akin, but, I'm very sorry... I can't live with Marj forever, so sinu-surrender ko ulit sayo yang sadista mong kapatid... MOM... Masarap ka magluto... PROMISE! Kahit yung PRAWN na pinakain mo sa akin na pinandilatan mo pa ako... Napakasarap! Tay ulit... Si nanay po ha... Kayo na po sanang bahala sa kanya, nakausap ko na po si Kuya Lino tungkol sa paglipat ni Nanay ng ospital kung sakaling pupunta ka na rin ng Maynila para sa negosyo niyo ni DAD... Marj. *ngiti* uhm... May dapat ba akong sabihin? Basta marunong ka na ha! North at south. Pagtawid... Marj... I love you... Pero ayokong itali ka sa akin... After I die, gusto ko magmahal ka ulit, gusto kong maging masaya ka... Be married... Have kids... Be a good mother... Pero sana... Wag mo akong kalimutan... Kasi ikamamatay ko yon... Magkakaroon ng double-dead sa heaven sige ka... *chuckles* mahal na mahal kita, and don't worry, you wont have another 'Andrew,' I'll send you the best for you, wag mong kakalimutan... Ako ang magiging Polaris mo."

End of Video.
................................

Nagpaiwan ako sa tabi ni Ate, ayokong iwan siyang mag-isa dito sa Pangasinan.

wew sad ending