- Messages
- 1,607
- Reaction score
- 0
- Points
- 26
wew! natapos ko din basahin from pag31 to last page.
Siguro Agnostic na ako? Nagsimula to noong highschool ako, 3rd year.
Nakapag-aral ako sa isang unibersidad na iba sa religion ko (catholic po ako until now, but sa papers na lang yun
). Nasira ang pagtingin ko sa religion ko at religion ng iba ng dahil sa mga kaklase kong sa tingin ko ay "nalason" ang utak ng kanilang religion. Bukang bibig nila ang "hindi ka maliligtas kung hindi ka aanib sa amin" (siguro alam nyo na kung anong religion sila). Kahit ang teacher ko sa isang subject na kung saan nadidiscuss ang mga Romans (history) and religions, sya mismo tumutuligsa at sinasabi ang ganong linya "hindi ka maliligtas" kapag hindi ka kaanib sa kanila. Wala akong galit na tinanim o naramdaman, bagkus (ang lalim ng tagalog 
) nalito ako sa religion at pananampalataya. Simula noon hindi nako nagsisimba, tinatanong ko sarili ko kung bakit ganito sa religion ko, ganun naman sa kanila?
Some part of me nagsasabing walang God, some part ay nagsasabing may "great creator". Pero pilit ko hinahanap mga tanong ko sa sarili ko, hindi ko makita...baka wala naman talaga ako hinahanap? Hindi nageexist ang hinahanap ko?
Nakakatuwa ng sumali ako sa Symb, may gantong thread pala...kung saan may mga taong "open minded" which are the Atheists na sa tingin ko nakakapareho ko din sa pagiisip minsan. Nakakahiya yung ibang Theist dito na pilit nilang binabago ang isipan ng mga Atheist, sa tingin ko... walang taong pinanganak na Theist, lahat naging Atheist muna. So stepping out of your comfort zone (religion/belief) would be a big sacrifice pero yung satisfaction na makukuha ay hindi mapapalitan ng kung ano.
Isa sa mga napansin ko during may highschool days, kapag tinatanong ko mga classmates ko: "bakit ka ba kaanib dyan?" ang sagot nila lagi ay "para maligtas"... Tumataas kilay ko, nakikipag-debate ako sa kanila lage. At minsan inaasar ko sila na yung malaking kapilya ba nila ay spaceship? kapag paghuhukom na dun kayo sasakay at lilipad yun?
Naging pangit ang dating saken ng konsepto ng pagsali sa religion, na ang basahen ng karamihan ay "PARA MALIGTAS". Nabubuhay sila para lang "maligtas", iiwasan ang isang bagay para "maligtas", hindi iibig ng hindi kaanib para lang "maligtas". Kung totoo man ang Diyos, at dalhin nya ako sa impyerno ng dahil hindi ako naniwala sa kanya, tatanggapin ko ng maluwag... pagmamalaki ko lang sa mga naniwala/naligtas, nabuhay ako sa paraang gusto ko, na hindi ako diniktahan ng pastor or ng kahit sino, kahit ang kontrobersyal na libro or ano pa man... kasi i have may BALLS! Kuha mo!?
Yun lang
PS: Pwede ba patambay dito minsan? hehehe
Siguro Agnostic na ako? Nagsimula to noong highschool ako, 3rd year.
Nakapag-aral ako sa isang unibersidad na iba sa religion ko (catholic po ako until now, but sa papers na lang yun
). Nasira ang pagtingin ko sa religion ko at religion ng iba ng dahil sa mga kaklase kong sa tingin ko ay "nalason" ang utak ng kanilang religion. Bukang bibig nila ang "hindi ka maliligtas kung hindi ka aanib sa amin" (siguro alam nyo na kung anong religion sila). Kahit ang teacher ko sa isang subject na kung saan nadidiscuss ang mga Romans (history) and religions, sya mismo tumutuligsa at sinasabi ang ganong linya "hindi ka maliligtas" kapag hindi ka kaanib sa kanila. Wala akong galit na tinanim o naramdaman, bagkus (ang lalim ng tagalog ) nalito ako sa religion at pananampalataya. Simula noon hindi nako nagsisimba, tinatanong ko sarili ko kung bakit ganito sa religion ko, ganun naman sa kanila?Some part of me nagsasabing walang God, some part ay nagsasabing may "great creator". Pero pilit ko hinahanap mga tanong ko sa sarili ko, hindi ko makita...baka wala naman talaga ako hinahanap? Hindi nageexist ang hinahanap ko?
Nakakatuwa ng sumali ako sa Symb, may gantong thread pala...kung saan may mga taong "open minded" which are the Atheists na sa tingin ko nakakapareho ko din sa pagiisip minsan. Nakakahiya yung ibang Theist dito na pilit nilang binabago ang isipan ng mga Atheist, sa tingin ko... walang taong pinanganak na Theist, lahat naging Atheist muna. So stepping out of your comfort zone (religion/belief) would be a big sacrifice pero yung satisfaction na makukuha ay hindi mapapalitan ng kung ano.
Isa sa mga napansin ko during may highschool days, kapag tinatanong ko mga classmates ko: "bakit ka ba kaanib dyan?" ang sagot nila lagi ay "para maligtas"... Tumataas kilay ko, nakikipag-debate ako sa kanila lage. At minsan inaasar ko sila na yung malaking kapilya ba nila ay spaceship? kapag paghuhukom na dun kayo sasakay at lilipad yun?
Naging pangit ang dating saken ng konsepto ng pagsali sa religion, na ang basahen ng karamihan ay "PARA MALIGTAS". Nabubuhay sila para lang "maligtas", iiwasan ang isang bagay para "maligtas", hindi iibig ng hindi kaanib para lang "maligtas". Kung totoo man ang Diyos, at dalhin nya ako sa impyerno ng dahil hindi ako naniwala sa kanya, tatanggapin ko ng maluwag... pagmamalaki ko lang sa mga naniwala/naligtas, nabuhay ako sa paraang gusto ko, na hindi ako diniktahan ng pastor or ng kahit sino, kahit ang kontrobersyal na libro or ano pa man... kasi i have may BALLS! Kuha mo!?
Yun lang
PS: Pwede ba patambay dito minsan? hehehe
Last edited:
