Kilala mo ba sya?
O kilala mo lang pag may kailangan ka?
"379009 lang yan"
kaya mo pa ba? O surrender na? Walang mangyayari sayo kung konting program lang sumusuko kana sa keyboard tumipa, konting visual age lang umaayaw kana magsulat gamit ang pang-marka, magcheck lang ng blood pressure natatakot kapa, paghawak lang ng baril eh nawawalan kana ng gana, pagcompute lang ng credit at debit ay nagsasawa kana, at pati sa pagtatanim ng palay ay wala ka paring tyansa.
Mahirap man oh madali, wala ng mas sasarap pa sa pakiramdam kung nagawa mo ito ng mabuti at di ka humingi ng tulong sa iba. Pero panu na kung di mo alam at di ka marunong kung panu magsimula? Madalas umaayaw kana. Bakit ginagawa mong choice ang pagtakas sa gawaing di mo kayang gawin? Wala kang initiative? Well hindi mo maeenjoy ang buhay kung pa-easy-easy ka lang, di mo matitikman ang palay kung di mo padadaanin sa kalan, at di mo malalasap ang tagumpay kung wala kang binuhos na pawis at laway.
Bakit ka nahihirapan sa iyong gawain? Dahil ba mahirap? O ayaw mo lang mahirapan? Bakit nga ba mahirap mapahirapan? Yun ay dahil di ka nag-eefort na paghirapan ang mahirap.
Bakit ka nga ba naguguluhan? Kasi di mo maintindihan? O sadyang magulo lamang?
Bakit di mo bigyan ng pansin para ayusin ang magulo mong isipan.
Isa lang ang natatanging solusyon dyan...
Ang program ginagawa ng I.T.
Hindi ng doctor
ang visual age ginagawa ng education.
Hindi ng I.T
ang bloodpressure ginagawa ng nurse,
hindi ng Educ.
Ang baril hinahawakan ng criminology
hindi ng nurse.
Ang credit/debit ginagawa ng accountancy
hindi ng crim
at ang pagtatanim ay ginagawa ng agriculture
hindi ng accountancy.
Pero lahat sila, makikita mo pag pabaliktad mong binasa ang title ng sabaw nanamang nasulat ko.
-kev
O kilala mo lang pag may kailangan ka?
"379009 lang yan"
kaya mo pa ba? O surrender na? Walang mangyayari sayo kung konting program lang sumusuko kana sa keyboard tumipa, konting visual age lang umaayaw kana magsulat gamit ang pang-marka, magcheck lang ng blood pressure natatakot kapa, paghawak lang ng baril eh nawawalan kana ng gana, pagcompute lang ng credit at debit ay nagsasawa kana, at pati sa pagtatanim ng palay ay wala ka paring tyansa.
Mahirap man oh madali, wala ng mas sasarap pa sa pakiramdam kung nagawa mo ito ng mabuti at di ka humingi ng tulong sa iba. Pero panu na kung di mo alam at di ka marunong kung panu magsimula? Madalas umaayaw kana. Bakit ginagawa mong choice ang pagtakas sa gawaing di mo kayang gawin? Wala kang initiative? Well hindi mo maeenjoy ang buhay kung pa-easy-easy ka lang, di mo matitikman ang palay kung di mo padadaanin sa kalan, at di mo malalasap ang tagumpay kung wala kang binuhos na pawis at laway.
Bakit ka nahihirapan sa iyong gawain? Dahil ba mahirap? O ayaw mo lang mahirapan? Bakit nga ba mahirap mapahirapan? Yun ay dahil di ka nag-eefort na paghirapan ang mahirap.
Bakit ka nga ba naguguluhan? Kasi di mo maintindihan? O sadyang magulo lamang?
Bakit di mo bigyan ng pansin para ayusin ang magulo mong isipan.
Isa lang ang natatanging solusyon dyan...
Ang program ginagawa ng I.T.
Hindi ng doctor
ang visual age ginagawa ng education.
Hindi ng I.T
ang bloodpressure ginagawa ng nurse,
hindi ng Educ.
Ang baril hinahawakan ng criminology
hindi ng nurse.
Ang credit/debit ginagawa ng accountancy
hindi ng crim
at ang pagtatanim ay ginagawa ng agriculture
hindi ng accountancy.
Pero lahat sila, makikita mo pag pabaliktad mong binasa ang title ng sabaw nanamang nasulat ko.
-kev
Last edited:
