.
Uy pare. Alas otso ng umaga ginising ako ni Auntie. Sarap pa nga ng hilik ko nun. Yung tipong gumagaralgal muna sa lalamunan sabay susundan ng pabulong na sipol. May art di ba? Ganun daw kasi ako maghilik. Nadiskubre yan ni Babby, yung barkada ko na pinsang buo ko din, nung minsang nakitulog ako sa kanila dahil napagsarhan ako sa bahay. Romualdo talaga pangalan nya pero nabansagan syang Babby nung high school dahil kasing lusog nya ang isang uri ng hayop na paboritong nginangasab ng mga Pinoy tuwing pyesta, lalo na kung nililitson muna ito. Pero hula ko binarbero lang ako ng pinsan kong 'yon. Meron ba namang ganoong klaseng paghilik? Hinala ko nga gumaganti lang si mokong dahil dyinok-joke ko sya dati tungkol sa napakalusog nyang pangangatawan. Medyo na-hurt ata siya noon dahil "biglang nangilid ang kanyang mga luha, na sinundan ng mga impit na hagulgol, wari baga'y pilit itinatago sa kaharap ang durog nitong puso." Naks. Nabasa ko lang 'yan sa isang pocket book romance na 'di ko na maalala ang title.
Sa'n na ba ako? Ayun, nasa bahay pa rin. Kakagising lang. Papikit-pikit pa ang mapupungay (sabi ni nanay) kong mga mata.
"Sundo... 8:30... Judy... cancelled..."
Hindi naman patelegrama kung magsalita si Auntie pero sa hinaba haba ng sinabi niya eh yun lang talaga ang pumasok sa ngarag ko pang utak. Buti na lang at napanood ko na lahat ng episodes ng Detective Conan sa dvd (pirated lang yung cd) kaya't na-solve ko agad ang misteryo ng mahiwagang mga katagang iyon. Sa pamamagitan ng matinding lohika at deductive reasoning ay na-decode ko din ang nilalaman na mensahe---sunduin si Judy sa school mamayang 8:30 dahil cancelled ang klase. Genius di po ba?
Ibinuka ko ng kaunti ang aking mapupungay (sabi nga ni nanay) na mga mata at tinitigan ang kulay asul na wall clock na nakasabit sa itaas ng tokador. Hindi ko agad maaninag ang oras dahil walang mga numero ang orasan at sa halip, ay napalitan ito ng nakangiting mukha ni Mayor Freddie Tinga & Family na may nakasulat pang Forwad Taguig sa bandang ibaba. Tanging yung dalawang kamay ng orasan na lang ang palatandaan na orasan nga iyon.
Alas otso dyes na, nakangiting sabi ni Mayor Freddie.
Dagli akong bumangon at umupo sa papag, sabay kapa ng cellphone sa higaan. Nasalat ko ito sa ilalim ng unan. Naalala ko tuloy bigla. Ka-text ko pala kagabi si cutie_gurl, yung teksmeyt ko na ayaw naman magpakilala. Nanghula lang daw siya ng number at destiny daw ang nagtakda na number ko ang nabuo niya. Akalain mo yun? Pati pala paghanap ng teksmeyt eh para na lang naglalaro ng number game sa perya. Tsk tsk. Iba na talaga ang panahon ngayon. Kanya kanyang trip na ang mga tao. Hay.
5 new messages, bati ng cellphone sa akin, pagkabukas ko lang ng keypad. Lahat galing kay cutie_gurl at pare-parehas lang ang message---huy gsing k p b? Binura ko agad ang mga text nya. Mamaya na lang ako magrereply, sabi ko sa sarili ko. Tama lang din dahil chek op na pala.
Napatitig ulit ako kay Mayor Freddie. Maasim na ang mukha nito. Alas otso bente na, wika niyang nakasimangot.
Shit.
Dali-dali akong nagpalit ng damit at patakbong tinungo ang kusina para magmumog at maghilamos. Pagkatapos kong padaanin ng tatlong beses ang suklay sa nagrerebelde kong mga buhok ay lumabas na ako ng bahay. Nagmamadali kong tinahak ang maliit na eskinita patungo sa waiting shed na katabi ng bigasan nila Mang Steve. Duon kasi ang sakayan ng jeep na papunta sa school nila Judy.
Judy. Ang cute at makulit kong six years old na pamangkin, na kung tinotopak ay daig pa ang Muslim kung maghuramentado. Wish ko lang, sana sipagin ang titser nila ngayon at magturo ng magturo o di kaya'y makipaghuntahan muna sa kapwa guro ng katabing kwarto at pagtsismisan ang titser sa Room 311 na lubog na daw sa utang (sabi ng titser sa room 310) dahil laging laman ng madyongan gabi-gabi. Kahit saan sa dalawa. Ang mahalaga ay makarating ako doon na hindi pa dismissal dahil 'pag nagkataon na nag-antay 'yon ay tiyak na all hell will break loose, ika nga. Pati siguro purgatoryo ay mabubulabog.
May tatlong minuto pa akong naghintay sa waiting shed bago nakasakay. Hindi naman ako masyadong nainip dahil may kasabay akong tseksing kolehiyala na papasok pa lang sa school at nag-aabang din ng masasakyan. Hindi ko masyadong napansin na makinis at maputi ang kutis niya, singkit ang mata, may dimple sa kaliwang pisngi, kasing kulay ng hinog na makopa ang labi, hugis puso ang mukha, may kalakihan ang hinaharap at mala-Coke sakto ang hubog ng katawan. Masyado kasing nakatuon ang isip ko kay Judy.
Maya-maya may pumarang jeep sa harap ng waiting shed. Antigo na ito at animo’y matandang hikain kung umandar ang makina. Dios mio. Makakarating kaya ako sa paroroonan ko nito? nasa isip-isip ko. Nauna ng sumakay si Miss Kolehiyala. Pinili niyang umupo sa may bandang dulo, sa likod mismo ng driver. Dahil ayokong makaperwisyo ng ibang pasahero ‘pag mag-abot na ako ng bayad, pinili ko na ring umupo sa bandang dulo. Sa tabi niya.
Sa wakas umusad na din ang pagong, este, jeep. Shit! ang bagal. Napamura ako. Pakiramdam ko para akong nakasakay sa isang tram sa Star City, yung lumilibot sa Safari Land. ‘Ladies and gentlemen,’ sabi ng naka polo barong na tour guide na kamukhang kamukha ng driver ng jeep, ‘ang una niyo pong makikita sa may bandang kaliwa natin ay ang Palingon Barangay Hall. Diyan po ang tirahan ng sampung crocodilus curacutus, isang uri ng buwaya na dito lang matatagpuan sa Plipinas. Sa bandang kanan naman po natin, yung nakikita niyong malaking mansion ay ang tirahan ng isa sa pinakamabangis at pinakamasibang hayop sa mundo. Ito po ay classified na hybrid dahil cross po ito ng buwaya at baboy. Kilala po ito sa tawag na congressman dahil sa mahilig itong kumain ng pera, lalo na yung tigbebente-singko sentimos na barya. At sa gawing unahan naman ay...’
"Manong, sa tabi lang po."
Naputol ang daydreaming ko ng malamyos na tinig na iyon. Si Miss Kolehiyala pala. Saglit akong dumungaw sa bintana ng jeep. Nasa tapat kami ng Holy Spirit College of Taguig. Dito pala siya nag-aaral. Dali-dali niyang inayos ang salansan ng mga books na hawak at inilapat ang mga ito sa dibdib niya. (Ang swerte ng mga libro.) Sa sobrang bigat siguro ng mga ito ay muntik na siyang madapa at mapasubsob sa sahig ng jeep. Mabuti na lang at napahawak siya sa kaliwang kamay ko.
"Ay! sori..." Namula ng bahagya ang kaniyang mga pisngi, na lalo namang nagpatingkad sa kanyang kagandahan. Inayos niya ulit ang mga libro at pagkatapos ay nginitian ako. Yun ata ang tinatawag na killer smile dahil pakiramdam ko ay para akong nagka-heart attack.
"Ha... Hi-hindi... okay lang," namumula ring sambit ko. Tulala pa rin ako habang minamasdan ko siyang nagmamadaling pumasok sa main gate ng school at yakap-yakap pa rin ang kanyang mga libro. Swerte talaga ng mga hinayupak na librong yun.
Nang maramdaman kong umandar ang jeep ay saka ko lang napansin ang isang lukot na piraso ng bond paper na nakasuksok sa gitna ng hintuturo at hinlalaki ng aking kaliwang kamay.
****
itutuloy...
PART II
PART III
note: this is my first try at writing tagalog fiction. Comments and constructive criticisms are highly appreciated.
Uy pare. Alas otso ng umaga ginising ako ni Auntie. Sarap pa nga ng hilik ko nun. Yung tipong gumagaralgal muna sa lalamunan sabay susundan ng pabulong na sipol. May art di ba? Ganun daw kasi ako maghilik. Nadiskubre yan ni Babby, yung barkada ko na pinsang buo ko din, nung minsang nakitulog ako sa kanila dahil napagsarhan ako sa bahay. Romualdo talaga pangalan nya pero nabansagan syang Babby nung high school dahil kasing lusog nya ang isang uri ng hayop na paboritong nginangasab ng mga Pinoy tuwing pyesta, lalo na kung nililitson muna ito. Pero hula ko binarbero lang ako ng pinsan kong 'yon. Meron ba namang ganoong klaseng paghilik? Hinala ko nga gumaganti lang si mokong dahil dyinok-joke ko sya dati tungkol sa napakalusog nyang pangangatawan. Medyo na-hurt ata siya noon dahil "biglang nangilid ang kanyang mga luha, na sinundan ng mga impit na hagulgol, wari baga'y pilit itinatago sa kaharap ang durog nitong puso." Naks. Nabasa ko lang 'yan sa isang pocket book romance na 'di ko na maalala ang title.
Sa'n na ba ako? Ayun, nasa bahay pa rin. Kakagising lang. Papikit-pikit pa ang mapupungay (sabi ni nanay) kong mga mata.
"Sundo... 8:30... Judy... cancelled..."
Hindi naman patelegrama kung magsalita si Auntie pero sa hinaba haba ng sinabi niya eh yun lang talaga ang pumasok sa ngarag ko pang utak. Buti na lang at napanood ko na lahat ng episodes ng Detective Conan sa dvd (pirated lang yung cd) kaya't na-solve ko agad ang misteryo ng mahiwagang mga katagang iyon. Sa pamamagitan ng matinding lohika at deductive reasoning ay na-decode ko din ang nilalaman na mensahe---sunduin si Judy sa school mamayang 8:30 dahil cancelled ang klase. Genius di po ba?
Ibinuka ko ng kaunti ang aking mapupungay (sabi nga ni nanay) na mga mata at tinitigan ang kulay asul na wall clock na nakasabit sa itaas ng tokador. Hindi ko agad maaninag ang oras dahil walang mga numero ang orasan at sa halip, ay napalitan ito ng nakangiting mukha ni Mayor Freddie Tinga & Family na may nakasulat pang Forwad Taguig sa bandang ibaba. Tanging yung dalawang kamay ng orasan na lang ang palatandaan na orasan nga iyon.
Alas otso dyes na, nakangiting sabi ni Mayor Freddie.
Dagli akong bumangon at umupo sa papag, sabay kapa ng cellphone sa higaan. Nasalat ko ito sa ilalim ng unan. Naalala ko tuloy bigla. Ka-text ko pala kagabi si cutie_gurl, yung teksmeyt ko na ayaw naman magpakilala. Nanghula lang daw siya ng number at destiny daw ang nagtakda na number ko ang nabuo niya. Akalain mo yun? Pati pala paghanap ng teksmeyt eh para na lang naglalaro ng number game sa perya. Tsk tsk. Iba na talaga ang panahon ngayon. Kanya kanyang trip na ang mga tao. Hay.
5 new messages, bati ng cellphone sa akin, pagkabukas ko lang ng keypad. Lahat galing kay cutie_gurl at pare-parehas lang ang message---huy gsing k p b? Binura ko agad ang mga text nya. Mamaya na lang ako magrereply, sabi ko sa sarili ko. Tama lang din dahil chek op na pala.
Napatitig ulit ako kay Mayor Freddie. Maasim na ang mukha nito. Alas otso bente na, wika niyang nakasimangot.
Shit.
Dali-dali akong nagpalit ng damit at patakbong tinungo ang kusina para magmumog at maghilamos. Pagkatapos kong padaanin ng tatlong beses ang suklay sa nagrerebelde kong mga buhok ay lumabas na ako ng bahay. Nagmamadali kong tinahak ang maliit na eskinita patungo sa waiting shed na katabi ng bigasan nila Mang Steve. Duon kasi ang sakayan ng jeep na papunta sa school nila Judy.
Judy. Ang cute at makulit kong six years old na pamangkin, na kung tinotopak ay daig pa ang Muslim kung maghuramentado. Wish ko lang, sana sipagin ang titser nila ngayon at magturo ng magturo o di kaya'y makipaghuntahan muna sa kapwa guro ng katabing kwarto at pagtsismisan ang titser sa Room 311 na lubog na daw sa utang (sabi ng titser sa room 310) dahil laging laman ng madyongan gabi-gabi. Kahit saan sa dalawa. Ang mahalaga ay makarating ako doon na hindi pa dismissal dahil 'pag nagkataon na nag-antay 'yon ay tiyak na all hell will break loose, ika nga. Pati siguro purgatoryo ay mabubulabog.
May tatlong minuto pa akong naghintay sa waiting shed bago nakasakay. Hindi naman ako masyadong nainip dahil may kasabay akong tseksing kolehiyala na papasok pa lang sa school at nag-aabang din ng masasakyan. Hindi ko masyadong napansin na makinis at maputi ang kutis niya, singkit ang mata, may dimple sa kaliwang pisngi, kasing kulay ng hinog na makopa ang labi, hugis puso ang mukha, may kalakihan ang hinaharap at mala-Coke sakto ang hubog ng katawan. Masyado kasing nakatuon ang isip ko kay Judy.
Maya-maya may pumarang jeep sa harap ng waiting shed. Antigo na ito at animo’y matandang hikain kung umandar ang makina. Dios mio. Makakarating kaya ako sa paroroonan ko nito? nasa isip-isip ko. Nauna ng sumakay si Miss Kolehiyala. Pinili niyang umupo sa may bandang dulo, sa likod mismo ng driver. Dahil ayokong makaperwisyo ng ibang pasahero ‘pag mag-abot na ako ng bayad, pinili ko na ring umupo sa bandang dulo. Sa tabi niya.
Sa wakas umusad na din ang pagong, este, jeep. Shit! ang bagal. Napamura ako. Pakiramdam ko para akong nakasakay sa isang tram sa Star City, yung lumilibot sa Safari Land. ‘Ladies and gentlemen,’ sabi ng naka polo barong na tour guide na kamukhang kamukha ng driver ng jeep, ‘ang una niyo pong makikita sa may bandang kaliwa natin ay ang Palingon Barangay Hall. Diyan po ang tirahan ng sampung crocodilus curacutus, isang uri ng buwaya na dito lang matatagpuan sa Plipinas. Sa bandang kanan naman po natin, yung nakikita niyong malaking mansion ay ang tirahan ng isa sa pinakamabangis at pinakamasibang hayop sa mundo. Ito po ay classified na hybrid dahil cross po ito ng buwaya at baboy. Kilala po ito sa tawag na congressman dahil sa mahilig itong kumain ng pera, lalo na yung tigbebente-singko sentimos na barya. At sa gawing unahan naman ay...’
"Manong, sa tabi lang po."
Naputol ang daydreaming ko ng malamyos na tinig na iyon. Si Miss Kolehiyala pala. Saglit akong dumungaw sa bintana ng jeep. Nasa tapat kami ng Holy Spirit College of Taguig. Dito pala siya nag-aaral. Dali-dali niyang inayos ang salansan ng mga books na hawak at inilapat ang mga ito sa dibdib niya. (Ang swerte ng mga libro.) Sa sobrang bigat siguro ng mga ito ay muntik na siyang madapa at mapasubsob sa sahig ng jeep. Mabuti na lang at napahawak siya sa kaliwang kamay ko.
"Ay! sori..." Namula ng bahagya ang kaniyang mga pisngi, na lalo namang nagpatingkad sa kanyang kagandahan. Inayos niya ulit ang mga libro at pagkatapos ay nginitian ako. Yun ata ang tinatawag na killer smile dahil pakiramdam ko ay para akong nagka-heart attack.
"Ha... Hi-hindi... okay lang," namumula ring sambit ko. Tulala pa rin ako habang minamasdan ko siyang nagmamadaling pumasok sa main gate ng school at yakap-yakap pa rin ang kanyang mga libro. Swerte talaga ng mga hinayupak na librong yun.
Nang maramdaman kong umandar ang jeep ay saka ko lang napansin ang isang lukot na piraso ng bond paper na nakasuksok sa gitna ng hintuturo at hinlalaki ng aking kaliwang kamay.
****
itutuloy...
PART II
PART III
note: this is my first try at writing tagalog fiction. Comments and constructive criticisms are highly appreciated.
Last edited:
ako sayo idol..
nice story padre 
update pa po ng may mapungay na mata 
