Hello pong muli! Hindi ko na makita yung thread ko sa isang forum
category kaya mukhang kelangan kong ilipat sa tamang section 'to. Hehe.
Salamat sa mga magbabasa!
First Slice
Pitong buwan nalang ang kailangang lumipas. Pitong buwan
nalang at ikakasal na ang babaeng nakasama ko sa loob ng anim
na taon - Apat na taon sa kolehiyo at dalawang taon sa
pagrereview at pagpasa sa board exam para maging CPA. At kung
ano ang pinakakomplikadong bagay?
Siguro alam nyo na. Palihim akong may gusto sa kanya at hindi
ako nagkaroon ng lakas ng loob para aminin sa kanya yon.
Hanggang sa nagkaganto na nga.. nagkanda peste peste na nga
ang caveman kong damdamin.
Sabihin na nating kailangan ng isang tao ng ilang buwan para
makabangon mula sa pag-ibig. In my case unrequited love. Isang
buwan para sa self-pity stage, kalahating buwan para sa self
-denial stage at kalahating buwan pa para sa acceptance. Tapos
isa pang buwan para makahanap ng panibagong partner, kasama
na dito ang getting to know stage. Pero di pa kasama dito ang
ligawan stage dahil depende na sa babae yun. Paano nalang ako?
Ilang taon nalang kaya yon para saken?!
"7 months nalang pala Chloe ah. Congratulations sa inyo ni Greg!"
"Salamat Ivo! Kung wala ka siguro sa buhay ko e hindi ko makikita
ang pag-ibig ko! Hulooog ka ng langit!"
"Ikaw tong anghel tapos ako pa hulog ng langit?"
"Ivo! Palabiro ka talaga! Kailangan mo na talaga ng babaeng
magpapatibok ng puso mo. You are so nice naman, bakit hindi ka
pa din nagkakagirlfriend? Nakakapagtaka!"
"Kung alam mo lang.."
Kung alam mo lang kung gaano kita sinubukang bakuran mula pa
nung first year college tayo nung una kitang nakita. Maikli ang
iyong buhok at hindi makikitaan ng kulay o kasiyahan ang mukha
mo. Nung pagkakataon pa lang na iyon ay natutunan ko ang
misyon ko sa buhay ay ang subukan kang pasiyahin. Ang
nakakatuwa nga lang na realisasyon e ako ang napasaya mo.
"Ivo? Kung alam ko lang na ano?"
"Kung alam mo lang na napakahirap maging tulay nyo ni Greg!
Manlibre ka naman ng breakfast!"
"Sure! Let's go then. Apple pie?"
May mga moment sa buhay na madidivide ang mga panahong
nabubuhay kang masaya ng mag-isa at ang araw na may
makikilala kang mas mataas pa pala ang kasiyahang dulot kesa sa
nag-iisa ka. Sa gantong paraan kami pinagtagpo ng tadhana.
"Martinez, Chloe G." Yun ang sabi ng nakaharap niyang ID.
Busy sa paghigop ng mainit na kapeng barako. Nag-iisa at tila
malalim ang iniisip. Habang ako? Kumakain ng dinadayong Apple
Pie na di nagtagal ay naging paborito kong almusal.
"Apple Pie, Ivo?"
"Syempre! Tsaka orange juice na din para sa inumin."
Sa pag-upo namin ay naalala ko din kung paano ko siyang
nilapitan para magpakilala. Mangining-nginig pa dahil hindi naman
ito araw-araw na nagyayari sakin. Kung san ko man nakuha ang
lakas ng loob na kausapin sya e hindi ko na matandaan. Siguro
dala na din ng Apple Pie na nakain ko.
"Ate meron bang nakaupo dito? May kasama ka po?"
Iniangat nya lang ang kanyang ulo at umiling. Ilang nakakailang
na minuto din ang lumipas bago ako nakapagsalitang muli. Tuliro
pa din at nananalanging sana ay magrewind ng 30 minutes ang
oras at bumalik nalang ako sa pagkain ko ng Apple Pie.
"Ivan nga po pala ate pero you can call me Ivo. Mukha pong
napakalungkot mo, may problema po ba? Meron po ba akong
maitutulong?"
Sablay. Nung unang pangungusap siguro e pasok pa. Pero sa
ikalawa? Dapat kinain nalang ako ng dinosaur mula sa prehistoric
era na nag-time spacewarp gamit ang wormhole teleporter pinto
na galing sa bulsa ni Doraemon. Pero everything went better than
expected. Lumuha lang naman siya lalo.
"Ano ka taga-charity? Tutulungan mo ko?"
Tinignyan niya ako ng mata sa mata at tumawa. Literal na iyak
tawa. Doon nagsimula ang kwento ng aming pagkakaibigan.
Nagkapanatagan ng loob at naging komportable. Mala pelikula
ang setting. Simula din non e naging personal clown, comforter at
tissue nya ako. Masaya akong makita siyang nakangiti. At katulad
ng iniinom kong orange juice ngayon, meron ding twist ang
tadhana para sa kwento namin. Magkalapit lang kami ng bahay.
"Remember when we first met Ivo? Ang galing galing ng
delivery mo sa pagiintroduce!"
"Naalala mo pa yon? Sinabi ko naman sayo, inexperienced ako.
Inexperienced!"
"Ay ganun ba. E bakit kaya sinabi mo din dating ang dami dami
mong naging girlfriend?"
"Sinabi ko lang yon para tabunan yung pinagmamayabang mong
highschool super heartrob boyfriend mo na nakipaghiwalay sayo!"
"Tse. Crush mo lang talaga ako nun at patay na patay ka sakin
kamo!"
Nung araw ding nagkakilala kami e nabansagan akong stalker sa
kadahilanang pareho kami ng dinaanan pauwi which is technically
paghahatid na din sa kanya. Wala naman talaga akong kaalam
alam na dun din pala siya nakatira kahit medyo may katagalan na
din akong nakatira don. Anyway, di ko naman iyon dinamdam.
Proud pa nga ako dahil nakita ako nila utol at ermat na may chicks
na kasama. Pero dahil nga stalker ako, napagpasyahan na din ni
Chloe na ipakilala nalang ako sa pamilya niya. Tindi diba?
"Ako pa may crush sayo ha. Ikaw nga tong text ng text dyan na
namimiss mo ko kahit kakahiwalay lang natin sa paguwi eh."
"Siguro nga crush kita. Sino ba namang hindi magkakagusto sa
madungis na unappealing na college student na nagtatanong
kung anong problema sa unang pagkikita. Diba diba?
"Ouch."
"Joke lang Ivo! Hahaha."
- - - Updated - - -
Second Slice
Sa bawat pagdaan ng mga araw para sa kanya, tila mas madilim
ang kasalukuyang araw kesa sa kahapon; Naging kabaliktaraan
naman iyon sa akin. Kakaiba ang kaparaanan nya para maglabas
ng mga hinanaing sa buhay. Alam na alam ko yun dahil araw-araw
siyang naghihimutok sa akin, araw-araw niyang inuulit ang
kanyang problema. Kulang na lang e i-tape niya 'to at i-play na
lang niya kapag natripan niyang ulitin. At syempre, dahil nga nasa
dugo ko na ang pagiging great listener e ako ang lagi niyang
audience sa kanyang mga sona.
"Two years Ivo! Imagine?! Two years ang sinayang niya!"
"Makakahanap ka din ng tunay na magmamahal sa'yo. Tumingin
ka lang kasi sa paligid."
"Awwww.. Typical boy talk! Ganyan kayong mga lalaki, always
talking in riddles! Kung gusto ko mang magpakalalim, makikinig
nalang ako sa The Script!"
"Hindi naman sa ganon. Ang sinasabi ko lang, bigyan mo ng oras
ang sarili mo na makapagmove-on. Mahalin mo muna ang sarili mo
ngayon tapos malay mo, hindi man ngayon o bukas e may gagawa
na ng trabahong pagmamahal sa'yo."
"E pano kung hindi na?! Pano kung tumanda nalang akong
dalaga?"
"Sa ganda mo'ng yan?"
"Yan ang gusto ko sa'yo eh!"
"Ikaw pa."
"Thank you friend!"
Alam ko ang iniisip niyo. In my defense e nagmomove on pa kase
sya. At oo, kaibigan muna. May tamang oras para gumawa ng
hakbang. Pero eventually narealize kong torpe lang talaga ako. At
'di ko pa naiinom ang gamot na makapagpapagaling sa akin.
"Ivo, kung papipiliin ka. Emma Watson o Emma Stone?"
"Emma Watson!"
"Pero nasa Amazing Spiderman si Emma Stone eh. Bakit si Emma
Watson?"
"Mas bata siya tsaka mas maganda siya para sakin. Tsaka nasa
Harry Potter naman siya ah?"
"Tse. Mas gusto ko si Emma Stone. Eto naman. Si FPJ o si Bong
Revilla Jr.?"
"Hands down. FPJ all the way! 'Isang bala ka lang!' "
"Hmm. Mas pogi si Papa Bong. Okay last one. Ako o si Carol?"
Si Carol lang naman ang 'oh so beautiful' na babaeng heads over
heels ako nung third year highschool pa lang ako. Mas mataas
siya ng batch sa akin at nagkataon na Prom Queen siya -- at
partner niya ako. Nabanggit ko lang ang tungkol sa kanya kay
Chloe bilang pagsheshare na din para malaman niyang nagkaroon
din ako ng mga pagkakataong nabalisa ako katulad niya.
Nakakamangha namang naalala niya pa ito kahit isang beses ko
lang naman nabanggit ang tungkol kay Carol.
"Ikaw nalang.."
"Ay. Talagang may 'nalang'? Hesitant? Bakit naman?"
"E syempre.."
Kung bakit tumataas ang kilay ng babae kapag idedescribe siya ng
isang lalaki e wala pa ding scientific explanation. Kasama din dito
ang biglang pagbigat ng triple ng kanilang mga kamay kapag may
mali kang nasabi. Wala pa ding naiimbentong treatment para sa
mga injury na natatamo ng mga taong nakararanas ng ganitong
phenomena maliban sa pagpapahinga at ice bag.
Source - Diksyonaryo ni Pilosopo Tasyo
"Unique ka kasi."
"Gumaganyan ka ah. Bakit unique? Alien ako ganon?"
"Mabait ka. Maganda, matalino at higit sa lahat e nakakausap kita.
May topping pa na kapitbahay kita. Package deal. Parang bucket
meal ng KFC"
"Tss. Bolero! Kung unique nga ako na katulad ng sinasabi mo.
Bakit ako iniwan ni Randy?"
At patuloy ang pagrereplay ng recorded na mensahe.
"Maiba tayo. Bakit sa tinagal tagal kong nakatira dito sa village na
'to e ngayon lang kita nakita?"
"E kasi ganito yun. Napagdesisyunan lang ni Mama na lumipat dito
mula nung nag-annul sila ni Papa. Si Papa naman pumunta na ng
states para mag unwind. Like mother like daughter ang peg no?"
"Ah bago lang pala kayo dito. Di naman sa gala ako pero kahit
papano kasi e napagbubuklod ko kung sino yung mga dayo dito at
kung sino yung mga matagal na. Di ko lang napansin na umalis na
pala yung mga nakatira sa bahay na tinitirhan niyo."
"I see. Since when pa kayo dito na resident?"
"Simula pa nung 6 years old ako. Isa kami sa mga unang
nagpatayo ng bahay dit-"
"So proud ka na niyan na mga sinaunang villagers kayo?"
"Ouch."
At patuloy ang pagrereplay ng recorded na mensahe.
- - - Updated - - -
Apple Pie? - Third Slice
There is only one happiness in this life. To love and be loved.
- George Sand
Para sa isang katulad kong unrequited lover boy, swak na swak
ang mga kataga ni George Sand sa akin. Kakaibang kasiyahan na
nga para sa'kin ang dinudulot kahit na one sided ang relasyon.
Walang label. Pero feeling boyfriend pa din ako sa kanya. Pano pa
kapag naging kami?
Mabilis na lumipas ang panahon na tila maikling sandali lang ang
isang school year. Nagpakita na din ang masayahing katauhan ni
Chloe. Ang dati niyang maikling bubhok na naging trademark niya
nung una ko siyang makita ay lumago na sapat na para maitali.
Ang mga mata niyang dati'y walang kapungay-pungay ay
nagkaroon na ng ningning. Kapansin-pansin din ang kaniyang
ilong na katamtaman lang ang laki at ang kanyang mga labi, na
kahit hindi na lagyan pa ng cosmetics ay natural na ang pagka
kulay rosas. Di ko din maitatanggi ang ganda ng hubog ng
kanyang katawan-- pero hindi ko na ilalarawan pa iyon dahil baka
macensor out pa ako ng cyber crime law. At siyempre, ang
pinakaburito ko. Ang tawa niya ay ginto- at kung susundin ang
lohikang ito, mayaman na akong minero sa di mabilang na
pagpapahalakhak sa kanya.
Kung tutuusin e sa kung anong meron mang namamagitan sa
aming dalawa ngayon e panalo na ako sa sitwasyon. Give and
take na din itong matatawag kahit hindi niya alam na may
naibibigay sya sa akin. Maliban syempre sa dialogue niyang
"salamat kaibigan"..
At dahil nga lalaki lang, ako na naghahanap ng more than friends
na relasyon e naglakbay para sa kasagutan. Madaming super pogi
akong nilapitan. Maraming payo ang aking hiningi. Madaming
librong tungkol sa pag-amin ang akin binasa. At iisa ang mensahe
nila.. Yun ay wag maging torpe.
"Chloe, anong balak mo ngayong bakasyon?"
"Wala naman. Sa bahay lang siguro at konting get-away. Kinukulit
ko nga si mama na magbeach kami eh."
"Ah eh.. Kung gusto mo, ipapaalam nalang kita kay tita.. Sumama
ka na lang samin sa probinsya, dun kasi kami magbabakasyon
ngayon summer e. Yun e kung gusto mo lang naman.."
"So, ipapaalam mo ako kay mama?"
"Oo! Ano, tara?"
"Pilitin mo muna ako!"
"Pilipitin muna kita?"
"Tse!!"
Kung gaano ka gv ang araw na iyon ay hindi ko maipaliwanag.
Umayon lahat sa inaasahan. Naipaalam ko si Chloe at agad naman
siyang pinayagan. Alas kwatro pa nga lang ng umaga ay
nakahanda na kaagad siya sa pag-alis at di mo mahahalatang
excited siya. Kung ako nga e mula sa pagligo ko hanggang sa
pagsisipilyo ay tulog pa din ang diwa ko.
Gamit ang family van, ang destinasyon namin ay Ballesteros,
Cagayan. Nakatulog kaagad si Chloe pagkaayos ng gamit at
pagkaupo niya pa lang. Ako ang natokang katabi niya sa back
seat. At sa di inaasahang pagkakataon, napasandal ang ulo niya
sa akin na naging dahilan para magkaroon ng palitan ng
makahulugang ngiti sa loob ng sasakyan. Siyempre kilig to the
bones naman ako.
"Mahaba-habang byahe 'to."
Nag-iisip. Paano nga ba ako makakapag-ayos ng posisyon na
magiging komportable si Chloe sa pagtulog at magiging hindi
nakakangawit na pag-upo naman para sa'kin? Ayaw ko yatang
masayang ang moment na to.
"Chloe.. Chloe.. Gising ka na muna. Kain muna tayo."
"Uhm. Nasaan na ba tayo?"
"Nasa Tuguegarao na tayo. Konti nalang ibabiyahe natin."
"Pwede bang matulog na lang ako?"
"Mamaya na pagkakain. Masarap mga pagkain dito!"
"Talaga?"
Pero napahiya din ako dahil sa pagbibida ko. Ang inakala kong
pagbili ng pagkain e naudlot dahil may baon pala kami at
maghahanap lang ng upuan.
Mangan tayon!
- - - Updated - - -
Fourth Slice
Umaga na ng dumating kami sa probinsya. Ang mga kapinsanan,
mga tiyuhin at tiyahin, lolo't lola at mga uzi ang sumalubong sa
aming pagbaba.
Instant na naging superstar si Chloe dahil na din sa mala-artista
niyang ganda at pigura. Ang iba ay tinawag na kaagad siyang
Carla Abellana, sa mga matatanda naman ay Sharon Cuneta. At
para makumpleto ang punchline nila, nagkaisa sila sa pagtawag
saking Paquito Diaz.
"Hi po sa inyo. Chloe po. Chloe Martinez!"
"Hi din po sa inyo kagalang galang na Bb. Martinez. Ivan Angelo
Ambrosio nga po pala!"
"Weh. Corny!"
"Ouch."
Malamig na simoy ng hangin. Mga lumilipad na paru-paro at ang
magandang huni ng mga ibon. Ibang-iba sa buhay urban. Kung
tutuusin, pwedeng kada summer e sumama samin si Chloe. Okay
tong ganto.
"Thanks Ivo ha."
"No need to mention it."
"Di lang yun. Thanks sa lahat."
"Sige lang. Basta ikaw. Mag-enjoy tayo ngayong summer! Pero sa
ngayon, dahil sa pagod na pagod ako mula sa byahe e matutulog
muna ako!" Sabay ismid
"Paano naman ako?"
"Ganito nalang. Tititigan mo ako hanggang sa magising ako.
Galing ng idea ko no?"
Napailing nalang siya sa sinabi ko. Kung sa bagay e napakaepal
ko nga dahil sa gagawin ko. Pasensya na pero tinamaan na
talaga ng antok eh. Magagawa ko?
Maraming oras ng paghihilik at pagikot ikot matulog ang lumipas.
Nakapag enjoy naman si Chloe kahit na wala ako. Nakasakay nga
din siya sa kalabaw na kahit kailan e hindi ko masubuk-subukan.
Nakuha din nilang mamitas ng bunga ng mangga; naubos nila ito
at tinirhan ako ng madaming buto. Ang alcala milk at bibingka
naman ay nanatiling todo bantay dahil na din sa bantang dala ko.
"Wooo! Gising na si batugan! Good evening!"
"Batugan ko ulo mo dyan eh. Buti naman at hindi ka nabore
kakahintay na magising ako?"
"Hello? Ivo aaminin kong nageenjoy akong kasama ka. Pero
thrice as fun sila kasama kesa sayo no!"
"Thrice yor peeeeeeeeeeeeeeeeeys" Literal kong pagbuga sa
bibig niya
"Baho ng hininga mo! Magmumog ka nga!"
Laugh trip. Nagising ako para malamang matutulog na pala sila.
Way to go! Bawi na lang ako. Matagal pa naman kami dito eh.
Yun ang sabi ko..
Pero ang sabi nila? 1 week lang kami dun..
1 WEEK.
At halos sa buong isang linggo na iyon ay nagpaulitulit ang mga
pangyayari nung unang araw. Hindi na nga kami nakakapagusap
ni Chloe at hindi ko na din naeenjoy ang bakasyon namin sa
probinsya. At ang pinakamasahol sa lahat ay hindi ko na alam ang nangyayari sa paligid.
Kaya nung last day ng stay namin sa probinsya,
napagdesisyunan kong hindi matulog at mapanatili ang
kabuhayan ng diwa sa buong magdamag. Isang araw ng
pangaabuso ng sarili. Okay lang!
"Chloe, tara. May pupuntahan tayo!"
"Ha? Saan naman. Inaantok pa ko Ivo.."
"Sa beach!"
"Talaga? Pero saan yun? At tsaka 6 pa lang ng umaga oh!"
Pagkabigla niyang sagot
"Basta tara!"
Malamig pa din naman ang klima kahit tirik ang araw. Suot pa ang
damit pantulog ay puno ng buhay kaming nagtatatakbo papunta
sa tabing dagat. Maganda roon. Alam ko- dahil sa tanang
pagbabakasyon ng pamilya namin ay naroroon ako palagi.
"Ang ganda.. Ang ganda ganda Ivo.."
"Di ba?"
"Pero paano?"
"Tambayan ko to simula pagkabata. Teka relax ka lang. Dun tayo
sa banda run. Mas maganda dun."
Katulad ng nakikita ko sa mga pelikula, ganto ang tagpuan sa
isang climax ng isang love story. Nakakakilig na mushy na corny.
Pero wala naman talagang ganung scenario sa utak ko na iniisip
ko nung mga oras na iyon. Basta ang alam ko, gusto ko siyang
makasama dito.. Gusto ko siya..
"Super thank you Ivo.."
Pagkatapos noon ay isang matamis na halik sa pisngi ko. Sayang!
Dapat sa lips nga eh!
Pero kung gaano man karomantiko ang naganap na iyon at kung
gano man iyon nakapagdulot sakin ng matinding kasiyahan..
Hindi na lang sana. Sana hindi na lang natuloy ang trip na iyon.
Sana hindi ko na lang siya ininvite..
Kung alam ko lang.
category kaya mukhang kelangan kong ilipat sa tamang section 'to. Hehe.
Salamat sa mga magbabasa!
First Slice
Pitong buwan nalang ang kailangang lumipas. Pitong buwan
nalang at ikakasal na ang babaeng nakasama ko sa loob ng anim
na taon - Apat na taon sa kolehiyo at dalawang taon sa
pagrereview at pagpasa sa board exam para maging CPA. At kung
ano ang pinakakomplikadong bagay?
Siguro alam nyo na. Palihim akong may gusto sa kanya at hindi
ako nagkaroon ng lakas ng loob para aminin sa kanya yon.
Hanggang sa nagkaganto na nga.. nagkanda peste peste na nga
ang caveman kong damdamin.
Sabihin na nating kailangan ng isang tao ng ilang buwan para
makabangon mula sa pag-ibig. In my case unrequited love. Isang
buwan para sa self-pity stage, kalahating buwan para sa self
-denial stage at kalahating buwan pa para sa acceptance. Tapos
isa pang buwan para makahanap ng panibagong partner, kasama
na dito ang getting to know stage. Pero di pa kasama dito ang
ligawan stage dahil depende na sa babae yun. Paano nalang ako?
Ilang taon nalang kaya yon para saken?!
"7 months nalang pala Chloe ah. Congratulations sa inyo ni Greg!"
"Salamat Ivo! Kung wala ka siguro sa buhay ko e hindi ko makikita
ang pag-ibig ko! Hulooog ka ng langit!"
"Ikaw tong anghel tapos ako pa hulog ng langit?"
"Ivo! Palabiro ka talaga! Kailangan mo na talaga ng babaeng
magpapatibok ng puso mo. You are so nice naman, bakit hindi ka
pa din nagkakagirlfriend? Nakakapagtaka!"
"Kung alam mo lang.."
Kung alam mo lang kung gaano kita sinubukang bakuran mula pa
nung first year college tayo nung una kitang nakita. Maikli ang
iyong buhok at hindi makikitaan ng kulay o kasiyahan ang mukha
mo. Nung pagkakataon pa lang na iyon ay natutunan ko ang
misyon ko sa buhay ay ang subukan kang pasiyahin. Ang
nakakatuwa nga lang na realisasyon e ako ang napasaya mo.
"Ivo? Kung alam ko lang na ano?"
"Kung alam mo lang na napakahirap maging tulay nyo ni Greg!
Manlibre ka naman ng breakfast!"
"Sure! Let's go then. Apple pie?"
May mga moment sa buhay na madidivide ang mga panahong
nabubuhay kang masaya ng mag-isa at ang araw na may
makikilala kang mas mataas pa pala ang kasiyahang dulot kesa sa
nag-iisa ka. Sa gantong paraan kami pinagtagpo ng tadhana.
"Martinez, Chloe G." Yun ang sabi ng nakaharap niyang ID.
Busy sa paghigop ng mainit na kapeng barako. Nag-iisa at tila
malalim ang iniisip. Habang ako? Kumakain ng dinadayong Apple
Pie na di nagtagal ay naging paborito kong almusal.
"Apple Pie, Ivo?"
"Syempre! Tsaka orange juice na din para sa inumin."
Sa pag-upo namin ay naalala ko din kung paano ko siyang
nilapitan para magpakilala. Mangining-nginig pa dahil hindi naman
ito araw-araw na nagyayari sakin. Kung san ko man nakuha ang
lakas ng loob na kausapin sya e hindi ko na matandaan. Siguro
dala na din ng Apple Pie na nakain ko.
"Ate meron bang nakaupo dito? May kasama ka po?"
Iniangat nya lang ang kanyang ulo at umiling. Ilang nakakailang
na minuto din ang lumipas bago ako nakapagsalitang muli. Tuliro
pa din at nananalanging sana ay magrewind ng 30 minutes ang
oras at bumalik nalang ako sa pagkain ko ng Apple Pie.
"Ivan nga po pala ate pero you can call me Ivo. Mukha pong
napakalungkot mo, may problema po ba? Meron po ba akong
maitutulong?"
Sablay. Nung unang pangungusap siguro e pasok pa. Pero sa
ikalawa? Dapat kinain nalang ako ng dinosaur mula sa prehistoric
era na nag-time spacewarp gamit ang wormhole teleporter pinto
na galing sa bulsa ni Doraemon. Pero everything went better than
expected. Lumuha lang naman siya lalo.
"Ano ka taga-charity? Tutulungan mo ko?"
Tinignyan niya ako ng mata sa mata at tumawa. Literal na iyak
tawa. Doon nagsimula ang kwento ng aming pagkakaibigan.
Nagkapanatagan ng loob at naging komportable. Mala pelikula
ang setting. Simula din non e naging personal clown, comforter at
tissue nya ako. Masaya akong makita siyang nakangiti. At katulad
ng iniinom kong orange juice ngayon, meron ding twist ang
tadhana para sa kwento namin. Magkalapit lang kami ng bahay.
"Remember when we first met Ivo? Ang galing galing ng
delivery mo sa pagiintroduce!"
"Naalala mo pa yon? Sinabi ko naman sayo, inexperienced ako.
Inexperienced!"
"Ay ganun ba. E bakit kaya sinabi mo din dating ang dami dami
mong naging girlfriend?"
"Sinabi ko lang yon para tabunan yung pinagmamayabang mong
highschool super heartrob boyfriend mo na nakipaghiwalay sayo!"
"Tse. Crush mo lang talaga ako nun at patay na patay ka sakin
kamo!"
Nung araw ding nagkakilala kami e nabansagan akong stalker sa
kadahilanang pareho kami ng dinaanan pauwi which is technically
paghahatid na din sa kanya. Wala naman talaga akong kaalam
alam na dun din pala siya nakatira kahit medyo may katagalan na
din akong nakatira don. Anyway, di ko naman iyon dinamdam.
Proud pa nga ako dahil nakita ako nila utol at ermat na may chicks
na kasama. Pero dahil nga stalker ako, napagpasyahan na din ni
Chloe na ipakilala nalang ako sa pamilya niya. Tindi diba?
"Ako pa may crush sayo ha. Ikaw nga tong text ng text dyan na
namimiss mo ko kahit kakahiwalay lang natin sa paguwi eh."
"Siguro nga crush kita. Sino ba namang hindi magkakagusto sa
madungis na unappealing na college student na nagtatanong
kung anong problema sa unang pagkikita. Diba diba?
"Ouch."
"Joke lang Ivo! Hahaha."
- - - Updated - - -
Second Slice
Sa bawat pagdaan ng mga araw para sa kanya, tila mas madilim
ang kasalukuyang araw kesa sa kahapon; Naging kabaliktaraan
naman iyon sa akin. Kakaiba ang kaparaanan nya para maglabas
ng mga hinanaing sa buhay. Alam na alam ko yun dahil araw-araw
siyang naghihimutok sa akin, araw-araw niyang inuulit ang
kanyang problema. Kulang na lang e i-tape niya 'to at i-play na
lang niya kapag natripan niyang ulitin. At syempre, dahil nga nasa
dugo ko na ang pagiging great listener e ako ang lagi niyang
audience sa kanyang mga sona.
"Two years Ivo! Imagine?! Two years ang sinayang niya!"
"Makakahanap ka din ng tunay na magmamahal sa'yo. Tumingin
ka lang kasi sa paligid."
"Awwww.. Typical boy talk! Ganyan kayong mga lalaki, always
talking in riddles! Kung gusto ko mang magpakalalim, makikinig
nalang ako sa The Script!"
"Hindi naman sa ganon. Ang sinasabi ko lang, bigyan mo ng oras
ang sarili mo na makapagmove-on. Mahalin mo muna ang sarili mo
ngayon tapos malay mo, hindi man ngayon o bukas e may gagawa
na ng trabahong pagmamahal sa'yo."
"E pano kung hindi na?! Pano kung tumanda nalang akong
dalaga?"
"Sa ganda mo'ng yan?"
"Yan ang gusto ko sa'yo eh!"
"Ikaw pa."
"Thank you friend!"
Alam ko ang iniisip niyo. In my defense e nagmomove on pa kase
sya. At oo, kaibigan muna. May tamang oras para gumawa ng
hakbang. Pero eventually narealize kong torpe lang talaga ako. At
'di ko pa naiinom ang gamot na makapagpapagaling sa akin.
"Ivo, kung papipiliin ka. Emma Watson o Emma Stone?"
"Emma Watson!"
"Pero nasa Amazing Spiderman si Emma Stone eh. Bakit si Emma
Watson?"
"Mas bata siya tsaka mas maganda siya para sakin. Tsaka nasa
Harry Potter naman siya ah?"
"Tse. Mas gusto ko si Emma Stone. Eto naman. Si FPJ o si Bong
Revilla Jr.?"
"Hands down. FPJ all the way! 'Isang bala ka lang!' "
"Hmm. Mas pogi si Papa Bong. Okay last one. Ako o si Carol?"
Si Carol lang naman ang 'oh so beautiful' na babaeng heads over
heels ako nung third year highschool pa lang ako. Mas mataas
siya ng batch sa akin at nagkataon na Prom Queen siya -- at
partner niya ako. Nabanggit ko lang ang tungkol sa kanya kay
Chloe bilang pagsheshare na din para malaman niyang nagkaroon
din ako ng mga pagkakataong nabalisa ako katulad niya.
Nakakamangha namang naalala niya pa ito kahit isang beses ko
lang naman nabanggit ang tungkol kay Carol.
"Ikaw nalang.."
"Ay. Talagang may 'nalang'? Hesitant? Bakit naman?"
"E syempre.."
Kung bakit tumataas ang kilay ng babae kapag idedescribe siya ng
isang lalaki e wala pa ding scientific explanation. Kasama din dito
ang biglang pagbigat ng triple ng kanilang mga kamay kapag may
mali kang nasabi. Wala pa ding naiimbentong treatment para sa
mga injury na natatamo ng mga taong nakararanas ng ganitong
phenomena maliban sa pagpapahinga at ice bag.
Source - Diksyonaryo ni Pilosopo Tasyo
"Unique ka kasi."
"Gumaganyan ka ah. Bakit unique? Alien ako ganon?"
"Mabait ka. Maganda, matalino at higit sa lahat e nakakausap kita.
May topping pa na kapitbahay kita. Package deal. Parang bucket
meal ng KFC"
"Tss. Bolero! Kung unique nga ako na katulad ng sinasabi mo.
Bakit ako iniwan ni Randy?"
At patuloy ang pagrereplay ng recorded na mensahe.
"Maiba tayo. Bakit sa tinagal tagal kong nakatira dito sa village na
'to e ngayon lang kita nakita?"
"E kasi ganito yun. Napagdesisyunan lang ni Mama na lumipat dito
mula nung nag-annul sila ni Papa. Si Papa naman pumunta na ng
states para mag unwind. Like mother like daughter ang peg no?"
"Ah bago lang pala kayo dito. Di naman sa gala ako pero kahit
papano kasi e napagbubuklod ko kung sino yung mga dayo dito at
kung sino yung mga matagal na. Di ko lang napansin na umalis na
pala yung mga nakatira sa bahay na tinitirhan niyo."
"I see. Since when pa kayo dito na resident?"
"Simula pa nung 6 years old ako. Isa kami sa mga unang
nagpatayo ng bahay dit-"
"So proud ka na niyan na mga sinaunang villagers kayo?"
"Ouch."
At patuloy ang pagrereplay ng recorded na mensahe.
- - - Updated - - -
Apple Pie? - Third Slice
There is only one happiness in this life. To love and be loved.
- George Sand
Para sa isang katulad kong unrequited lover boy, swak na swak
ang mga kataga ni George Sand sa akin. Kakaibang kasiyahan na
nga para sa'kin ang dinudulot kahit na one sided ang relasyon.
Walang label. Pero feeling boyfriend pa din ako sa kanya. Pano pa
kapag naging kami?
Mabilis na lumipas ang panahon na tila maikling sandali lang ang
isang school year. Nagpakita na din ang masayahing katauhan ni
Chloe. Ang dati niyang maikling bubhok na naging trademark niya
nung una ko siyang makita ay lumago na sapat na para maitali.
Ang mga mata niyang dati'y walang kapungay-pungay ay
nagkaroon na ng ningning. Kapansin-pansin din ang kaniyang
ilong na katamtaman lang ang laki at ang kanyang mga labi, na
kahit hindi na lagyan pa ng cosmetics ay natural na ang pagka
kulay rosas. Di ko din maitatanggi ang ganda ng hubog ng
kanyang katawan-- pero hindi ko na ilalarawan pa iyon dahil baka
macensor out pa ako ng cyber crime law. At siyempre, ang
pinakaburito ko. Ang tawa niya ay ginto- at kung susundin ang
lohikang ito, mayaman na akong minero sa di mabilang na
pagpapahalakhak sa kanya.
Kung tutuusin e sa kung anong meron mang namamagitan sa
aming dalawa ngayon e panalo na ako sa sitwasyon. Give and
take na din itong matatawag kahit hindi niya alam na may
naibibigay sya sa akin. Maliban syempre sa dialogue niyang
"salamat kaibigan"..
At dahil nga lalaki lang, ako na naghahanap ng more than friends
na relasyon e naglakbay para sa kasagutan. Madaming super pogi
akong nilapitan. Maraming payo ang aking hiningi. Madaming
librong tungkol sa pag-amin ang akin binasa. At iisa ang mensahe
nila.. Yun ay wag maging torpe.
"Chloe, anong balak mo ngayong bakasyon?"
"Wala naman. Sa bahay lang siguro at konting get-away. Kinukulit
ko nga si mama na magbeach kami eh."
"Ah eh.. Kung gusto mo, ipapaalam nalang kita kay tita.. Sumama
ka na lang samin sa probinsya, dun kasi kami magbabakasyon
ngayon summer e. Yun e kung gusto mo lang naman.."
"So, ipapaalam mo ako kay mama?"
"Oo! Ano, tara?"
"Pilitin mo muna ako!"
"Pilipitin muna kita?"
"Tse!!"
Kung gaano ka gv ang araw na iyon ay hindi ko maipaliwanag.
Umayon lahat sa inaasahan. Naipaalam ko si Chloe at agad naman
siyang pinayagan. Alas kwatro pa nga lang ng umaga ay
nakahanda na kaagad siya sa pag-alis at di mo mahahalatang
excited siya. Kung ako nga e mula sa pagligo ko hanggang sa
pagsisipilyo ay tulog pa din ang diwa ko.
Gamit ang family van, ang destinasyon namin ay Ballesteros,
Cagayan. Nakatulog kaagad si Chloe pagkaayos ng gamit at
pagkaupo niya pa lang. Ako ang natokang katabi niya sa back
seat. At sa di inaasahang pagkakataon, napasandal ang ulo niya
sa akin na naging dahilan para magkaroon ng palitan ng
makahulugang ngiti sa loob ng sasakyan. Siyempre kilig to the
bones naman ako.
"Mahaba-habang byahe 'to."
Nag-iisip. Paano nga ba ako makakapag-ayos ng posisyon na
magiging komportable si Chloe sa pagtulog at magiging hindi
nakakangawit na pag-upo naman para sa'kin? Ayaw ko yatang
masayang ang moment na to.
"Chloe.. Chloe.. Gising ka na muna. Kain muna tayo."
"Uhm. Nasaan na ba tayo?"
"Nasa Tuguegarao na tayo. Konti nalang ibabiyahe natin."
"Pwede bang matulog na lang ako?"
"Mamaya na pagkakain. Masarap mga pagkain dito!"
"Talaga?"
Pero napahiya din ako dahil sa pagbibida ko. Ang inakala kong
pagbili ng pagkain e naudlot dahil may baon pala kami at
maghahanap lang ng upuan.
Mangan tayon!
- - - Updated - - -
Fourth Slice
Umaga na ng dumating kami sa probinsya. Ang mga kapinsanan,
mga tiyuhin at tiyahin, lolo't lola at mga uzi ang sumalubong sa
aming pagbaba.
Instant na naging superstar si Chloe dahil na din sa mala-artista
niyang ganda at pigura. Ang iba ay tinawag na kaagad siyang
Carla Abellana, sa mga matatanda naman ay Sharon Cuneta. At
para makumpleto ang punchline nila, nagkaisa sila sa pagtawag
saking Paquito Diaz.
"Hi po sa inyo. Chloe po. Chloe Martinez!"
"Hi din po sa inyo kagalang galang na Bb. Martinez. Ivan Angelo
Ambrosio nga po pala!"
"Weh. Corny!"
"Ouch."
Malamig na simoy ng hangin. Mga lumilipad na paru-paro at ang
magandang huni ng mga ibon. Ibang-iba sa buhay urban. Kung
tutuusin, pwedeng kada summer e sumama samin si Chloe. Okay
tong ganto.
"Thanks Ivo ha."
"No need to mention it."
"Di lang yun. Thanks sa lahat."
"Sige lang. Basta ikaw. Mag-enjoy tayo ngayong summer! Pero sa
ngayon, dahil sa pagod na pagod ako mula sa byahe e matutulog
muna ako!" Sabay ismid
"Paano naman ako?"
"Ganito nalang. Tititigan mo ako hanggang sa magising ako.
Galing ng idea ko no?"
Napailing nalang siya sa sinabi ko. Kung sa bagay e napakaepal
ko nga dahil sa gagawin ko. Pasensya na pero tinamaan na
talaga ng antok eh. Magagawa ko?
Maraming oras ng paghihilik at pagikot ikot matulog ang lumipas.
Nakapag enjoy naman si Chloe kahit na wala ako. Nakasakay nga
din siya sa kalabaw na kahit kailan e hindi ko masubuk-subukan.
Nakuha din nilang mamitas ng bunga ng mangga; naubos nila ito
at tinirhan ako ng madaming buto. Ang alcala milk at bibingka
naman ay nanatiling todo bantay dahil na din sa bantang dala ko.
"Wooo! Gising na si batugan! Good evening!"
"Batugan ko ulo mo dyan eh. Buti naman at hindi ka nabore
kakahintay na magising ako?"
"Hello? Ivo aaminin kong nageenjoy akong kasama ka. Pero
thrice as fun sila kasama kesa sayo no!"
"Thrice yor peeeeeeeeeeeeeeeeeys" Literal kong pagbuga sa
bibig niya
"Baho ng hininga mo! Magmumog ka nga!"
Laugh trip. Nagising ako para malamang matutulog na pala sila.
Way to go! Bawi na lang ako. Matagal pa naman kami dito eh.
Yun ang sabi ko..
Pero ang sabi nila? 1 week lang kami dun..
1 WEEK.
At halos sa buong isang linggo na iyon ay nagpaulitulit ang mga
pangyayari nung unang araw. Hindi na nga kami nakakapagusap
ni Chloe at hindi ko na din naeenjoy ang bakasyon namin sa
probinsya. At ang pinakamasahol sa lahat ay hindi ko na alam ang nangyayari sa paligid.
Kaya nung last day ng stay namin sa probinsya,
napagdesisyunan kong hindi matulog at mapanatili ang
kabuhayan ng diwa sa buong magdamag. Isang araw ng
pangaabuso ng sarili. Okay lang!
"Chloe, tara. May pupuntahan tayo!"
"Ha? Saan naman. Inaantok pa ko Ivo.."
"Sa beach!"
"Talaga? Pero saan yun? At tsaka 6 pa lang ng umaga oh!"
Pagkabigla niyang sagot
"Basta tara!"
Malamig pa din naman ang klima kahit tirik ang araw. Suot pa ang
damit pantulog ay puno ng buhay kaming nagtatatakbo papunta
sa tabing dagat. Maganda roon. Alam ko- dahil sa tanang
pagbabakasyon ng pamilya namin ay naroroon ako palagi.
"Ang ganda.. Ang ganda ganda Ivo.."
"Di ba?"
"Pero paano?"
"Tambayan ko to simula pagkabata. Teka relax ka lang. Dun tayo
sa banda run. Mas maganda dun."
Katulad ng nakikita ko sa mga pelikula, ganto ang tagpuan sa
isang climax ng isang love story. Nakakakilig na mushy na corny.
Pero wala naman talagang ganung scenario sa utak ko na iniisip
ko nung mga oras na iyon. Basta ang alam ko, gusto ko siyang
makasama dito.. Gusto ko siya..
"Super thank you Ivo.."
Pagkatapos noon ay isang matamis na halik sa pisngi ko. Sayang!
Dapat sa lips nga eh!
Pero kung gaano man karomantiko ang naganap na iyon at kung
gano man iyon nakapagdulot sakin ng matinding kasiyahan..
Hindi na lang sana. Sana hindi na lang natuloy ang trip na iyon.
Sana hindi ko na lang siya ininvite..
Kung alam ko lang.
Last edited:
