noong una sabi ko din director dahil puro kbaklaan ang thema ng pelikula ung puro "Punch line" ang habol..
pero sa ngaun parang ito ang alam kung kasawian ng pinoy film industry.
1.
poor ang pagkakasulat.. meron din artista n lng mismo nagdadala ng sinulat para ipaliwanag sa manonood. kaso kung wala kang nraramdaman sa taong nagsasabi nito eh parang walang gana manood.
2.
walang direksyon ang kwento... kung mapapansin nyo ang ending ang nagbibigay lagi ng conclusion.. syempre
kaya pagtumayo n mga tao sa sinehan.. eh mdami kng maririnig n "Anu kaya un?","Potcha sayng pera ko dun ah" ung mga pinoy movie lovers tlga.. d ung pupunta lng dun n mkikipaghalikan at yakapan.
3.
walang charisma ung artista... kung nkapanood k n FPJ film khit 1 man team lang si FPJ kaya nyang pasikatin ang isang pelikula n walang ksamang A-plus n artista kung meron man eh mas lalong kikita ito.
4. walang katapusang sulutan at padamihan ng asawa.. sampalan dito bugbugan dun.. ung ang nkaka irita.. wala n b kaung maisip n kwento yung khit merong ganung eksena lgyan nyo nmn ng konting "katalinohan" sa pinapalabas nyo.. matalino nga sa pagiging sinungaling sa asawa.. tinuturuan nyo magsalaula ang mga pinoy.. tsk.. tapos ang ending bad karma.. iyakan at pagpapatawad? barilin ko kau dyan eh...
sa sobrang dami kulang ang isang araw para maisulat ko lahat.
d ko pa napapanood ang On the Job by Erik Matti... na khit Hollywood gustong mag remake ito..
maganda ba?