Dumadaloy ang hangin sa bawat paligid,
Nakaupo sa dalampasigan at pinapakinggan ang himig,
Sabay nagustuhang ipikit ang mga mata,
Nagbabakasali na sa pag dilat ko muli ay makalimutan kana.
Hindi ko alam kung pano ko papatayin ang oras,
Hihintayin ko na lang lumubog ang araw at sumikat ang buwan,
Titignan ko kung pano liwanagan ang lahat,
hanggang mapaisip sa mga salitang "bakit hindi ka niya kayang ipaglaban"?
Biglang binulong sa hangin ang storya ng ating nakaraan,
na kung saan ginawa naman ang lahat pero bakit parin iniwan ?
Sabay nagparamdam ang ihip ng hangin,
at napasabing "hindi niya na kasi kayang aminin"
Alam kong masakit tignan na masaya ka sa iba,
pero hahanap din ako ng ibang dahilan para tigilan ka,
Ibubulong ko na lang sa hangin kung ano pa ang natitira,
hanggang mapagod ang sarili kakasigaw ng mahal parin kita.
Hindi ko namalayan papasikat na pala ang araw at papalubog na ang buwan,
Iiwan ko na lang sa hangin ang storya ng ating nakaraan,
Iingatan sa alala ang mga bagay na pwede pang pahalagahan,
pero storyang iniwan, iiwan din sa hangin ng walang dahilan.
Tatanggapin ko kung ano ang ating kinahinatnan,
Ang panahon na lumipas di na kailangan balikan,
Pinaramdam ng kahapon kung pano tayo paglaruan,
Umasa sa taong akala mo sayo na nakalaan.
Iipikit ko na lang ang aking mga mata,
at ibibigkas ang mga huling letra na nais idikta,
na sana hindi moko iniwan sa hangin ng walang dahilan,
na sana hindi moko hinayaan na tangayin ng hangin ng walang dahilan,
na sana hindi moko pinaubaya sa hangin para lang lumayo habang ikay tinitignan,
kasi hindi mo alam ang sakit na hayaan ka ng taong mahal mo,
na kahit siya ay handa niya akong ipatangay sa hangin para mawala lang ang isang tulad ko,
pero kahit na ganon gusto ko lang malaman mo,
na minahal pa rin kita hanggang dulo,
yung tipong kahit wala nakong dahilan para manatili pa,
Handa pa din ako mag pakatanga para lang bumalik ka.
Nakaupo sa dalampasigan at pinapakinggan ang himig,
Sabay nagustuhang ipikit ang mga mata,
Nagbabakasali na sa pag dilat ko muli ay makalimutan kana.
Hindi ko alam kung pano ko papatayin ang oras,
Hihintayin ko na lang lumubog ang araw at sumikat ang buwan,
Titignan ko kung pano liwanagan ang lahat,
hanggang mapaisip sa mga salitang "bakit hindi ka niya kayang ipaglaban"?
Biglang binulong sa hangin ang storya ng ating nakaraan,
na kung saan ginawa naman ang lahat pero bakit parin iniwan ?
Sabay nagparamdam ang ihip ng hangin,
at napasabing "hindi niya na kasi kayang aminin"
Alam kong masakit tignan na masaya ka sa iba,
pero hahanap din ako ng ibang dahilan para tigilan ka,
Ibubulong ko na lang sa hangin kung ano pa ang natitira,
hanggang mapagod ang sarili kakasigaw ng mahal parin kita.
Hindi ko namalayan papasikat na pala ang araw at papalubog na ang buwan,
Iiwan ko na lang sa hangin ang storya ng ating nakaraan,
Iingatan sa alala ang mga bagay na pwede pang pahalagahan,
pero storyang iniwan, iiwan din sa hangin ng walang dahilan.
Tatanggapin ko kung ano ang ating kinahinatnan,
Ang panahon na lumipas di na kailangan balikan,
Pinaramdam ng kahapon kung pano tayo paglaruan,
Umasa sa taong akala mo sayo na nakalaan.
Iipikit ko na lang ang aking mga mata,
at ibibigkas ang mga huling letra na nais idikta,
na sana hindi moko iniwan sa hangin ng walang dahilan,
na sana hindi moko hinayaan na tangayin ng hangin ng walang dahilan,
na sana hindi moko pinaubaya sa hangin para lang lumayo habang ikay tinitignan,
kasi hindi mo alam ang sakit na hayaan ka ng taong mahal mo,
na kahit siya ay handa niya akong ipatangay sa hangin para mawala lang ang isang tulad ko,
pero kahit na ganon gusto ko lang malaman mo,
na minahal pa rin kita hanggang dulo,
yung tipong kahit wala nakong dahilan para manatili pa,
Handa pa din ako mag pakatanga para lang bumalik ka.
Last edited:
sa pag babahagi ng iyong tula. maganda yung pagkadescribe ng scene at consistent naman yung image. sa mabilisang basa ang maisusuggest ko lang ay iwasang magtapoa ang linya sa isang syllable word.
