Mga KaMobilarian, nais ko lang i-share ang aking ginawang kwento. matagal kuna itong nasimulan. pero di ko pa matapostapos introduction muna . maraming salamat po!
Prologue
May anino ng tao sa harap ng National Museum. Matangkad ang anino. 'Di maaninag ang muka nito dahil sa sirang ilaw ng poste.
Malakas ang buhos ng ulan. Kasabay nito ay ang malakas na hangin, at nakakabinging kulog na may nakakatakot na kidlat; tila isang espada ng angel mula sa langit na tutusok sa puso ng demonyo.
Unti-unting gumalaw ang anino at nawala ito na parang usok sa gitna ng malamig na ulan. Kumidlat at kumulog ng malakas. Wala na ang anino.
Dinig sa buong museum ang malakas na yapak ng mga sapatos sa parquet na sahig nito. Palakas ng palakas at pabilis ng pabilis ang mga yapak. May taong tumatakbo sa pasilyo, ang curator ng museum. Tila isang takot na tupa na hinahabol ng mabangis na lobo. Halos hindi s’ya makahinga sa sobrang kaba at pagod sa pagtakbo. Huminto sya. Di na n’ya kayang tumakbo pa.
“Wag! Sino ka? Ano ang kaylangan mo sa akin?” tanong n’ya sa anino habang nakahawak sa dib-dib at kinakapos ng hininga.
“Di na mahalaga kong sino ako. Ibigay mo na ang hinahanap ko, para hindi kana mahirapan pa,” Alingaw-ngaw na tinig ng anino habang papalapit.
“Di ko alam ang sinasabi mo?” Matapang na tugon ng curator, tumingin s’ya sa palagid. Madilim, wala s’yang maaninag. Sinira ng anino ang main breaker ng buong gusali. Kumidlat ng malakas at bumungad sa kanyang ang higanting painting ni Juan Luna. Ang Spolarium. Nasa entrance na s’ya ng museum.
“Wag mo na akong paikutin pa tanda! Yan din ang sabi ng dalawa mo pang mga kasama bago ko sila tinapos,” sabi ng anino habang may binubunot sa kayang itim na leather jacket.
Nagulat ang matanda sa kanyang mga narinig. Dalawa ko pang mga kasama? Nanlaki ang kanyang mga mata nang mawari n’ya ang maaring sinapit ng mga kasama sa mga kamay ng anino.
“Anong ginawa mo sa kanila? Bat mo ginagawa ‘to sa’min?” galit na tanong nya sa anino.
“Wala akong galit sa inyo. Trabaho lang ‘tong ginagawa ko. Kaya ibigay muna ang hinahanap ko para di kana maghirapan tulad ng dinanas nilang dalawa!” banta ng anino sa matanda habang papalapit pa ito habang may hawak na baril.
Maghirap tulad nila? Hindi maisip ng matandang curator kung anong karumaldumal ang ginawa ng anino sa mga kasama n'ya. Ngunit kong pinagpalit ng dalawa ang kanilang buhay upang mapangalagaan ang sekreto. Handa rin naman ang matanda sa pag buwis ng kanyang buhay para dito. Matagal nang inaasahan ng matanda na darating ang araw na to. Ang araw na kung saan manganganib ang kanilang mga buhay dahil sa pagpapangalaga ng natatagong sekreto. Ito na ang araw na yon.
Naramdaman ng matanda na unti-unti nang nanghihina ang katawan n'ya. Nawawalan na s'ya ng lakas at nanlalabo narin ang mata n'ya. Para bagang napipinto s'yang himatayin. Nandilim ang kanyang mga mata at hindi na n'ya alam pa ang nangyari sumunod.
Masakit at mahapdi ang hita ko. Nagising at biglang napasigaw ang matanda sa sobrang sakit na nararamdaman. Tila may matalas na bagay na pumunit sa kanyang balat at tagos sa laman. Espada? Napansin n'ya na wala na ang espadang hawak ng estatwa sa corner ng hallway. Ginamit n'ya ito sa akin. Nakita n'ya ang dugo na dumadaloy sa kanyang kanang hita. Ngayon n'ya lang ulit nasaksihan ang sarili n'yang dugo simula nang maaksidinte sila ng kanyang asawa dalawampu't-apat na taon na ang nakakaraan. Dumadaloy ito mula sa kanyang hita patungo sa makintab na sahig na parang isang mamahaling red wine.
Sumigaw s'ya ng malakas, nais n'yang makahingi ng saklulo, ngunit 'di marinig ng matanda ang sarili nyang boses. Napansin n'ya na may nakapalupot na tila sa kanyang bunga-nga, pinipigilan ang kanyang malakas na sigaw. Nagpupumiglas ang matanda upang makatakas, ngunit 'di sya makagalaw. Nakatali ang mga kamay ko. Nakalambitin ang curator sa isang metal stand. Naalala ng matanda ang stand na ito. Ito rin dati ang ginagamit ng mag militar nong panahon ng Martial Law upang gamitin bilang torture system sa mga hinihinalang kasapi ng kilusan laban sa Gobyerno. Lumapit ang anino at kinalag ang nakapulupot sa bibig ng curator.
“Ano tanda? Sasabihin mo na ba sa akin kung nasaan ang hinahanap ko?” Pang-uuyam na tanong ng anino habang pinaglalaruan ang espada na prang isang eskrimador.
“Kahit patayin mo pa ako! Di mo makukuha ang hinahanap mo!” Sagot ng matanda habang iniinda ang sakit mula sa sugat. at iniinda ang sariling bigat habang nakalambitin.
Umalingaw-ngaw ang sigaw ng matanda sa sobrang sakit na nadarama. Itinusok ng anino nang walang pakundangan ang espada sa matandang nakagapos, at ngayon sa kaliwang binti naman. Tumalsik ang dugo ng matanda at diniligan ng mapulang likido na mula dito ang sahig. Ininda ng matanda ang sobrang hapdi nang dahan dahang binubunot ng anino ang espadang nakabaon sa hita nito.
“Nasaan na ang Hinahanap ko!?” sigaw ng anino sa matanda sabay hagis sa espada. Nabalot ng galit sya ng galit.
Binunot ng anino ang baril nya sa kanyang bewang at tinutok sa matanda. Nanlilisik ang mga mata nito. Para syang demonyo at makikita sa mga mata nito ang apoy ng impyerno. Habang nang-gagalaiti sa galit, idiniin ng anino ang dulo ng silencer ng kanyang baril sa braso ng matanda sabay pinaputok ito. Sumigaw ang matanda sa sobrang sakit, ngunit tinakpan anino ang kanyang bibig ng kamay nito na naka-gwantis na kulay itim. Di makahinga ang matanda, pumipiglas ito sa sobrang sakit ngunit masyadong malakas ang anino sa pagpigil sa kyang hininga. Ito na ang katapusan ko.
Tinangal ng anino ang kamay nya sa muka ng matanda. Umubo ng malakas ang curator habang naghahabol ng hininga. Tumawa ng malakas ang anino at tila natutuwa pa habang naghihirap ang matandang nakagapos.
Hindi nya maintindihan ang nadarama. Magkahalong kaba, sakit, takot, galit at pagkaawa sa sarili ang sa kanya'y nakabalot ngayon. Kaylan pa matatapos to.
"Ano pa ang hinihintay mo? Patayin mo na ako!" Matapang na hamon ng matanda habang humahagilap ng hininga.
Madilim sa loob ng museum. Ang liwanag lamang ng kidlat ang tanging ilaw sa loob. Malakas ang ulan sa labas. May tilang pintura na kulay pula sa sahig. Dugo ito ng matadang curator ng national museum mula sa mga sugat nya. May tama s'ya ng bala sa braso, at tuloy tuloy itong nagdurugo.Maputla na ang muka ng matanda. Nanghihina na rin s'ya dahil sa dami ng dugo nyang nawala gawa ng mga sugat n'ya. Alam n'yang kahit sumigaw pa s'ya ng saklulo ay wla ring mangyayari. Patay na ang guard, nakahandusay narin ang katawan nito sa sahig; at sa lakas ng ulan walang sino man ang makakaalam ng kalagayan n'ya ngayon.
"Sabihin mo na kung na nasaan ang hinahanap ko, para matapos na ang paghihirap mo!" Galit na sabi ng anino.
"Ha.ha! Walang sino man ang maaring maakaalam ng sekto! Isasama ko ito sa hukay," Mabangis na sigaw ng matanda.
Pumutok muli sa huling pagkakataon ang baril ng anino. Kasabay nito ang malakas na kulog at kidlat. Di na gumagalaw ang matanda. Naliligo s'ya sa sariling dugo. May tama sya sa gitna ng noo at ito na rin ang tumapos sa paghihirap n'ya sa kamay ng anino. Sa wakas natapos narin ang paghihirap n'ya. Kinapkapan ng anino ang matanda. Kinuha nya ang pitaka nito sabay binuksan. May nakita syang larawan sa loob nito. Tinignan n'ya rin ang mga massages sa cellphone ng matanda.
Tumingin ang anino sa relo nya. 12:05 na ng madaling araw. Tapos na ang misyon n'ya sa National Museum. Ngunit tulad ng dati bigo parin s'ya na makuha ang hinahanap n'ya. Kinapa ng anino ang cellphone n'ya sa loob ng itim na jacket. Nagtype sya ng mga numero. May boses na sumagot kabilang linya.
"Tagumpay ba ang misyon?" Tanong ng mahiwagang boses.
"Hindi ko po nakuha ang hinahanap natin" pabulong na sabi ng anino.
Hindi sumagot ang boses sa kabilang linya. Tila dismayado ito sa kapalpakan ng anino.
"Wag kayong mag alala. Alam ko na po kung sino ang makakatulong sa atin," Pasiguradong sabi ng anino.
Nawala ang connection sa kabilang linya.
Prologue
May anino ng tao sa harap ng National Museum. Matangkad ang anino. 'Di maaninag ang muka nito dahil sa sirang ilaw ng poste.
Malakas ang buhos ng ulan. Kasabay nito ay ang malakas na hangin, at nakakabinging kulog na may nakakatakot na kidlat; tila isang espada ng angel mula sa langit na tutusok sa puso ng demonyo.
Unti-unting gumalaw ang anino at nawala ito na parang usok sa gitna ng malamig na ulan. Kumidlat at kumulog ng malakas. Wala na ang anino.
Dinig sa buong museum ang malakas na yapak ng mga sapatos sa parquet na sahig nito. Palakas ng palakas at pabilis ng pabilis ang mga yapak. May taong tumatakbo sa pasilyo, ang curator ng museum. Tila isang takot na tupa na hinahabol ng mabangis na lobo. Halos hindi s’ya makahinga sa sobrang kaba at pagod sa pagtakbo. Huminto sya. Di na n’ya kayang tumakbo pa.
“Wag! Sino ka? Ano ang kaylangan mo sa akin?” tanong n’ya sa anino habang nakahawak sa dib-dib at kinakapos ng hininga.
“Di na mahalaga kong sino ako. Ibigay mo na ang hinahanap ko, para hindi kana mahirapan pa,” Alingaw-ngaw na tinig ng anino habang papalapit.
“Di ko alam ang sinasabi mo?” Matapang na tugon ng curator, tumingin s’ya sa palagid. Madilim, wala s’yang maaninag. Sinira ng anino ang main breaker ng buong gusali. Kumidlat ng malakas at bumungad sa kanyang ang higanting painting ni Juan Luna. Ang Spolarium. Nasa entrance na s’ya ng museum.
“Wag mo na akong paikutin pa tanda! Yan din ang sabi ng dalawa mo pang mga kasama bago ko sila tinapos,” sabi ng anino habang may binubunot sa kayang itim na leather jacket.
Nagulat ang matanda sa kanyang mga narinig. Dalawa ko pang mga kasama? Nanlaki ang kanyang mga mata nang mawari n’ya ang maaring sinapit ng mga kasama sa mga kamay ng anino.
“Anong ginawa mo sa kanila? Bat mo ginagawa ‘to sa’min?” galit na tanong nya sa anino.
“Wala akong galit sa inyo. Trabaho lang ‘tong ginagawa ko. Kaya ibigay muna ang hinahanap ko para di kana maghirapan tulad ng dinanas nilang dalawa!” banta ng anino sa matanda habang papalapit pa ito habang may hawak na baril.
Maghirap tulad nila? Hindi maisip ng matandang curator kung anong karumaldumal ang ginawa ng anino sa mga kasama n'ya. Ngunit kong pinagpalit ng dalawa ang kanilang buhay upang mapangalagaan ang sekreto. Handa rin naman ang matanda sa pag buwis ng kanyang buhay para dito. Matagal nang inaasahan ng matanda na darating ang araw na to. Ang araw na kung saan manganganib ang kanilang mga buhay dahil sa pagpapangalaga ng natatagong sekreto. Ito na ang araw na yon.
Naramdaman ng matanda na unti-unti nang nanghihina ang katawan n'ya. Nawawalan na s'ya ng lakas at nanlalabo narin ang mata n'ya. Para bagang napipinto s'yang himatayin. Nandilim ang kanyang mga mata at hindi na n'ya alam pa ang nangyari sumunod.
Masakit at mahapdi ang hita ko. Nagising at biglang napasigaw ang matanda sa sobrang sakit na nararamdaman. Tila may matalas na bagay na pumunit sa kanyang balat at tagos sa laman. Espada? Napansin n'ya na wala na ang espadang hawak ng estatwa sa corner ng hallway. Ginamit n'ya ito sa akin. Nakita n'ya ang dugo na dumadaloy sa kanyang kanang hita. Ngayon n'ya lang ulit nasaksihan ang sarili n'yang dugo simula nang maaksidinte sila ng kanyang asawa dalawampu't-apat na taon na ang nakakaraan. Dumadaloy ito mula sa kanyang hita patungo sa makintab na sahig na parang isang mamahaling red wine.
Sumigaw s'ya ng malakas, nais n'yang makahingi ng saklulo, ngunit 'di marinig ng matanda ang sarili nyang boses. Napansin n'ya na may nakapalupot na tila sa kanyang bunga-nga, pinipigilan ang kanyang malakas na sigaw. Nagpupumiglas ang matanda upang makatakas, ngunit 'di sya makagalaw. Nakatali ang mga kamay ko. Nakalambitin ang curator sa isang metal stand. Naalala ng matanda ang stand na ito. Ito rin dati ang ginagamit ng mag militar nong panahon ng Martial Law upang gamitin bilang torture system sa mga hinihinalang kasapi ng kilusan laban sa Gobyerno. Lumapit ang anino at kinalag ang nakapulupot sa bibig ng curator.
“Ano tanda? Sasabihin mo na ba sa akin kung nasaan ang hinahanap ko?” Pang-uuyam na tanong ng anino habang pinaglalaruan ang espada na prang isang eskrimador.
“Kahit patayin mo pa ako! Di mo makukuha ang hinahanap mo!” Sagot ng matanda habang iniinda ang sakit mula sa sugat. at iniinda ang sariling bigat habang nakalambitin.
Umalingaw-ngaw ang sigaw ng matanda sa sobrang sakit na nadarama. Itinusok ng anino nang walang pakundangan ang espada sa matandang nakagapos, at ngayon sa kaliwang binti naman. Tumalsik ang dugo ng matanda at diniligan ng mapulang likido na mula dito ang sahig. Ininda ng matanda ang sobrang hapdi nang dahan dahang binubunot ng anino ang espadang nakabaon sa hita nito.
“Nasaan na ang Hinahanap ko!?” sigaw ng anino sa matanda sabay hagis sa espada. Nabalot ng galit sya ng galit.
Binunot ng anino ang baril nya sa kanyang bewang at tinutok sa matanda. Nanlilisik ang mga mata nito. Para syang demonyo at makikita sa mga mata nito ang apoy ng impyerno. Habang nang-gagalaiti sa galit, idiniin ng anino ang dulo ng silencer ng kanyang baril sa braso ng matanda sabay pinaputok ito. Sumigaw ang matanda sa sobrang sakit, ngunit tinakpan anino ang kanyang bibig ng kamay nito na naka-gwantis na kulay itim. Di makahinga ang matanda, pumipiglas ito sa sobrang sakit ngunit masyadong malakas ang anino sa pagpigil sa kyang hininga. Ito na ang katapusan ko.
Tinangal ng anino ang kamay nya sa muka ng matanda. Umubo ng malakas ang curator habang naghahabol ng hininga. Tumawa ng malakas ang anino at tila natutuwa pa habang naghihirap ang matandang nakagapos.
Hindi nya maintindihan ang nadarama. Magkahalong kaba, sakit, takot, galit at pagkaawa sa sarili ang sa kanya'y nakabalot ngayon. Kaylan pa matatapos to.
"Ano pa ang hinihintay mo? Patayin mo na ako!" Matapang na hamon ng matanda habang humahagilap ng hininga.
Madilim sa loob ng museum. Ang liwanag lamang ng kidlat ang tanging ilaw sa loob. Malakas ang ulan sa labas. May tilang pintura na kulay pula sa sahig. Dugo ito ng matadang curator ng national museum mula sa mga sugat nya. May tama s'ya ng bala sa braso, at tuloy tuloy itong nagdurugo.Maputla na ang muka ng matanda. Nanghihina na rin s'ya dahil sa dami ng dugo nyang nawala gawa ng mga sugat n'ya. Alam n'yang kahit sumigaw pa s'ya ng saklulo ay wla ring mangyayari. Patay na ang guard, nakahandusay narin ang katawan nito sa sahig; at sa lakas ng ulan walang sino man ang makakaalam ng kalagayan n'ya ngayon.
"Sabihin mo na kung na nasaan ang hinahanap ko, para matapos na ang paghihirap mo!" Galit na sabi ng anino.
"Ha.ha! Walang sino man ang maaring maakaalam ng sekto! Isasama ko ito sa hukay," Mabangis na sigaw ng matanda.
Pumutok muli sa huling pagkakataon ang baril ng anino. Kasabay nito ang malakas na kulog at kidlat. Di na gumagalaw ang matanda. Naliligo s'ya sa sariling dugo. May tama sya sa gitna ng noo at ito na rin ang tumapos sa paghihirap n'ya sa kamay ng anino. Sa wakas natapos narin ang paghihirap n'ya. Kinapkapan ng anino ang matanda. Kinuha nya ang pitaka nito sabay binuksan. May nakita syang larawan sa loob nito. Tinignan n'ya rin ang mga massages sa cellphone ng matanda.
Tumingin ang anino sa relo nya. 12:05 na ng madaling araw. Tapos na ang misyon n'ya sa National Museum. Ngunit tulad ng dati bigo parin s'ya na makuha ang hinahanap n'ya. Kinapa ng anino ang cellphone n'ya sa loob ng itim na jacket. Nagtype sya ng mga numero. May boses na sumagot kabilang linya.
"Tagumpay ba ang misyon?" Tanong ng mahiwagang boses.
"Hindi ko po nakuha ang hinahanap natin" pabulong na sabi ng anino.
Hindi sumagot ang boses sa kabilang linya. Tila dismayado ito sa kapalpakan ng anino.
"Wag kayong mag alala. Alam ko na po kung sino ang makakatulong sa atin," Pasiguradong sabi ng anino.
Nawala ang connection sa kabilang linya.
Attachments
Last edited: