Ang hirap din pala ng mag isa ka lang. Ramdam na ramdam ko yung lamig ngayong holiday season. It was just a sudden realization kanina while I was eating at Pepper Lunch.
I saw a family, I cannot fathom what should I be feeling. Kung maiinggit ba ako o ano. Hindi ko rin alam yung pakiramdam. Ang lungkot.
I have plans pero ang pag bisita sa pamilya ay hindi isa sa plano ko. Wala akong balak na bisitahin sila kahit na sino.
Ngayong taon lang ako nakaramdam ng ganito. I feel so left out. I'm too far para mag punta sa mga kaibigan ko. Gusto ko ulit lumuwas sa Quezon City para makasama yung mga kaibigan ko. Pero a project that arrived barred me from going.
Masaya ba kasama ang pamilya sa ganitong holiday? BTW, due to religion eh wala kaming "pasko".
I saw a family, I cannot fathom what should I be feeling. Kung maiinggit ba ako o ano. Hindi ko rin alam yung pakiramdam. Ang lungkot.
I have plans pero ang pag bisita sa pamilya ay hindi isa sa plano ko. Wala akong balak na bisitahin sila kahit na sino.
Ngayong taon lang ako nakaramdam ng ganito. I feel so left out. I'm too far para mag punta sa mga kaibigan ko. Gusto ko ulit lumuwas sa Quezon City para makasama yung mga kaibigan ko. Pero a project that arrived barred me from going.
Masaya ba kasama ang pamilya sa ganitong holiday? BTW, due to religion eh wala kaming "pasko".