Dito ko na lamang ilalathala......
Sa isang pikit mata ako ay namahangha sa isang dalaga na hindi ko kilala. Ako ay natulala sa aking upu-an habang sa hindi kalayuan ay minamasdan ko siya. Mga ilang segundo rin na tumahimik ang maingay kong mundo, bumagal ang galaw ng mga tao. Nang ako ay matauhan nasabi ko sa sarili ko, "totoo pala yung sa mga pelikula." Napansin ko nlng na yung anghel na bumighani sakin ay paalis na. Wala akong magawa, kundi tanawin siya habang lumalabas sa cafetria. Di ko ni nais at bigla nlng nadama, ako ay lumipat sa pinaka matahimik na lugar ng aming cafeteria. Nilagay ko ang earphone saking mga tenga at pinakinggan ang musika na "sayo" ng silent sanctuary. Oo mabibigay ko ang puso ko, pro hindi pwedeng maging tayo. Sing lungkot ng musika ang aking nadarama. Tang ina.....
ipagpapatuloy....
------------------------------------------------------------------------------------------------
12-23-2016
Alam kung hindi siya regular na empleyado sa pinapasukan ko na companya. Regular ako dito at ngayon ko lang siya nakita.
ang suot niyang uniporme ay gaya nung mga contractor na mga ihinyero, sa tingin ko ay inhinyero din xa. Di ko parin lubos maisip kung bakit nagkaka ganito ako, may puso pa pala ako. Akoy laging palingon2x parang may hina hanap, "isang sulyap lang" ang sabi ko sa sarili. Pero di ko xa nakita ngayon, sana bukas masilayan
ko ang kanyang kagandahan, sana kahit ilang segundo lang.
ipagpapatuloy....
------------------------------------------------------------------------------------------------
Sa isang pikit mata ako ay namahangha sa isang dalaga na hindi ko kilala. Ako ay natulala sa aking upu-an habang sa hindi kalayuan ay minamasdan ko siya. Mga ilang segundo rin na tumahimik ang maingay kong mundo, bumagal ang galaw ng mga tao. Nang ako ay matauhan nasabi ko sa sarili ko, "totoo pala yung sa mga pelikula." Napansin ko nlng na yung anghel na bumighani sakin ay paalis na. Wala akong magawa, kundi tanawin siya habang lumalabas sa cafetria. Di ko ni nais at bigla nlng nadama, ako ay lumipat sa pinaka matahimik na lugar ng aming cafeteria. Nilagay ko ang earphone saking mga tenga at pinakinggan ang musika na "sayo" ng silent sanctuary. Oo mabibigay ko ang puso ko, pro hindi pwedeng maging tayo. Sing lungkot ng musika ang aking nadarama. Tang ina.....
ipagpapatuloy....
------------------------------------------------------------------------------------------------
12-23-2016
Alam kung hindi siya regular na empleyado sa pinapasukan ko na companya. Regular ako dito at ngayon ko lang siya nakita.
ang suot niyang uniporme ay gaya nung mga contractor na mga ihinyero, sa tingin ko ay inhinyero din xa. Di ko parin lubos maisip kung bakit nagkaka ganito ako, may puso pa pala ako. Akoy laging palingon2x parang may hina hanap, "isang sulyap lang" ang sabi ko sa sarili. Pero di ko xa nakita ngayon, sana bukas masilayan
ko ang kanyang kagandahan, sana kahit ilang segundo lang.
ipagpapatuloy....
------------------------------------------------------------------------------------------------
Last edited:
