Serial Story Teenage Cappuccino

TEENAGE CAPPUCCINO - Sugar and Salt (Chapter 1)

Posible bang ma-inlove ka sa isang tasang kape? Kung pupunuin ito ng pagmamahal, mauubos mo kaya sa sobrang tamis? O mananawa ka?

Habang abala ako sa pag-browse sa net, naging hobby ko na yung may katabing kape.. Tara! Bakit mo hindi mo subukan? Subukan mong ma-inlove sa isang tasang kape..

-----

"Nabalitaan mo na?"

"Nakita mo na sya?"

"Brad-pit ang ganda..(tingin sa bintana) .. seksi pa.. at mukhang sosyal!"

"Brad!"

"Brad-pit!"

"Hanggang kailan mo balak titigan yang libro natin?"

"Brad-pit, tigilan mo muna ko.. utang na loob, bukas na ang exam natin.."

"Brad-pit naman! bukas pa lang ang panglimang araw natin dito sa 4th year, at ito palang ang unang exam.. (tumingin sa bintana), Hindi pala exam!"

"May tawag dun eh! .. Iisipin ko, teka.."

"Brad-pit ano ba tawag dun? (tingin sa bintana)..

"Weekly exam?"

"Hahahaha! g***! patawa ka!"

"Ayan na sya Brad! (tingin sa bintana)..

"Busy!"

"Tignan mo lang!"

"Busy!"

"Sulyap lang!"

"Busy!"

"Ahhhhhhhh-Ohhhhhhh!"

"???"

"Nakita mo? Tumingin sakin!"

"Busy!"

"Labo mo naman brad-pit.. (awkward face)"

"Busy lang brad.."

Robert, 16 years old, lalaki.. tunay na lalaki! minsan napagkakamalang bakla, underdog, mahilig ako sa movies, computer games, at walang girlfriend! At ito ang last year ko sa high school, na hindi ko alam kung napag-tripan na ba talaga ako ni kupido.. mas naniniwala kasi ako kay santa kesa sa kanya. Deds na si Erpats, at malapit na si Ermats, sa kunsumisyon sa akin.. Araw araw nyang hiling ang isang apo, na manggagaling sa akin.. Malabo mangyari kung ako lang mag-isa. At wala pa sa isip ko..

May ari kami ng isang cafeteria.. katabi lang ito ng eskwelahan namin, at naging tanyag na tambayan ng mga chiks sa school, dahil sa sikat naming "Cappucino" homemade.. likha ng makukulit na kamay ng ermats ko.

Una! 3 teaspoon of sugar, Half teaspoon ng coffee, 1 teaspoon ng hot water(panimula), Step 2! Isalang sa mixer ang kumpletong sangkap nito, haluin! at kung sira ang mixer, gamitin ang kamay.. Hanggang magkulay caramel, step 3! lagyan ng 1 spoon ng powdered milk.. Step 4! lagyan ng hot water.. haluin, pero sakto lang.. Hayaang magkaroon ito ng float.. Final step! gamit ang granules na coffee, mag spread ka sa ibabaw ng float.. at lagyan ng iba't ibang design. puso, smiling face, names, at ang paborito ni ermats ay ribbon! at ang dahilan ay hindi ko na alam..

Bukas ang panglimang araw namin sa school, 4th year, section yellowbell.. at bukas ang first exam namin..

"Kaya ako busy! Kaya wag kang makulit!"

"Kaya wala kang syota eh!"

"Bakit meron ka?"

"Malapit na!"

"Class! Please stand up!"

Ang titser namin sa unang subject.. Si Ms. Ramirez. Matandang dalaga, at ubod ng sungit. Resulta ng menoppose. Isa sya sa mga middle class teachers, at ang grade nya sa mga estudyante ay flat 5.. Istilo nya ang istilo ng maraming titser, at lagi nilang linya ang.. "Class copy this, and tommorow exam!" sabay upo sa harap, babasahan kami ng magazine.. idol nya si Kris Aquino.

Guro ko na sya noong second year, at sa hindi maipaliwanag na dahilan, nakalimutan nyang isa ako sa mga estudyante nya, na binigyan nya ng blankong grade sa Araling Panlipunan.. At hanggang sa ngayon, ay pinapasukan ko sa hapon bilang back subject.

"Ano pangalan nung dalawa sa dulo?" bungad agad ng mabait kong guro.

Tahimik ang klase.. Walang gustong sumagot.. at wag mo ding balaking umutot, dahil siguradong maririnig ito sa buong klase, at matutunton na ikaw ang salarin.

Ngunit isang chamcha(Sipsep) na estudyante ang nagbulgar kung sino ang Green Hornets!

"Robert and Richard ma'am!"

Doon ko napansin na kami pala ang tinutukoy ni Ms. Ramirez nung mga sandaling yon, at dahil nga subsob ang aking ulo sa notebook, late ko nang na-gets na gagawin kaming mukhang tanga sa araw na ito.

"Richard? Richard Suarez?! Ikaw na naman?" banat agad ni ma'am.

"Hindi ba't binagsak na kita nung 2nd year?"

Ngayon yata alam ko na kung bakit ako nag ba-back subject ngayon..

"I don't want the two of you, to ruin my morning.. So please pay attention" bawi nya.

Nakahinga ako ng maluwag.. Yun ang akala ko nang tawagin ni Ms. Ramirez ang isang estudyante na nasa labas..

"Can you come in? and introduce yourself to everyone?"

"Sya yun Brad-pit!"

"Sya yung bagong transfer! Yung sinasabi ko!"

"Shhh!"

"Put*** swerte! Dito pa napabilang sa section natin!"

"Shhh!"

Pumasok ang isang anghel sa eksena, hindi lang sa klase.. kundi sa eksana ng buhay ko, at hindi lang sa buhay ko.. Sa buhay ko na payapa.. Ilog na dinaanan ng bangka, ang naramdaman ko.. Para syang si Moises, na hinati ang ilog.

"Brad-pit may syota na kaya yan?!"

"Shhh!"

"Brad-pit?"

"Brad?"

Sa mahaba at straight nyang buhok, na parang aktibo sa cosplay at pinaglihi sa manga karakter, naglakad sya at tumayo sa gitna ng klase.. sa harap naming lahat. Na-hit ang alarm ko.. Nawala sa isip ko ang review. Tumingin sya sa paligid, pinagmasdan ang kanyang papasukang klase sa buong taon. Sa punit punit na cartolina na galing pa noong nakaraang taon, at bungi bunging salamin sa bintana. Isama mo pa ang blackboard na ilang taon nang nakipagbuno sa mga titser, at makukulit na estudyante. bumahid sa kanyang mukha ang pagkadismaya.

"Brad.. Speechless.."

"Oo.."

"Hindi sya.."

"Ikaw!"

"Korni mo Brad-pit.."

Tahimik ang buong klase.. Lahat ay nag-aabang sa pagbigkas ng kanyang pangalan. Walang katinag tinag ang mga lalaki, pati ang mga estudyanteng dumadaan at siguradong nagbubulakbol sa labas ng aming kwarto ay talagang napahinto din.

"Ano 'to meditation?"

Pasok ng siraulo kong kaklase na si Martin. Mas kilala sa tawag na "Martin-Ace", sya ang class joker.. Alas ng klase pagdating sa kalokohan at kagaguhan. Walang tropang babae, at laging basted.. At kapag naasar sya sa pinaka pangit na babae sa campus, ay trip nya nang maghanap ng away.

"Martin! Will you just shut--" Banat sana ni Ms. Ramirez.

"Hi.. I'm Sophy.. Short for Sophia.. Sophia Monsood."

Nagpalakpakan ang buong klase. Naghiyawan ang mga lalaki, nagtawanan ang lahat ng estudyante sa paligid. Huli ng na-gets ko ang lahat, dahil lahat sila nakatingin sa akin..

"Monsood!" Oo.. Monsood ang last name ko. Pero hindi ko sya kaano-ano.

"Class!!!!!"

Nahati ang lupa, nabasag ang bungi bunging salamin sa bintana, nag-apoy ang buong paligid, Umakyat si lucifer galing sa ilalim ng lupa. Isa 'to sa mga imahinasyon ko kapag narinig ko na ang lion's roar, este ang sigaw ni Ms. Ramirez. All of a sudden, tahimik ang klase..

"Ms. Monsood, continue please.." sa malambing na tinig.

"Will I continue, with this kind of people? Who thinks my name was funny?"

"Homaygad brad-pit!"

"Ingles brad.."

"Oo.. Fluent.. parang British.."

"(Sigh) Anyway, Transfer ako from Santana University, an all girls school--"

"And that's a exclusive school, just for everyones concern" singit ni Ms. Ramirez.

"16 years old, friendly, at walang balak makipag boyfriend.." Nagulat ang lahat ng nakarinig sa kanyang sinabi, kahit ang buddy kong si Richard ay hindi makapaniwala. Pero okei lang ako.. Sanay akong makarinig ng ganyan sa mga magagandang babae.. At no effect na sa akin yan. May mga babae talaga na mas trip nilang mukha silang tough sa harap ng mga lalaki, just in case ay hindi sila pagkaguluhan.. at tanging pinagpala lang ng magandang itsura ang may ganitong talent.

Bakante ang upuan sa aking harapan, absent yata ang estudyante na dapat ay doon nakaupo.. At dun sya pinapwesto ni Ms. Ramirez. Paupo na sana si Sophy, napansin nyang wala ang armchair ng upuan.. Tumingin ito sa paligid.. Na syang dahilan upang tumingin din ako sa paligid, at sa kadahilanan ay hindi ko na alam.

"Ma'am walang armchair ang upuan ko." batid nya.

"Pagtiyagaan mo muna Ms. Monsood, I'll get you a better seat tomorrow.." sagot ni ma'am.

"But how can I study well, with this kind of chair?" sagot naman nya.

"Well you can sit here.. Beside me.."

Anak ng angry birds! Bumanat na si Richard! Bagay na pinaka ayaw kong marinig sa lahat, dahil sa hitik sa ka-kornihan ay ubod pa ito ng luma.. Binalak kong tumawa, pero nagulat ako dahil pinaunlakan ito ni Sophy. Bagay naman na ikinagulat ko. Sabay tingin sa akin ni Richard.

"Oha? Panis brad-pit.." bulong nya.

"Hi i'm Richard! You did well today, introducing yourself in front of us." panimula ng loko.

"I guess, wala naman special sa ginawa ko, so kung pwede lang.."

"Huwag mo akong daanin sa pa-cute mo.."

Wasak ang pagkatao ni Richard, nakita ko syang lumubog sa kanyang inuupuan, nag evaporate sya, at tuluyang naging usok. Naglaho sya at tinangay ng hangin.. Paalam brad-pit!

"Suplada nito brad-pit.." bulong ni Richard.

"Guys, please let me concentrate.. Please?" sita ni Sophy, habang nakatingin sa amin.

"Tama ka brad.."

-------------------------

"Maigi naman at dumating kana!"

"Pagod ma.. Dami ginawa sa eskwelahan.."

"Style mo bulok! Pang apat na araw dami na ginawa?"

"Opo! Sa totoo nga lang, baka hindi ako makatulong sayo nitong buong taon, tingin ko lang"

(Batok!) "Huwag mo ko daanin sa ganyan ha! Kabisado ko na yang style mo!"

"Nandun yung bagong apron mo! Wag mo na isalang sa washing machine, at iwanan ng isang linggo ha!"

"Yes ma.."

"Hala sige! At mag-aasikaso pa ako ng pang hapunan"

"Yes ma.."

"Bilisan mo at ang daming tao sa labas!"

"Yes!"

Ang pinaka ayaw kong bahagi ng buhay ko ang tumulong sa shop, hindi dahil tamad ako. Kundi madalas dumaan dito lahat ng chiks sa eskwelahan, at ayokong nakikita nila ako dito. Mas gusto kong gawin ang regular na gawain ng isang teenager.. Ang ano? Ang mag enjoy sa buhay binata, at magpakasawa sa video games.

Tumambad sa akin ang sangdamakmak na costumer ng shop, Araw araw ganito ang naaabutan ko.. dahil rush hour, at uwian ng mga estudyante. Ang masaklap lang, ay wala man lang makatulong sa akin.. Wala akong kapatid, nag-iisa lang ako, at sa hindi maipaliwanag na dahilan, mas na-enjoy ko ang ganito.. Wala akong kaagaw sa lahat ng bagay, walang pag iinterisan si mama kapag mainit ang ulo nya, at malamang ganun din si erpats kung nabubuhay pa sya.

Sa malayo pa lang kita ko na ang parating na mga naka school uniform. At dahil nga cafeteria ang shop namin, ay madalas tambayan ito ng mga kababaihan. Dito ako madalas makarinig ng mga chikahan. Kung sino ang mga crush nila, at sino ang hindi nila crush, at ang pinaka ayaw nilang titser. Mag aapat na taon na ako sa ganitong gawain, at kahit isang beses ay wala pa akong narinig na may gusto sa akin.

"Kuya, isang orig!"

"Sa akin din kuya!"

"Make it four kuya!"

Orig ang tawag sa sikat naming cappucino, Sinuot ko ang paborito kong cap, dahilan upang hindi nila ako mamukaan.

Gawa dito, gawa doon.. Nakakasawa din.

"Anak kumusta?"

"Okei ma!"

"Wag masyadong dry"

"Yes ma!"

"Shake mo pa ng konti yung isa oh!"

"Yes ma!"

"May customer sa harap mo!"

"Yes ma!"

"Ano sayo ma'am?" tanong ko habang nakayuko at abala sa pagtatrabaho.

"Yung sikat na cappucino nyo.."

"Bago 'to" bulong ko sa sarili, dahil hindi nya tinawag na orig ang cappucino namin.

"Yes ma'am.."

"Robert, sandali lang ha at dadaan ako sa tita mo.. Kakatawag lang.."

"Ma! Anong oras ka babalik?!"

"Saglit lang ako! Wag kang umatungal dyan!"

"Mag to-tong its lang kayo eh!"

"Hindi! Wala akong pera!"

"Tsk!"

Wala ka nang makatulong, iiwan ka pa.. Ang ganitong bagay ang kinaiinisan ko bilang nag-iisang anak.. Kundi saluhin lahat ng utos ng magulang. Bakit kasi hindi pa sya mag-asawa ulit? Bata pa naman ang ermats, dahil maaga sya nag-asawa. Pero dahil sobrang mahal nya si papa, ay ayaw nya na daw mag asawa.. Bagay na bilib naman ako sa nanay ko, na kahit picture na lang ni papa na hawak ang kanyang manok, na syang nakasabit sa sala namin, ang tanging naiwang alala ni papa, ay hindi nya pa din 'to malimutan. Ano kinamatay nya? Leptospyrosis.. Lumusom sya sa baba, dahil lasing.

"Brad-pit!"

"Oi! Brad! Buti dumating ka!"

"Hoy! Hindi ako nandito para tumulong! nalimutan mo lang 'tong P.E. uniform mo"

"Hindi ka talaga maasahan brad-pit!"

"Busy.."

"Tsaka bakit dala mo yang PE uniform mo? bukas pa PE natin.."

"Nilagay ni ermats sa bag ko.."

"Sige isang pabor na lang.."

"Ano?"

"Abot mo lang 'to sa isang costumer dun, sa dulong kaliwa.."

"Homaygad!"

"Bakit?"

"Si Ms. Suplada Monsood brad!"

"Talaga?"

"Akalain mo? Ganun talaga kasikat ang cafe nyo!"

"Akin na yan!"

"Alin?"

"Yung kape! Reretoke ko lang!"

"Hahaha! babanat oh!"

"Syempre!"

Mag-ingat sa magagandang babae, magaling sila manghuli ng nagnanakaw ng tingin, kabisado ko na yata ang mga ganyang tipo, dahil sila yung mga babaeng tila parang langaw ang mga mata, dahil alam nila ang gumagalaw sa paligid. Mga lalaking aalialigid sa kanila, at nagpapapansin. Pero dahil expert ako sa ganyang tipo.. Alam ko ang mga moves na authentic at genuine. Sa ganitong klaseng sitwasyon, dapat kalmado at prente ka lang! testing!

"Wow! Puso!"

"Hahahaha!"

"Korni mo brad-pit!"

"Sige ikaw magbigay.."

"Oo ba.."

Pinagmamasdan kong ibigay ni Richard ang orig coffee namin, na may heart shape sa float. Pakiramdam ko'y magandang panimula 'to. Nakakaramdam din ako ng isang mainit na last year sa huling yugto ng aking high school life. Isang history na syang magbabago sa wasak kong lifestyle. Masaya akong napapasipol sa mga bagay na naiisip ko.

"Hi Sophy! It's me again.."

"Hi there! You're working here?"

"Hindi.. Kaibigan ko may-ari nito.."

"Hmm.. someone told me, na da best daw ang coffee dito?"

"Yup! you have the sample.. try it!" Kindat at big smile ang senyas na binato sa akin ni Richard, senyales na oks na oks ang lahat! Masaya ako sa magandang panimula.. Isang magandang step sa aming pagkakaibigan.

"Richard? Tama ba?"

"Yes!"

"Who made this coffee?" nakangiti nyang sabi.

"Yung friend ko, na nasa counter.."

"Can I talk to him?"

"Hmm.. Hindi naman sya mukhang busy, so.. go ahead!"

Ngayon lang ako nakakita ng anghel na naglalakad at hindi lumilipad, at ang matindi ay papalapit sya sa akin. Mukhang hindi gasgas ang style ko, at may epek pa kahit konti.. Hindi ko naman siguro dinaan sa gayuma ang babaeng 'to. Pero sa isang kisapmata lang ay nandyan na sya papalapit sa akin.

"Hi! What's your name?"

"Ro-Robert!"

"Hmm.. I remember you! Ikaw yung katabi ni Richard, tama ba?"

"Yes!"

"And kayo din ang owner ng sikat na cafe na 'to?"

"Hindi naman talaga ganun kasikat.."

"Anyways.. Thanks for putting a SALT in my coffee, instead of SUGAR"

 

[breaker004]

yun oh! nabuksan ulit..

 

[Ampy]

TEENAGE CAPPUCCINO - Goodbye Highschool (Chapter 26)



"Sigurado ka ba sa gagawin mo Robert?"

Pagpigil pa ni ermats habang nagpupunas pa ng pasulpot sulpot na sipon, at walang tigil na daloy ng luha. At dahil ako ang parang nahihirapan sa hitsura nya, dinukot at inabot ko ang puting panyo sa kanya. Wrong moves yata. Lalo lang syang umatungal. Gusto ko nang takpan ang bibig nya, at ipasok nalang ang binigay na panyo. Nakakahiya lang sa lahat ng taong nakatingin sa amin sa loob ng bus terminal.

"Lagi mo akong tatawagan! Tska pasahan mo din ako ng load" pabiro pang sabi ni ermats.

"Opo! Pagkadating ko palang, tatawagan agad kita. Ito bago kong number, i-save mo na ha"

Aakma na sana akong umakyat ng bus, nung pigilan pa ulit ako ni inay. May kung anong bagay na dinukot sa bulsa, ngunit di pa yata makita. Matapos ang ang kwento ng wansapanataym, tsaka nya lang natagpuan. Nandilat pa ang mga mata.

"Ito pala susi ng kwarto mo, muntik ko nang malimutan iabot sayo"

Lalo lang akong nalungkot nung nakita ko ang susi ng aking balwarte. Kusang nagbalikan ang lahat ng ala-ala na pilit ko nang nilalayuan at kinakalimutan. Hindi ko na nga nagawang tumingin bago ako umalis, tapos dinalhan nya pa ako ng souveneir. Mula ballpen hanggang sa lahat ng items sa EGG na binigay nya sa akin, hindi ko lahat dinala. Iniwan ko lang sila sa kwarto ko, at hindi ko alam kung kailan ko babalikan. Yung mga sulat nya tinabi ko sa kisame, tapos nilagyan ko ng pira-pirasong tinapay para kay Mickey Mouse.

"Nakow! Robert! Talaga namang mami-miss kita! Mag-iingat ka palagi, at wag magpasaway ha!"

"Opo Nay! Sasakay na ko, nakasimangot na yung driver e!" pabulong kong biro kay ermats.

"Tawagan mo din si Richard, para di ka malungkot ok?"

Hindi na ko sumagot sa huling bilin nya. Isang daang porsyento hindi ko masusunod yun. Nagpalit ako ng numero, nagde-activate ng account sa feysbuk, twitter, at google plus, para hindi ako masundan ng mga fans ko. Kung pwede nga lang mag-ala Mission Impossible, e papasukin ko ang opisina ng eskwelahan at nanakawin ang aking school profile para talagang astig ang pagiging low profile ko. Pero syempre di ko kayang gawin. Mahal ko ang eskwelahan ko, ang mga guro, estudyante, sopas sa canteen, mga kaibigan, kaaway, ang literature club, at si Sophia. Lahat sila isang buong kwento ng highschool ko.

Saan nga ba ang punta ko?

Hindi ko din sigurado kung saan ako dadalhin ng byaheng ito.

Matapos ang graduation, dalawang araw nagpasya na kong mag-dorm. Kung ano mang pumasok sa kokote ko, yun ay ang hang-over ko kay Sophia.

-----------

"Boss, ticket?"

Saglit palang ako nakakaupo at nakakapag-emo, mabilis agad akong ginambala ng mabait na kundoktor. Inabot ko sa kanya ang ticket. Matapos mag-check na parang wala lang binalik nya agad sa akin. Tinitigan pa ako ng masama, hindi naman ako mukhang miyembro ng mga grupong nagpapasabog ng laman loob ng tao. Binaling ko ulit sa bintana ang pagiging emosyonal. May kung anong pakiramdam sakin na hindi ko maintindihan. Parehas na parehas noong naglakad ako palabas ng eskwelahan matapos ang graduation. Bitbit ko noon ang toga na hindi ko nagawang ihagis. Hinabol pa ko ng tagakuha ng piktyur, hindi pa daw ako bayad. Nung matanggap ko ang kopya, di naman ako natuwa. Nakangiti ako, pero nakapikit. Muntik na tuloy isama sa puntod ni erpats yung tagakuha, nung talakan sya ni nanay na nahuli ng dating sa eksena.

"Doon sa rooftop, dun kita hihintayin"

..
...
....

Mag-a-alas onse na noon ng umaga nung umakyat ako ng rooftop ng senior building. Kahit walang kasiguraduhan, umaasa pa din na darating sya. Baka kasi biglang mauntog at magbago ang isip ng parents nyang untouchables, at hindi nalang tumuloy sa ibang bansa.

Mula sa taas, nakadungaw ako sa quadrangle. Dinig ko pang ina-announce ng principal yung mga estudyanteng may matabang utak. May mga naghihiyawan. May mga loko lokong estudyanteng sumisipol pa, akala mo nanonood ng beauty pageant at swimsuit na ang suot ng mga participants. Tanaw na tanaw ko din yung mga magka-katipan na pasimpleng nagnanakaw ng sandali. Para talagang fiesta ang eskwelahan! Nakangiti ang mga tao. Maganda ang larawan ng graduation.

Pero hindi ako..

Una hindi makakapunta si ermats, dahil sigurado busy sa cafeteria. Sayang daw ang kita, pang suporta din daw sa nag-iisang anak nyang papasok ng kolehiyo. Yung pangalawa ang talagang kinababahala ko. Noong umakyat ako ng stage at kinuha ang kapirasong papel, na syang nagsasabing solve na ang kaso ko at laya na ako. Kasunod noon tinawag ang pangalan ni Sophia. Parehas Monsood ang last name namin, ngunit wala sya. Hindi ko din kilala ang kumuha ng diploma nya. Dali dali akong umakyat noon sa rooftop para tumupad sa usapan namin na walag kasiguraduhan.

...

Natapos ang seremonya ng principal. Nagbeso beso ang mga sosyal, nagpalitan ng numero ang magkakabarkada, may ibang nag-iyakan. Ako at ang janitor nalang ang tanging naiwan. Walang Sophia na dumating. Tumingin pa ko sa langit, baka sakaling makita ko ang eroplanong sinasakyan nya. Sa tindi ng sinag ng araw, napapikit na lang ako. Olats!

"Brad-pit, di ka pa pala umuuwi"

Mabilis akong nagpunas ng nagbabadyang luha, at agad na nilingon kung sino ang nagsalita.

"Oh, anong ginagawa mo dito?" balik tanong ko pa, habang nagpipilit ng ngiti.

"Ako dapat magtanong nyan" seryoso nyang sagot.

"Nakita kitang umalis sa upuan, after mo makuha ang diploma. Si Sophia ba?" dugtong nya pa.

Di na naman ako nakasagot, kahit pa napakadali lang ng tanong nya. Tinanggal ko ang pagkaka-ribbon ng suot kong pwedeng pamalit sa costume ni Harry Poter. Huminga ng malalim, tska muli syang hinarap.

"Umalis na sya brad"

"I see.. Anong balak mo ngayon?"

"Hindi ko din alam, wala pa kong matinong pag-iisip ngayon"

Lumapit sya sa akin. Noon ko lang napansin na mas matangkad na pala sya ng kaunti. Noon kasing 1st year, halos magkasinglaki lang kami. Doon nya din nahugot ang salitang "brad-pit". "Brad" sa pinaiksing "brader" at "Pit" para lang maging cool. At hindi nga ako nagkamali. Si Brad-pit ang pinaka-cool na taong nakilala ko. Palaging nariyan sa tabi ko. Sa lahat ng problema ko, tulad ng sa ngayon.

"Kailan ba tumino pag-iisip mo kapag si Sophia ang laman?" napapa-iling nya pang sabi.

"First time brad e!"

"Sus! Mas masaya ang second time!"

"Tingin mo may second time samin? E di nga natapos ang first"

"Babalik pa ba sya?" tanong nya.

"Di ko alam"

"Kung mag-aaral sya dun, sigurado mahigit apat na taon yun"

"Pero ang tanong eh kung babalik pa nga ba sya" dugtong nya.

Nung napansin nyang wala nang paghuhugutan ang mga ngiti ko. Inakbayan nya agad ako, ginusot ng bahagya ang buhok, at inagaw ang toga na bitbit ko.

"Brad! Move on! May mas maganda pang kwento sa labas ng eskwelahang ito!"

Kasunod nun hinagis nya ang toga mula sa rooftop. Mabilis itong lumanding sa patag na lupa. Senyales na iwanan na ang dapat iwanan, at ilibing ang nararamdamang hindi na dapat hukayin sa susunod na kabanata ng buhay ko.

Paalam, Highschool! Paalam..

"Ang kwento ng pag-ibig ay kumusta, at paalam" -Eraserheads, Slo Mo.

----------------

"Sino ka?!"

"Uhm! Robert po!"

"Wala akong kilalang Robert! Sindikato ka no? Bagong modus ba yan?!"

"Magtatanong lang sana kung may bakante pa kayo"

"Wala!"

Blag!

Ewan ko ba kung bakit suki ako ng naglipanang matatandang masusungit. Pangatlong dormitoryo na itong pinagtangkaan ko, halos lahat ng nakakausap ko may sapi. Wala naman akong matandaang may hindi nilimusan na matatanda sa kalsada. Kahit pa nga hindi nanglilimos binibigyan ko pa din, masabi lang na kabilang ako sa pag-asa ng bayan. Binagsakan pa ako ng pinto, matapos akong ihambing sa mga intsik na nag-i-invest ng shabu sa Pilipinas.

Magkakasya naman siguro ang dala kong pera sa loob ng dalawang buwan. Buwanan naman din ang padala sakin ni ermats. Kung kapusin, eh di ayawan na. Pero una ko pa ding priority ang makahanap ng sideline, habang nag-aaral sa kolehiyo. O masyado lang akong naniwala kay Richard, na may mas maganda daw na kwento paglabas ko ng eskwelahan.

"Sungit!" pabulong kong sabi habang naglalakad palayo.

Masyadong malawak ang gubat para maghanap ng tuyong sisilungan. Nakakaramdam na ako ng kawalan ng pag-asa, nung narinig ko ulit ang boses ng masungit na matanda.

"Lumayas ka!"

Ang layo ko na nga dinig ko pa. Ipagdiinan ba sakin na lumayas ako?

"Kahit di mo sabihin aalis ako! Sino magtitiis dito?"

Nagulat ako nung may sumagot sa kanya. Agad kong nilingon kung sino. Isang lalaki na sa tingin ko ay nasa edad ng mapusok. Akala mo mag ca-camping sa dami ng bitbit na bag. Nagkakamot pa ng ulo habang aktong tatawag sa telepono. Didiretso na talaga ako ng lakad, para tuparin ang namumuong balak sa isip ko na "Mas maganda ang kwento sa labas ng eskwelahan".

"Hoy! Iho! Ikaw, ikaw! Parini ka dali!"

Lumingon pa ako sa paligid, baka may ibang napag-tripan ang matandang masungit. Ngunit lahat ng taong tinitignan ko, ay mabilis na nililiko ang kani-kanilang ulo. Akala mo pupugutan sila ng ulo sa takot.

"Ako po ba?"

"Oo! Ikaw! Two Five Monthly, One Month Advanced at One Month Deposit!"

Ayos din si lola eh! Para lang nangungubra ng taya sa sabong. Pero swak naman sa budget, kaya pinatos ko na agad. Kesa naman abutin ako ng dilim, at lapitan ng kung anumang manggagaling sa dilim. Titiisin ko nalang ang mala-mega phone nyang tinig. Huwag nga lang talagang hahawak ng mikropono, at babanat ng "Isang linggong pag-ibig".

...

Nilapag ko ang mga gamit ko sa harap ng pintuan ng kwartong paglalagian ko. May kapirasong tanong sa isip ko. Kung handa ba ako sa mga mangyayaring karumaldumal, at kung anu-ano pang mapanindig balahibong salita na pwedeng idugtong sa salitang "nag-iisa". Binunot ko yung wallet kong nabunot ko sa monito-monita nung nagdaang xmas party. Sinilip ko ang laman, kung aabot paba hanggang matapos ang kwentong ito. Inisa isa ko pang bilangin, nung biglang nag-aklas mula sa kasingit singitan ang kapirasong litrato.

Muntikan pa kong mapamura nung masilayan ko ang puting pantay pantay nyang mga ngipin. Ang itim na itim nyang buhok. At ang ngiti nyang nagpaluha sa akin.

"Badtrip! Hindi pa ko gaanong nakakalayo, nagsisimula kana naman" wika ko sa sarili.

"Yan ba ang katipan mo?!"

Siguro kung marunong lang akong mag taekwando, kung fu, at martial law. Eh sigurado ding nagkabali bali na lahat ng buto ng siraulong nanggulat sa akin. Pero napahinto talaga ako, nung nakita kong si matandang masungit. Malapit ko nang mabanggit ang salitang "Ex", bigla naman akong napaisip kung ex ko nga ba sya, wala namang formal break up. Wala ding cool-off. Basta wala nalang!

"Hindi yan ang kwarto mo! Doon pa sa dulo!" dugtong nya habang naglalakad paalis habang nakapamewang.

---------------------

"Nauuhaw ako.." bulong ko sa sarili.

Madilim at tahimik ang paligid. Ngunit dinig na dinig ko ang malakas na patak ng tubig, na tumatama lamang sa iisang direksyon. May kung ano pang tunog na tila nanggagaling sa dekuryenteng aparato. Kasunod noon ay dahan dahan kong nararamdaman ang sakit ng buo kong katawan. Lalo pa kong nakaramdam ng pagkauhaw, nung lumakas ang patak ng tubig.

Hindi ko na nakayanan. Dahan dahan kong ginalaw kung anumang parte ng katawan ko, na sa tingin ko ay makakasunod pa sa dinidikta ng isip ko. Mula sa mga daliri, hanggang sa braso. Mulo paa hanggang sa tuhod. Hanggang sa nabuksan ko ang aking mga mata. Pilit ko pang hinahabol ang aking hininga, dahil sa mahabang tubo na nakasaksak sa bibig ko.

Lalo pa kong nataranta nung natagpuan ko ang sarili sa isang kwarto, na may puti at asul na ding ding. Pilit kong tinataktak ang aking ala-ala, kung bakit ako nandito. Nang biglang bumukas ang pinto na nasa harapan ko.

"Sophia?!"

Kitang kita ko sa mukha ni Kuya ang pag-aalala. Mabilis syang tumakbo sa kinahihigaan ko, at agad na niyapos yapos ang aking ulo. Tinanggal nya ang swero na nakatakip sa bibig ko. Hinagis sa kung saan, at agad na niyakap ako. Dinig ko kung paano umatungal si Kuya, na sa buong buhay ko ay parang ngayon ko lang napakinggan.

"Dok?! Dok!!"

..
...
....

"I think I'm going to lose you also Sophia" wika ni kuya habang hinahalo ang mainit na sabaw.

Hindi ko alam kung saan ako huhugot ng lakas ng loob sa kwento nya. Kung alam ko lang na yun ang maririnig ko sa aking paggising, mas gugustuhin ko nalang bumalik sa pagkakahimbing. Unti unti kong naaalala ang lahat ng nangyari, habang hinihimay ni kuya ang istorya. Natatandaan ko na din ang larawan sa nakalipas na dalawang buwang paghimlay.

"Uuwi din tayo, magpahinga ka muna at magpalakas" sambit nya.

Tumayo sya. May kung anong dinampot sa loob ng maliit na drawer sa gilid ng kama. Banayad pang pinagpag bago tuluyang iabot sakin. Sa hitsura palang ng kapirasong papel, di ko na magawang ngumiti.

"Dad, can you drive slowly? Masyado kang nagmamadali"

Kitang kita ko kung paano iniwasan ni Dad, yung pulang volkswagen na biglang nag-menor sa harap namin. Biglaan nyang binaling sa kaliwa ang manubela. Hindi naman inaasahan merong mala-optimus prime na truck na humaharurot din sa likod. Isang malakas na pagbanga, at kasunod ang isang blangkong eksena.

"Mom and Dad died in a car accident. Sa mismong araw ng pag-alis nyo" pagderetso ni kuya.

Kusang nagbagsakan ang mga luha ko. Dumaloy ito at tuluyang pumatak sa diploma na syang nasa palad ko. Para bang sa isang iglap madaming nawala sa akin. Hindi ko na alam kung paano pa ako lalabas ng kwartong ito. Nabasag na pinggan ang emosyon ko na pilit binubuo na lamang ng nag-iisang tao na syang nagsilbing sandalan ko.

"Robert.."

------------

Biglaan ang pagbangon ko sa hindi maipaliwanag na dahilan. Kahit pa napuyat na naman ako sa pag-iisip ng wala. Malamig naman ang umaga, at hindi gaanong galit ang araw. Naghilamos, nagtanggal ng excess ng mga kinain kagabi, nagwithdraw ng likido, at nagmuni muni.

"Papasok ba ko?" tanong ko sa sarili, habang tinititigan ang kape na noon ay nag-uumpisa nang lisanin ng init.

Iba ang mundong ginagalawan ko. Ibang klaseng patintero ang nasa paligid ko. Ibang iba sa kinagisnan kong buhay, na naging dahilan ng kakaibang porma ng mga eyebag ko. Ibang-iba ang kolehiyo. Sobrang na-culture shock ako sa mga estudyanteng may kakaibang istilo, mula sa pag-aayos ng buhok hanggang sa kulay ng kanilang kuko. Para akong alien sa sarili kong daigdig. Minsan nga napagkakamalan pa akong pangalawang lahi ni Adan. Hindi daw kasi ako masyadong aktibo sa opposite sex. Ayoko namang magkwento ng sarili kong alamat, baka hindi sila maniwalang nabaliw ako dati. Pero kung tutuusin kada hahakbang ang mga paa ko palabas ng kwarto, may kakaibang kilos ito na para bang asong umaamoy sa lupa, at pilit hinahanap ang gusto.

"Papasok ba talaga ako?!" tanong ko ulit sa sarili.

Huli na nang mamalayan kong hawak na pala ng mga kamay ko, ang huli't natitirang larawan nya. Sa gulat bigla ko pang natabig ang isang tasang kape. Nabuhusan tuloy nito ang litrato. Mabilis kong pinagpag at hinipan hipan, at agad na sinundan ng ngiti.

"Sophia.."

 

[Adrienkz]

Upd8 na sir please..

 

[Adrienkz]

"Sure! With sugar or salt?" "Hahaha! No!" "With me.."
kaka ap0s ko lang basahin sa kabila.. Haaay.. Ts.. ibang klase tong ginawa mu galing ng twist ng story.. Lalo na ung sa canteen sa final chapter ntawa tlaga aq.. Den dun sa puting kum0t ntakot ako bigla.. Hahaha.. Hndi nman pala.. Galing mu sir.. Sir asahan ko yung b0ok 2 nito ha.. "college cappuccino" paki damay na din po yung love story ni agnes at richard sa bo0k 2.. Salamat.. Maraming maraming salamat sa st0ry mu na to sir. Sana hndi ka mag sawa gumawa ng mga kwentong katulad nito. Napakaganda ng st0ry sir.. Salamat..

 

[kevin94]

hayon nabuklat ulit. . ulitin ko nga ring basahin ito. . namiss ko magbasa

 

[Ampy]

"Sure! With sugar or salt?" "Hahaha! No!" "With me.."
kaka ap0s ko lang basahin sa kabila.. Haaay.. Ts.. ibang klase tong ginawa mu galing ng twist ng story.. Lalo na ung sa canteen sa final chapter ntawa tlaga aq.. Den dun sa puting kum0t ntakot ako bigla.. Hahaha.. Hndi nman pala.. Galing mu sir.. Sir asahan ko yung b0ok 2 nito ha.. "college cappuccino" paki damay na din po yung love story ni agnes at richard sa bo0k 2.. Salamat.. Maraming maraming salamat sa st0ry mu na to sir. Sana hndi ka mag sawa gumawa ng mga kwentong katulad nito. Napakaganda ng st0ry sir.. Salamat..

salamat sa pagbasa! hirap na ko gawan ng sequel boss e. ubos na idea ko sa kwento. may ongoing akong nobela, pwede ding pagtiyagaan yun

hayon nabuklat ulit. . ulitin ko nga ring basahin ito. . namiss ko magbasa

salamat! kasipag ah

 

[kevin94]

salamat sa pagbasa! hirap na ko gawan ng sequel boss e. ubos na idea ko sa kwento. may ongoing akong nobela, pwede ding pagtiyagaan yun



salamat! kasipag ah

di naman masipag sir, maganda lang talagang basahin mga kwento mo kahit tamad mapapabasa talaga pag nasimulan ng basahin

 

[hely1996]

mahusay ang pagkakalahad sa kwento

nakaka inspired sya :>
pop na pop

tnx sa pag share sir , ask ko lang po ..
if true to life po ba yan or gawa gawa lang na istorya ? ..

 

[Ampy]

mahusay ang pagkakalahad sa kwento

nakaka inspired sya :>
pop na pop

tnx sa pag share sir , ask ko lang po ..
if true to life po ba yan or gawa gawa lang na istorya ? ..

fiction na fiction po idol. salamat sa pagbasa

 

[jodzier111]

sir sana may kasun0d pang chapter eto kc sayang naman.. Maganda kc tlga ang storya m0..

 

[Ampy]

sir sana may kasun0d pang chapter eto kc sayang naman.. Maganda kc tlga ang storya m0..

tapos na po ito sa blog ko pwede nyo bisitahin. nasa signature ang link, salamat

 

[jodzier111]

cge po visit ko nlang yung blog mu.. Maraming salamat po sir..

 

[demon spade]

marka muna,pero konting comment na rin,madalas akong kiligin sa mga ganitong tema,pero parang nauubos ang kilig ko sa katawan dito haha.mamaya umpisahan ko uli sa umpisa hanggang sa dulo hehe..

 

[Adrienkz]

salamat sa pagbasa! hirap na ko gawan ng sequel boss e. ubos na idea ko sa kwento. may ongoing akong nobela, pwede ding pagtiyagan

sir kaya pa yan ng book 2 "college cappuccino" my nanay na mataray pa.. my agnes at richard my sebastian.. kaya pa yan sir.. please....

 

[demon spade]

sir kaya pa yan ng book 2 "college cappuccino" my nanay na mataray pa.. my agnes at richard my sebastian.. kaya pa yan sir.. please....

hm.parang away bati ang labas nila nun,haha dun palang sa fieldtrip eh atsaka nung una silang nagkita natawa talaga dun.

 

[Kiddra]

Sir paki Post nlng dito sa Symbianize yung mga last chapter(s), cant access sa blog mo..

Thanks sa magiliw na kwento..

 

[camz19]

Ansabeeeh?
Kilig mode activated!

 

[Ampy]

Ansabeeeh?
Kilig mode activated!

mamats! nasa blog yung lahat ng chapter

 

[acetrease123]

1st tym ko bisitahin ang thread na to..
ganda pala nito..
galing ng bagsakan ng mga linya ah..
sana ganito daman ako sumulat.. hahaha


Nice TS...

>>> d ko pa tapos eh... feedback na ako kaagad kahit d pa tapos...
ako seo...

Chapter 20 palang ako..



EDIT:

tapos ko na TS.. salamat sa pagshare ng talent mo.. sana ganun dn ako kagaling magsulat.. =) Godbless you..
Ganda ng ending ah.. d ko dn un inexpect..

5 out of 5 STARS para seo.. =)

pede pa add sa FB? fansign ako seo.. haha..

 

[Ampy]

@ace salamat sa pagbasa. sana naka-inspire para magsulat. malaki ang espasyo ng arts and lit para sa tulad natin. apir!

fb: https://m.facebook.com/pages/Modernong-Pluma/298474180201096?id=298474180201096&_rdr