Wala akong bisyo
Hindi ako nag aalak o sigarilyo
Pero hindi ako matinong kabataan
Marami din akong ginagawang kabalbalan
Pero tila lahat ng kalokohan
Handa kong kalimutan
Nung ako ay may nakasa lubong na dalaga
Ang akala ko dyosa
Ang kanyang mga ngiti
Nahahawa din ang aking labi
Ako ay kanyang linapitan
Ako ay kanyang nginitian at tinanong kung ako ay tagasaan
Halos malag lag ang aking panga
Nautal utal sa pag sasalita
Ang aking nasabi lang ay Dddd...Dyan lang sa tabi
Bigla siyang ngumisi
Parang natatawa sa aking sinabi
Sabay kaming tumawa
Parang matagal na kaming mag kakilala
Huminto ang mundo
Huminto ang magandang dalaga sa harap ko
Parang nag pause ang kapaligiran
Walang gumagalaw lahat sila nag hintuan
Sa kanya ko unang narandaman ang kabang bata
Sa kanya ko unang narandan ang sigla
Sa kanya ko unang nasulat ang tula
Sa kanya ko unang nasulat ang tula, ang tula, ang tula na mahiwaga na tula na mula sa puso kaya nagawa
Sa kanya ko unang narandaman ang halos mapunit na ang aking labi
Sa hatid niya saking ngiti
Sa kanya ko unang narandaman, Sa kanya ko unang narandaman, sayo ko unang narandaman
Ang pag-ibig, Ang pag mamahal, Ang mag mahal
Pero isang gabi
Nawala ang ngiti sa aking labi
May liham siyang pinadala
Naka lagay hanggang kaibigan lang talaga
Huminto ulit ang mundo
Tila gusto ko tapusin ang buhay ko
Ang ingay lang na naririnig ay bawat galaw ng orasan kada segundo
Sakanya ko unang narandaman ang unang pag kabigo
Sakanya ko unang narandaman ang pagkawasak ng puso
Sakanya ko unang narandaman ang kalungkutan
Sa kanya ko unang narandaman ang pangit at masamang karanasan
Ang karansan na pag luha
Ang karansan na matulog sa unang basa
Kala ko kami na hanggang sa huli
Kala ko may malalim na kahulugan ang kanyang ngiti
Laro lang pala niya ang aming pinagsamahan
Ang tingin lang niya sa akin ako laruang kaibigan
Halos lahat sayo ko unang naranasan
Pero kulang papala to
Hindi ko man lang naranasan na minahal mo ako.
Hindi ako nag aalak o sigarilyo
Pero hindi ako matinong kabataan
Marami din akong ginagawang kabalbalan
Pero tila lahat ng kalokohan
Handa kong kalimutan
Nung ako ay may nakasa lubong na dalaga
Ang akala ko dyosa
Ang kanyang mga ngiti
Nahahawa din ang aking labi
Ako ay kanyang linapitan
Ako ay kanyang nginitian at tinanong kung ako ay tagasaan
Halos malag lag ang aking panga
Nautal utal sa pag sasalita
Ang aking nasabi lang ay Dddd...Dyan lang sa tabi
Bigla siyang ngumisi
Parang natatawa sa aking sinabi
Sabay kaming tumawa
Parang matagal na kaming mag kakilala
Huminto ang mundo
Huminto ang magandang dalaga sa harap ko
Parang nag pause ang kapaligiran
Walang gumagalaw lahat sila nag hintuan
Sa kanya ko unang narandaman ang kabang bata
Sa kanya ko unang narandan ang sigla
Sa kanya ko unang nasulat ang tula
Sa kanya ko unang nasulat ang tula, ang tula, ang tula na mahiwaga na tula na mula sa puso kaya nagawa
Sa kanya ko unang narandaman ang halos mapunit na ang aking labi
Sa hatid niya saking ngiti
Sa kanya ko unang narandaman, Sa kanya ko unang narandaman, sayo ko unang narandaman
Ang pag-ibig, Ang pag mamahal, Ang mag mahal
Pero isang gabi
Nawala ang ngiti sa aking labi
May liham siyang pinadala
Naka lagay hanggang kaibigan lang talaga
Huminto ulit ang mundo
Tila gusto ko tapusin ang buhay ko
Ang ingay lang na naririnig ay bawat galaw ng orasan kada segundo
Sakanya ko unang narandaman ang unang pag kabigo
Sakanya ko unang narandaman ang pagkawasak ng puso
Sakanya ko unang narandaman ang kalungkutan
Sa kanya ko unang narandaman ang pangit at masamang karanasan
Ang karansan na pag luha
Ang karansan na matulog sa unang basa
Kala ko kami na hanggang sa huli
Kala ko may malalim na kahulugan ang kanyang ngiti
Laro lang pala niya ang aming pinagsamahan
Ang tingin lang niya sa akin ako laruang kaibigan
Halos lahat sayo ko unang naranasan
Pero kulang papala to
Hindi ko man lang naranasan na minahal mo ako.
