Ito’y palaging inaangkin na ang “Diyos ang nagpasimuno sa araw ng pamamahinga sa hardin ng Eden” dahil sa koneksiyon sa pagitan ng araw ng pamamahinga at ng paglalang sa Exodo 20:11. Bagaman ang pagpahinga ng Diyos sa ika-pitong araw (Genesis 2:3) ay natabunan ang paparating na batas tungkol sa araw ng pamamahinga, walang biblikal na nakatala tungkol sa araw ng pamamahinga bago pa man umalis ang bansang Israel sa Ehipto. Wala ring makikitang pahiwatig sa Bibliya na ipinapatupad na ang pag-oobserba sa araw ng pamamahinga mula sa panahon ni Adan hanggang kay Moises.
Lubos na nilinaw ng Salita ng Diyos na ang pag-oobserba sa araw ng pamamahinga ay isang espesyal na senyales sa pagitan ng Diyos at Israel: "At si Moises ay lumapit sa Diyos, at tinawag ng Panginoon siya mula sa bundok, na sinasabi, Ganito mo sasabihin sa sangbahayan ni Jacob, at sasaysayin sa mga anak ni Israel. Inyong nakita ang aking ginawa sa mga Taga-ehipto, at kung paanong dinala ko kayo sa mga pakpak ng agila, at kayo'y inilapit ko sa akin din. Kaya't ngayon, kung tunay na inyong susundin ang aking tinig, at iingatan ang aking tipan, ay magiging isang tanging kayamanan nga kayo sa akin, na higit sa lahat ng bayan: sapagka't ang buong lupa ay akin." (Exodo 19:3–5).
“Kaya't ang mga anak ni Israel ay mangingilin ng sabbath, na tutuparin ang sabbath sa buong panahon ng kanilang mga lahi, na pinakapalaging tipan. Ito'y isang tanda sa akin at sa mga anak ni Israel magpakailan man: sapagka't sa anim na araw ay ginawa ng Panginoon ang langit at lupa, at sa ikapitong araw, ay nagpahinga at naginhawahan.” (Exodo 31:16–17).
Sa Aklat ng Deuteronomio 5, sinabi ulit ni Moises ang Sampung Utos sa susunod na henerasyon ng mga Israelita. Dito, matapos ipinag-utos ang pag-obserba sa araw ng pamamahinga sa mga talatang 12-14, binigay ni Moises ang dahilan kung bakit ibinigay ang araw ng pamamahinga sa Bansang Israel: "At iyong aalalahanin na ikaw ay naging alipin sa lupain ng Ehipto, at ikaw ay inilabas ng Panginoon mong Diyos doon sa pamamagitan ng isang makapangyarihang kamay at unat na bisig: kaya't iniutos sa iyo ng Panginoon mong Diyos, na ipangilin mo ang araw ng pamamahinga." (Deuteronomio 5:15).
Pansinin ang salitang samakatuwid, ang intensiyon ng Diyos kung bakit ibinigay nito ang araw ng pamamahinga sa Bansang Israel ay hindi upang maalala ang paglalang, sa halip upang maalala nila ang pagkaalipin nila sa Ehipto at kung paano sila pinalaya ng Diyos. Tandaan ang mga kinakailangan sa pag-oobserba ng araw ng pamamahinga: ang taong inilagay sa ilalim ng batas tungkol sa araw ng pamamahinga ay hindi maaaring umalis ng kanyang bahay sa mismong araw ng pamamahinga (Exodo 16:29), hindi rin siya puwedeng magsindi ng apoy (Exodo 35:3), hindi niya rin puwedeng pagtrabahuhin ang isang tao (Deuteronomio 5:14). Ang taong susuway o lalabag sa batas ng araw ng pamamahinga ay papatayin (Exodo 31:15; Mga Bilang 15:32–35).
Ang pag-aaral sa mga talata sa aklat ng Bagong Tipan ay nagpapakita sa atin ng apat na mga importanteng mga punto: 1) Sa tuwing nagpapakita si Hesus taglay ang katawan ng Kanyang muling pagkabuhay at nabanggit ang araw ng Kanyang pagpapakita, ito ay palaging unang araw ng linggo (Mateo 28:1, 9, 10; Marcos 16:9; Lucas 24:1, 13, 15; Juan 20:19, 26). 2) Ang tanging pagkakataon na binanggit ang araw ng pamamahinga mula sa aklat ng Mga Gawa tungo sa Pahayag ay para lamang sa layuning ipalaganap ang Ebanghelyo sa mga Hudyo at kadalasan ang lugar ay ginagawa sa mga sinagoga (Mga Gawa kabanata 13–18). Sinulat ni Pablo, “At sa mga Judio, ako'y nagaring tulad sa Judio, upang mahikayat ko ang mga Judio" (1 Corinto 9:20). Hindi pumunta sa mga sinagoga si Pablo para makihalubilo at palakasin ang loob ng mga Kristiyano sa halip para iligtas ang mga nawawala pa. 3) Minsan sinabi ni Pablo "buhat ngayo'y paparoon ako sa mga Gentil." (Mga Gawa 18:6), Hindi na muling nabanggit ang araw ng Pamamahinga. At 4) sa halip na ipanukala ang pagsunod sa araw ng Pamamahinga, ang natitirang bahagi ng Bagong Tipan ay nagpapahiwatig ng kabaligtaran (Kabilang na ang isang eksempsiyon sa ikatlong punto na nasa itaas, na makikita sa aklat ng Collosas 2: 16).
Kung titingnan ng mabuti ang ika-apat na punto na mababasa sa itaas ay magpapakita ito na walang obligasyon ang mananampalatayang nasa Bagong Tipan na mag-obserba ng araw ng pamamahinga, at ito’y maglalahad din ng ang ideyang ang araw ng linggo ang “Kristiyanong Araw ng Pamamahinga” ay hindi rin naaayon sa Bibliya. Sa napag-usapan sa itaas, mayroong isang sitwasyon na nabanggit ang araw ng pamamahinga matapos simulan ni Pablo na ituon ang kanyang pansin sa mga Hentil, "Sinuman nga ay huwag humatol sa inyo tungkol sa pagkain, o sa paginom, o tungkol sa kapistahan, o bagong buwan o araw ng sabbath:Na isang anino ng mga bagay na magsisidating: nguni't ang katawan ay kay Cristo." (Colosas 2:16–17). Ang araw ng pamamahinga ng mga Hudyo ay pinawalang-bisa na sa Krus na kung saan si Kristo "Na pinawi ang usapang nasusulat sa mga palatuntunan laban sa atin." (Colosas 2:14).
Ang ideya ay paulit-ulit na binanggit sa Bagong Tipan: "May nagmamahal sa isang araw ng higit kay sa iba: may ibang nagmamahal sa bawa't araw. Bawa't isa'y magtibay sa kaniyang sariling pagiisip. Ang nagmamahal sa araw, ay minamahal ito sa Panginoon; at ang kumakain, ay kumakain sa Panginoon, sapagka't siya'y nagpapasalamat sa Diyos; at ang hindi kumakain, ay hindi kumakain sa Panginoon, at nagpapasalamat sa Diyos." (Roma 14:5–6a). "Datapuwa't ngayon yamang nakikilala na ninyo ang Diyos, o ang lalong mabuting sabihin, kayo'y nangakikilala ng Diyos, bakit muling nangagbabalik kayo doon sa mahihina at walang bisang mga pasimulang aral, na sa mga yao'y ninanasa ninyong magbalik sa pagkaalipin? Ipinangingilin ninyo ang mga araw, at mga buwan, at mga panahon, at mga taon." (Galacia 4:9–10).
Subalit inaangkin ng ilan na ang kautusan na ginawa ni Constantine noong A.D. 321 ay pinalitan ang araw ng pamamahinga mula sa araw ng sabado patungo sa linggo. Sa anong araw ba nagtitipon tipon ang unang simbahan para sumamba sa Diyos? Hindi kailanman binanggit sa Bibliya ang alinmang araw ng pamamahingang (Sabado) pagtitipon ng mga mananampalataya upang sumamba o makipaghalubilo. Gayon man mayroong mga malinaw na talata sa Bibliya na bumabanggit sa unang araw ng linggo. Sinasabi ng Mga Gawa 20:7 "At nang unang araw ng sanglinggo, nang kami'y nangagkakapisan upang pagputolputulin ang tinapay." Sinasabi rin sa 1 Corinto 16:2 Hinihikayat ni Pablo ang mga mananampalataya ng Corinto "Tuwing unang araw ng sanglinggo ang bawa't isa sa inyo ay magbukod na magsimpan, ayon sa kaniyang iginiginhawa, upang huwag nang gumawa ng mga ambagan sa pagpariyan ko." Dahil sa itinuro ni Pablo ang alay na ito bilang “serbisyo” sa 2 Corinto 9: 12, ang ganitong koleksiyon ay maaaring may kaugnayan sa araw ng linggong pagsamba ng mga Kristiyano. Sa mga nakaraang panahon ang linggo at hindi ang sabado ang nakaugaliang araw ng pagtitipon ng mga Kristiyano sa simbahan, at ang ganitong gawi ay nagsimula pa noong unang siglo.
Ang araw ng pamamahinga ay ibinigay sa Israel, at hindi sa simbahan. Ang araw ng pamamahinga ay nananatiling araw ng sabado, hindi linggo, at kailanman hindi ito nabago. Subalit ang araw ng pamamahinga ay parte ng batas ng Lumang Tipan, at ang mga Kristiyano ay Malaya na mula sa pagka-alipin sa naturang batas (Galacia 4:1-26; Roma 6:14). Ang pag-oobserba sa araw ng pamamahinga ay hindi ipinag-uutos sa mga Kristiyano-sabado man ito o linggo. Ang unang araw ng linggo, linggo, Araw ng Panginoon (Pahayag 1:10) ay nagdidiriwang sa Bagong Nilalang, si Kristo bilang ating muling nabuhay ng pinuno. Hindi tayo obligado na sundin ang Mosaic na araw na pamamahinga, sa halip Malaya na tayong sundin ang nabuhay na magmuli na si Kristo. Sinabi ni Pablo na bawat isang Kristiyano ay dapat magdesisyon kung susundin ba niya o hindi ang araw ng pamamahinga, “May nagmamahal sa isang araw ng higit kay sa iba: may ibang nagmamahal sa bawa't araw. Bawa't isa'y magtibay sa kaniyang sariling pagiisip.” (Roma 14:5). Dapat nating sambahin ang Diyos araw-araw, at hindi lamang sa araw ng sabado o linggo.
exercise tayo! 
