Novel [Novel] Everyday in the Rain Chapter 18: Pot of Gold (END)

para po sa mga gustong masundan ang storya ni Victor,
Isang Araw Lang Naging Kami > ito ang mga naunang nangyari..

the sequel..

Everyday in the Rain ​

Chapter 1 : Si Victor at ang Di Kilalang Babae

Napakalakas ng ulan noong umupo ako sa isang duyan at pinatugtog ang gitara. Napatigil na lamang ako sa pagkanta, nang may isang babae ang lumapit sa akin at pinayungan ako. "Wag ka ngang magpaulan." wika ng di kilalang babae.

Chapter 2 : Alaala

"Eh paano kasi, kanina pa ako nag-aabang at hindi ako sinasakay. Akalain mong nakasakay pa kita dito sa masikip na jeep." pagbitaw ko ng inis.

" 'Yan ang tinatawag na tadhana." ngiti nito.

Chapter 3 : Tuliro

“Sa’yo ‘to ‘di ba?” ang panyong ibinigay ko sa kanya noong mga bata pa lamang kami. Napatingin ako sa kanya.

“Ikaw nga pala ‘yun. Si Gel. Angelica pala ang buo mong pangalan. Itinago mo pa pala ‘to.” may galak na sabi ko. May ibang pakiramdam sa puso ko ang tagpong ‘yon.

“Sabi ko na nga ba ikaw si Victor na nakilala ko noon.” nakangiting sagot niya. Kumikinang ang mga mata niya, puno saya at ligaya.

Chapter 4 : Panganib

"Umiiscore ka."

"Hindi ka galit?"

"Ngayon lang yan. Niligtas mo ko eh. Pero pag inulit mo pa, matitikman ng nguso mo 'tong kamao ko."

Chapter 5 : Sa Bahay

Parang may mga glitter sa hangin habang tinitignan ko siya. Tulala ako, ngayon wala akong pakialam kung alam niya na nakatitig ako sa kanya. Parang slowmotion ang pangyayari. Unti-unting lumalabo ang background at para akong liliparin ng hangin. Hindi ako adik, hindi rin ako uminom ng energy drink at nagfeeling macho, ito siguro ang epekto kapag sininghot mo ang medyas mo. "You look great." sabi ko in English habang palapit sa kanya.

Chapter 6 : Bakit?

"Angel, Gel, mine, babes, sugar, sweetheart, Angelica, ang ganda ganda mo. Hindi lang dahil madilim, hindi lang dahil inaantok ako, maganda ka, yun ang sabi ng puso ko. Alam ko marami ng nakapagsabi sa'yo nito, pero iyon ang totoo. Napakabait mo, hindi ka mahirap mahalin."- Victor

Chapter 7 : Ang Pagtatapat

Bumangon siya at tinapat sa mukha ko ang mukha niya. Bumagsak sa akin ang buhok niya na kumikiliti sa laman loob ko. “Yung Fall of Adam, alam mo?” sabi niya. “Hu u?” sabi ko. Hindi ko na pinansin ang sinabi niya at dinampian ko sya sa labi. Mabagal pero hindi siya umiiwas kaya binukasan ko ang labi ko para sa mas intimate na halik. Napapikit ako at dinama ang labi niya na dumidikit sa akin. Ilang minuto rin ang lumipas nang matauhan siya. Inayos ko ang buhok niya, akala niya hahalik uli ako nang ilapit ang labi ko sa tainga niya, “Pwede ba kitang maging girlfriend?” diretsong tanong, walang paligoy ligoy, paligaw ligaw at palugaw lugaw.

Chapter 8 : Ken and Joyce

“Alam mo ba kung saan ako masaya?
Sa bawat ngiti at tawa sa iyong mukha,
Kung binibilang mo lang ang iyong mga piso,
Pwede ba kitang mayaya sa araw ng mga puso?”
-Mr.Suplado

“Alam mo ba kung kailan ang pinakamasayang araw ko?
Yun ay noong araw sa Jolibee na tinulak mo ako,
Ngunit ngayon ito ay mag-iiba,
Sa araw na ito, nararamdaman ko na.”
-Mr.Suplado

“Alam mo ba kung sino ang pinakamamahal ko?
Kilala mo siya at kapangalan mo,
Anghel siya sa lupa na itinadhana sa akin,
Nakangiti siya at titingin sa akin.
Sa harap niya ako’y may dalang bulaklak,
Sa likod ko si Kupido ay tumutulak,
Siya ang aking dugo, na bumubuhay sa aking puso,
Angelica ang kanyang pangalan, at siya ang date ko.”
-Mr.Suplado​

-Victor

Chapter 9 : Pagtataka at Luha

"Alam mo, ikaw lang ang mahal ko. Saka, bago pa lang kami magkakilala kasi nagtanong ako kung saan kita matatagpuan. Akala ko, pakikiramdaman ko lang ang puso ko malalaman ko. Pero hindi naman masama ang magtanong kaya kinausap ko siya."

"Baka naman sa kanya ka dinala ng nararamdaman mo?"

"Hindi rin. Kasi wala namang sinabi ang puso ko na siya na. Mabuti pa ngayon, pakinggan mo, binubulong ang pangalan mo."
-Victor

Chapter 10 : Rejected

"Bukambibig mo talaga si Angel." malungkot niyang sabi. "Para kang kabayo. Nakatakip ang mata sa gilid kapag sinasakyan ng hinete, yan tuloy hindi mo nakikita ang nasa tabi-tabi kung hindi ka susunod sa hinete mo." -Joyce.

Chapter 11 : Misteryosong Gabi

"Mahal ka rin ni Angel, kaya lang hawak siya ni Sir Ken. Hindi ko alam kung ano ang gayuma o pangblockmail na gamit niya pero kapag ginusto niya nakukuha niya. Kakalabanin mo ba siya o ibabaling mo sa iba ang pag-ibig mo kay Angel?"
-Joyce

Chapter 12 : Parating na ang Ulan

"Alam mo bang masigla siya dahil sa'yo, masaya siya dahil sa'yo. Tadhana na ang bahala sa inyo. Balik ka 'pag naramdaman mong narito na siya. Alam ko malakas ang pakiramdam ng in-love." biglang sabi niya.

"Opo. Salamat sa payo. Babalik ako. Hindi ko siya hahayaang maging malungkot." ito lang ang masasabi ko dahil sa sobrang saya ng pakiramdam ko.
-Princess

Chapter 13 : Malakas na Ulan

"Sure because I like her better than my exes. I better say I love her."
- Ken

Chapter 14 : Payong

Hindi porque umuulan ay mananatili ka na sa bahay at matutulog o magkukulong sa kwarto at magpapainit ng sarili. May problema man, lumabas ka pa rin, huwag kang magbabago at ienjoy ang buhay. Isayaw mo lang ang ulan, ngitian mo ang bawat problema. Ang problema ay kasama ng buhay, parang ulan, kasama rin ito ng mundo. Kung wala ang ulan, paano na makakaroon ng cycle ang tubig? Kung walang problema, hindi tayo mamumulat kung paano maging masaya dahil hindi rin natin alam ang pakiramdam ng malungkot. Kung pangit ka, ngumiti ka, pangit ka pa rin. May payong na proprotektahan ka sa ulan, at may Diyos na laging pumoprotekta sa'yo.

Chapter 15 : Bahagharing May Lamt

"Hindi pwede ang naisip mo Victor."

"Bigyan mo ako ng address. Ako na lang ang pupunta."

"Makulit ka talaga?"

"Ako pa?"

"Samahan na kita. Sandali." sabi ni Angelica ng pasinghap.

Chapter 16 : Joyce's Chapter

"`Tay alam mo si Victor `di ba? `Yung kinukwento ko sa`yo na masarap magmahal, `yung kinokompara ko sa inyo." humila siya ng upuan at hinawakan ang kamay ng ama. Tahimik lang akong nakikinig sa mga sinasabi niya. May feeling ako na flattered dahil sa mga sinasabi niya. "Mukhang masaya na siya kasi parang wala ng sagabal sa relasyon nila ngayon."

Chapter 17 : Under The Rain

Ang kaninang kasalanan na inaako ko ay parang napawi sa effort na ginawa ni Angelica para sa akin pero ano'ng ginawa ko? Nagpalate pa ako? Kailan ba ako magiging matured? Kailan ba ako magkakaroon ng silbi sa taong mahal ko? Kailan ko siya mapoprotektahan?

Chapter 18 : Pot of Gold


comment kayo..
kwentuhan tayo..



http://acwrites.blogspot.com

 

[breaker004]

Re: Everyday in the Rain Chapter 7: Ang Pagtatapat

sir breaker004 mukhang busy ah... Wala pa kasi update eh... Dito parin kami nag aabang

busy nga eh..magrereview na niyan..pero isisingit ko to..

t.s update naman oh, nakaka relax basahin tong story mo

thanks..buti naman.. abangan lang po..

Nasaan ka Gladys?! Haha

Ang kulit ng kwento ah..,
for updating the story.

abangan lang sir.. salamat sa pagsubaybay..
mas kukulit pa ito kaya abangan lang..

 

[lebronwade21]

Re: Everyday in the Rain Chapter 7: Ang Pagtatapat

TS...salamat dito ganda ng story kaso nabitin kami...

 

[breaker004]

Re: Everyday in the Rain Chapter 7: Ang Pagtatapat

TS...salamat dito ganda ng story kaso nabitin kami...

sa pagbasa...busy na kasi...ndi ko matype..
abang na lang sir..

 

[breaker004]

Re: Everyday in the Rain Chapter 7: Ang Pagtatapat

tinatype ko na ang chapter8....
hahabaan ko para sa inyo..
abang lang...

 

[breaker004]

Re: Everyday in the Rain Chapter 8: Ken and Joyce

here it is...update!!!

Chapter 8: Ken and Joyce

Parang kailan lang noong nag-emo ako sa park kung saan ko nakilala ang aking anghel. Ang bilis ng panahon, ang batang kalaro ko noon na hindi ko na gaanong matandaan ay siya pa lang mamahalin ko. Pakiramdam ko napakaespesyal ko sa kanya pero hindi ito ang dahilan kung bakit ko siya minahal. Hindi ko rin inaabuso ang pagiging malapit namin kaya ko siya niligawan. Niligawan ko siya dahil mahal ko siya, wala na akong ibang dahilan, walang gayuma o pang-akit na ginamit sa'kin, sigaw lang ng puso at panaghoy ng damdamin ang tanging nag-udyok sa'kin para magpursige na makasama siya sa buong buhay ko.

Ang saya nga kapag tinatawag niya akong suplado, ayan tuloy lalo akong nang-aasar at nagulat ako nang sinampal niya ako. Hindi pala sa lahat ng oras ay nakakatuwa ang pang-aasar. Dapat nasa perpektong timing rin parang calendar method, dapat sakto ang bilang para hindi makaaksidente. Dapat rin panindigan ang consequence ng pagbibiro, gaya rin ng pakikipag-uhm, kapag napikon mo siya may tendency na magalit siya at magalit sa'yo habambuhay, parang kapag nakabuntis ka dapat prepared ka na panindigan ang magiging anak dahil may tendency na makasira ka ng isang napakasiglang buhay.

Hindi ko malilimutan noong ako ang Superman ng aking Louis at ang maging Knight in Shining Armor ng aking Prinsesa. Nauwi ang napakasamang araw niya sa isang napakagandang panaginip sa tahanan namin. Nagpapasalamat na lamang ako dahil ligtas siya. Nagpagulo ng isip ko noong muntik na kaming maghalikan pero umatras siya, napakagulo ng isipan ko noon magulo pa sa buhok ni Junior.

Kinabukasan naman noon ay buong araw kaming nagkulitan at nagkalakas rin ako ng loob upang umamin sa kanya ng nararamdaman ko.

Ilang buwan ang lumipas (agad? ), nakapagtapos ako ng aking pag-aaral. Nagpasya akong ligawan din si Gel, daig ko pa ang bodyguard. Hatid sundo ko siya sa mga buwan na lumipas at naging napakasweet namin, nagpakita na kasi siya ng motibo kaya kailangan na lang ay magpursige. Marami ang napagkakamalan kaming magsyota. "Pare girlfriend mo ba yon?" "Ang ganda pare, hindi kayo bagay." Gusto kong pag-uuntugin ang mga ulo ng mga ito na parang yelo na hinahampas sa pader para malaman nila ang hinahanap nila. Pero kwento ko to kaya hindi ko dapat sirain ang sarili ko sa kwentong ito. Marami kaming mga kilig moments nitong nakaraang buwan. Gusto niyo ng sample?

Gaya noong magkita kami uli, ewan ko ba kung bakit ayaw akong isakay ng mga jeepney dito samin. Isa, dalawang jeep ang dumaan pero hindi ako sinasakay. Nag-umpisang bumuhos ang ulan, hindi na kayo magtataka bakit Everyday in the Rain ang title nito. Basang basa ako pagsakay sa panglimang jeep. Oo, panglima, five as in lima, huwag niyo ng itanong kung bakit at baka mabadtrip lang ako. Pinagdasal ko muna na makasakay si Angel, at ang galing ni God, nakasakay ko nga siya. Kahit basa ako, agad akong tumabi sa kanya, sigurado ako napakaraming reklamo ng katabi nito bukod sa pinausog ko ng pinausog ay nabasa pa siya sa basang sisiw na gaya ko. Kahit araw-araw pa akong basa sa ulan basta lagi ko lamang siyang kasakay sa jeep, basta lagi ko siyang nakikita, masaya na ako. Sino ba naman ang makapagsasabi na ang napakasama ko ng araw ay biglang gaganda sa isang pitik ng bumabang pasahero sa kisame ng jeep, at mas mabilis pa sa pagbusina ng driver sa biglang tumawid na pusa sa daan.

Noong pasko, naicelebrate namin ito sa aming pamilya pero naglaan kami ng panahon para sa amin. Simpleng date lang naman, kumain sa labas at walang sawang window shopping. Mabuti na lang hindi siya kagaya ni Gladys na kung anu-ano ang pinapabili at kinukuha ako sa pakindat-kindat. Nakakainis kasi yung dinadaan ka sa pacute, kasi talagang nadadala ako sa ganon. Sobrang enjoy kami doon sa mundo ni Tom, parang ewan lang parang noon lang nakahawak ng basketball. Nandoong habang shoot ako ng shoot, binabato niya ako ng bola sa ulo. Hindi naman ako napipikon kasi masaya siya, masaya na rin ako. Binawalan ko lang siya kasi baka makatama siya ng walang muwang na bata o magandang dilag, baka maging dahilan pa iyon ng pagkasira ng tuwa niya. Lalo na siguro kapag isang mama ang matamaan niya, at baka ako ang masira, hindi lang ang maganda kong mukha kundi pati ang buhay ko.

Noong bagong taon naman, wala siya dahil celebration ng reunion nila ng family niya. Sasama sana ako para gwardyahan siya pero ayaw niya baka daw tanungin ako kung sino ako at ang isagot ko ay girlfriend niya. Kilala niya na talaga ang kalokohan ko. Sino ba ang makakalimot sa Valentines day? Ganito ang diskarte ko sa kanya noong bagong taon mismo, sinulatan ko siya at iniwan sa bahay niya.

“Alam mo ba kung saan ako masaya?
Sa bawat ngiti at tawa sa iyong mukha,
Kung binibilang mo lang ang iyong mga piso,
Pwede ba kitang mayaya sa araw ng mga puso?”
-Mr.Suplado​

Sabi ko sa unang saknong at tinext niya ako, ‘ano nanaman to?’ nagreply ako, ‘pwede ba kitang maging date sa Valentines?-mr.suplado’ Kinakabahan ako sa maaring sagot niya kasi malamang marami na ang nagyaya sa kanya. ‘e kung ayaw ko?’ heto na po, ang lakas na nag kabog ng dibdib ko, naghimatayan ang bulate sa tiyan ko pati ang kuto sa buhok ko. ‘ok lang..sa bahay na lang ako non.. ’ drama ko, pero totoo yon kapag hindi siya ang date ko. ‘sige..ayusin mo sa 14’ napatalon ako sa reply niya. ‘talaga?payag ka?’ ‘ayaw mo ata eh’ bakit ko pa nga ba itinanong, ‘hindi lang kasi ako makapaniwala’ sabi ko. Gel talaga pinapakaba ako kahit kailan. Sa umaga ng 14, tinext ko siya ng katuglong ng tula ko,

“Alam mo ba kung kailan ang pinakamasayang araw ko?
Yun ay noong araw sa Jolibee na tinulak mo ako,
Ngunit ngayon ito ay mag-iiba,
Sa araw na ito, nararamdaman ko na.”
-Mr.Suplado​

‘parang ang saya mo ah?’ reply niya. ‘oo naman! wagas nga ang ngiti ko eh oh..)))))))))’ sagot ko. ‘nakakatawa ka talaga..di ako nagkamali sau..’ reply niya, kinilig ako (konti). ‘akong bahala sayo, mamaya ah?’excited na text ko sa kanya. ‘k.’ haaay, akala ko hahaba pa ang kulitan namin sa text pero tinapos na niya.

“Alam mo ba kung sino ang pinakamamahal ko?
Kilala mo siya at kapangalan mo,
Anghel siya sa lupa na itinadhana sa akin,
Nakangiti siya at titingin sa akin.
Sa harap niya ako’y may dalang bulaklak,
Sa likod ko si Kupido ay tumutulak,
Siya ang aking dugo, na bumubuhay sa aking puso,
Angelica ang kanyang pangalan, at siya ang date ko.”
-Mr.Suplado​

Habang binabasa niya ang sulat na iniwan ko sa pinto na nakadikit ng sticky note para makita niya. Inilagay ko ito bago pa ako bumusina gamit ang kotse ni tatay. Nilapitan ko siya at napakaganda niya, hinawakan niya ang buhok ko at inayos, “Nakataas.” sabi niya, si tatay kasi eh lagi na lang niya ginugulo ang buhok ko. Inalalayan ko siya hanggang makasakay ng kotse, dinala ko siya sa Symbianize Resto. Kumain lang kami ng napakamahal na pagkain at umalis na, dahil hindi rito ang date namin. Biglang bumuhos ang napakalakas na ulan, Everyday in the Rain eh. Sakto sa timing dahil doon kami sa park magdedate. Hindi ito masamang alaala sa’kin dito kundi napakagandang alaala, dahil dito kami nagkakilala. Bumili ako ng Magnum este take out sa Jolibee, inayos ko ang tent namin at kumain na. Napaka-unique ng date namin, buti na lang at walang sumita sa amin. Kung nagtataka kayo kung nasaan ang tent noong kumain kami sa labas, nasa kotse ito. Parang naglayas lang kami, napakamemorable talaga ng araw na yon lalo na noong hinalikan ko siya. Ito ang pinakamasarap sa lahat ng nakain ko noong gabing yon. 12midnight na kami umuwi pagtila ng ulan, hindi na sana kami uuwi dahil ayaw namin matapos ang napakasayang araw na iyon.

Gaya rin ng sinabi ko kay tatay, dinalaw ko siya sa company. Nagtaka pa ako sa pintuan sa entrance dahil walang knob, wala rin push or pull sign. Hindi muna ako lumapit at nag-acting na may text pero ang totoo niyan, inobserbahan ko ang kasunod ko kung paano siya papasok. Para akong imbestigador kung makatingin, buti na lang at hindi siya nag-isip ng masama. Tumapat lang siya at bumukas na ang daan, akala ko may sinabi siyang keyword pero wala naman. Sinubukan kong tumapat, wow, bumukas nga. High tech, heat sensor. Wala sa bundok para akong tanga na hindi halata pero pakiramdam ko ang engot ko. "Saan ang opisina ni Angel dito tay?" agad kong tanong pagkakita kay tatay.

"Hindi ka pa nga nauupo si Angel na nga naisip mo? Hindi mo pa nga ako kinomusta eh." wika ni tatay.

"Tay naman. Alam niyo naman eh." sabi ko.

"Oo na." akmang guguluhin niya ang buhok ko pero umiwas ako. "Tay, kailangan gwapo ako." sabi ko naman.

"Edi nililigawan mo na nga? Palakasan dito, gusto mo ilakad kita?" maganda ang offer ni tatay pero gusto ko siyang makilala ako kung ano ang nakikita niya kaysa sa mga pagbubuhat ng bangko ni tatay.

"Wag na tay. Kaya ko na to." sabay thumbsup at kindat.

Naglibot ako ng may ngiti sa labi, kasabay ko sa paglalakad sa aking isipan si Angel. Magkahawak daw ang kamay namin at hinihimas ko ang hiwa ng kanyang kamay, parang napakaperpekto ng isingit ko ang mga daliri ko rito dahil match talaga. Parang binuo ang isang balat sa pagtugma ng kamay namin.

"Sorry miss." agad akong humingi ng paumanhin sa babaeng nabangga ko, nahulog tuloy ang gamit niya at mga papeles. Tinitigan ko ang mukha niya, akala ko si Angelica pero hindi pala. Isang maamong mukha ang aking naaninag sa pagmamasid ko sa kinis ng kanyang pisngi. Nahawakan ko ang kanyang kamay ng hindi sinasadya dahilan para bawiin ko agad ang aking kamay.

"Pasensya na ho. Salamat sa pagtulong." sabi nito. Napakamasayahin niya, akala ko ay si Angel lang ang maganda sa kumpanyang ito ayon sa description ni papa.

"Ah, ako nga dapat ang magsorry kasi lumilipad ang paningin ko sa kalawakan ng dagat. Pero heto pala, may napakagandang iceberg pala sa harapan ko at nabangga ko." sabi ko, lumabas nanaman ang pagkamisteryoso ko.

"Ehe. Ang lalim mo naman magsalita. May hinahanap po ba kayo sir?"

"Sir daw, mukha na ba akong matanda? Victor pangalan ko, teka matanda pala talaga ako dahil sa pangalan ko." napapatawa ko siya pero parang maaliwalas talaga ang kanyang mukha, parang laging nakangiti gaya ni Spongebob.

"Patawa kayo Sir Victor."

"Ikaw, ano bang pangalan mo?"

"Joyce po." ngiti pa niya sa'kin. Bagay din sa kanya ang pangalan niya gaya ni Angelica. Parang mga Smurfs na kinukuha sa ugali ang pangalan.

"Wag mo nga akong pinopo at lalo akong tumatanda. Teka alam mo ba kung nasaan si Angelica? Kilala mo ba siya?" tanong ko sa kanya.

"Ah. Diretso lang po kayo, tapos doon sa dulo, doon ang opisina niya." paliwanag ni Joyce.

"Edi kapag nabangga ako, dun na yun?" biro ko uli.

"Wag naman ho, ay, wag ka namang magpabangga. Sige una na ako. Nice meeting you Victor." sabi niya at tumakbo na agad paalis. Busy ang mga tao dito.

Sumilip ako at may nakita akong gwapong lalake na parang dumidiskarte sa isang babae. Mali ito, nagagwapuhan ako sa kanya, ang napakagandang dilag ay si Angelica. Nakatitig lang ako sa kanya, naging blurred nanaman ang background at parang slowmo nanaman ang paningin ko. Kumakamot siya ng ulo, parang naiirita sa gwapong lalake, malamang ay binobola siya nito, wala namang makakatalo sa pambobola ko kay Angelica. Napatingin siya sa'kin at nakititig rin, parang nagulat ng konti dahilan para mapatingin rin ang lalake. Nagulat ako nang lumapit ito at parang nataranta si Angelica.

"What are you looking at? May kailangan ka ba?" sabi ng maangas na lalakeng pumoporma kay Angelica.

"Gusto ko sanang kausapin si Angelica." sabi ko ng mahinahon dahil hindi ko 'to teritoryo at ayoko ng gulo, medyo nakakapikon kasi siya umasta.

"Anong kailangan mo sa girlfriend ko? And why are you staring at her like that? Huh?!" nagulat ako sa pinagsasabi nito.

"Victor, mamaya na tayo mag-usap. Itetext na lang kita ha? Please?" pakiusap ni Angel. Pasalamat tong poging to inaawat ako ni Angel kung hindi naku! Pupulutin siya sa kangkungan.

Malamang eto yung ex niya na umaastang bf pa rin. Kaya pala nanggugulo sabi ni tatay, "Ok, mamaya na tayo mag-usap Gel." Tumingin ako sa lalake at, "Pare, may the best man win. Liniligawan ko yan eh. At kapag nakita kong hindi niya gusto ang ginagawa mo, humanda ka." sabi ko. Ewan ko ba bakit napakatapang ko non, alam ko namang hindi ko siya kaya.

"You're the bravest bro. Tignan natin." lagot! Pinatulan niya ang pananakot ko. Inirapan ko na lang siya at pumunta sa canteen ng company. Nagtext ang anghel ko, 'pasensya ka na kay Ken, hindi ko sya bf..feeling lang to..haha, wr ka nyan?' sabi niya. 'nsa canteen nyo..hihintayin kita..'

"Hey, Mr. Victor. Hinihintay mo si Angel?" nagulat ako kay Joyce, muntik ko ng maitapon ang bulok kong cp sa sabaw na dala niya sa tray.

“Oo.” matipid na sabi ko.

“Pwede bang makijoin sa mesa?” sabi niya at tumabi sa akin.

“Sige.” sabi ko. “Hindi ka ba nahihiya sa’kin, kumakain ka ako hindi?” pahabol ko.

“Ay Victor talaga. Bili ka po.” akala ko madadala ko siya sa drama ko.

“Hindi na sige. Nagbibiro lang ako.” sabi ko. Pero hinampas niya ako sa balikat. Ang babae talaga, akala ba nila hindi masakit yun.

Hindi na siya nakakain mabuti dahil sa kakatawa. Ang dali niyang patawanin, hindi naman mabenta dati ang mga jokes at banat ko pero sa kanya, mabenta talaga, marami nga akong kinita ngayon eh. Nasira ang momentum ko sa pagbibiro noong dumaan yung gwapong lalakeng si Ken, syet, natulala ako. “Kilala mo yun?” sabi ko kay Joyce sabay nguso kay Ken. Nakita niya akong tumingin, parang papatay siya sa tingin niya sa’kin.

“Ah si sir Ken po, boyfriend po ata ni mam Angelica yan.” napintig ang tenga ko sa narinig pero mas pinaniniwalaan ko si Angel ko at ang tatay ko. Hindi naman siguro sila magsisinungaling sa akin, malamang sa akin lang niya nasasabi ang katotohanan at walang gaanong nalalaman ang mga katrabaho nila.

“Ah. Akala ko single siya. Crush ko siya eh.” biro ko kay Joyce at muntik pa siyang mabulunan o mabuga ang kinakain sa gulat sa biro ko.

“Vic naman eh. Kumakain pa naman ako, muntik ng masira ang poise ko sa’yo.” sakto namang sumilip si Angel sa pintuan habang nagtatawanan kami.

itutuloy...

 

[squallionheart]

Re: Everyday in the Rain Chapter 8: Ken and Joyce

ken at joyce ano kaya ang magiging papel nila sa love story ni victor at angelica?
Salamat sa update sir breakeroo4
Ask ko lang kailan ung next update hehehe

 

[breaker004]

Re: Everyday in the Rain Chapter 8: Ken and Joyce

ikaw talaga ang masugid na tagasubaybay ng kwentong to..
hindi ko alam kung kelan eh..busy kasi...

basta isisingit ko to,

 

[pterpol]

Re: Everyday in the Rain Chapter 8: Ken and Joyce

Ngayon ko lang napansin nung nabasa ko ang Chapter 8, Everyday in the Rain pala ang title nito, akala yung isa pa rin.

Nakukulitan ako dun sa "-Mr. Suplado"

 

[breaker004]

Re: Everyday in the Rain Chapter 8: Ken and Joyce

ehe..ibang story na kasi ito kaya iba na rin ang title..
nakukulitan in a positive way?o nagpasama sa kwento?

 

[pterpol]

Re: Everyday in the Rain Chapter 8: Ken and Joyce

ehe..ibang story na kasi ito kaya iba na rin ang title..
nakukulitan in a positive way?o nagpasama sa kwento?

In a positive way TS.

 

[breaker004]

Re: Everyday in the Rain Chapter 8: Ken and Joyce

buti naman..
abang lang..

 

[mhizteryoso21]

Re: Everyday in the Rain Chapter 8: Ken and Joyce

NABITIN AKO tol! Ü galing talaga ng pagkakasulat.

 

[breaker004]

Re: Everyday in the Rain Chapter 8: Ken and Joyce

haha... sa papuri..

 

[jhay20]

Re: Everyday in the Rain Chapter 8: Ken and Joyce

ang lupet mo dre!

sarap basahin di nakaka-antok.. ˆˆ,)


dugtungan mo na.. Ahah

 

[squallionheart]

Re: Everyday in the Rain Chapter 8: Ken and Joyce

oo nga sir breaker004 sundan na hehehe...

 

[breaker004]

Re: Everyday in the Rain Chapter 8: Ken and Joyce

ang lupet mo dre!

sarap basahin di nakaka-antok.. ˆˆ,)


dugtungan mo na.. Ahah

bagong kaibigan..
enjoy po sa pagbabasa..

oo nga sir breaker004 sundan na hehehe...

naku..kung mamadaliin ko baka pumangit..

 

[breaker004]

Re: Everyday in the Rain Chapter 9: Pagtataka at Luha

Chapter 9:
Pagtataka at Luha

Lalapitan ko na sana si Angel, "Excuse me lang." wika ko kay Joyce at bahagyang tinapik sa balikat dahilan para tumalsik ang isinusubo niya sanang sabaw sa kutsara. "Ay! Sorry." sabi ko na lang at nang aktong pupunasan ang labi niya ay inilayo niya ang panyo ko hawak ang aking kamay. Wala lang sa kanya ito pero para sa'kin, parang ibang parte ng katawan ko ang nahawakan. Napakagaan ng kamay niya at tama lang para maging sweet at malambing, if you know what I mean. Tinignan ko siya at sumenyas siya na ok lang siya matapos ng isang maasim na ngiti. "Sorry talaga. Excuse me." at tuluyan na akong lumapit kay Angel.

"Mukhang nagkakamabutihan na kayo ni Joyce ah." patalikod na sabi niya sa akin. Hindi man niya sabihin, ramdam ko na may konti ring epekto sa kanya ang pagkasulyap niya sa amin ni Joyce na nagkakatuwaan. Hindi maitatago sa mga mata niya, parang mapungay at nangungusap. Madalas ko itong ginagawa sa babae kapag alam kong may nais silang iparating, tinitignan ko sa mata at doon ko nahuhulaan ang kanilang nararamdaman.

"Nagseselos ka?" sabi ko at ngumisi, akala ko ituturing niya itong biro pero lumayo siya sa'kin. Ayaw ata niya ng sinasabihan ng katotohanan o umiiwas lang siya sa akin dahil ayaw niya itong aminin?

Sumabay ako sa kanyang paglalakad, napakatahimik at napakabagal. Yumuko lang ako kasi hindi ko alam ang sasabihin, baka lalo lang itong makasama sa amin. Lumingon ako sa malawak na sakop ng kumpanya nang mabangga ako sa kanya. Bigla kasi siyang tumigil. "Oops. Sorry." sabi ko sabay hawak sa braso niya upang maglambing at para ipahiwatig na hindi ko sinasadya.

"Nilingon mo pa ata siya." sabi ni Angelica.

"Hindi ah. Napatingin lang ako sa laki ng kumpanya. Teka, nagseselos ka ba?" sabi ko pero hindi pa rin siya humaharap sa'kin. "Alam mo, ikaw lang ang mahal ko. Saka, bago pa lang kami magkakilala kasi nagtanong ako kung saan kita matatagpuan. Akala ko, pakikiramdaman ko lang ang puso ko malalaman ko. Pero hindi naman masama ang magtanong kaya kinausap ko siya."

"Baka naman sa kanya ka dinala ng nararamdaman mo?"

"Hindi rin. Kasi wala namang sinabi ang puso ko na siya na. Mabuti pa ngayon, pakinggan mo, binubulong ang pangalan mo."

"Akala ko normal ang maririnig kong sagot sa'yo gaya ng ibang bolero. Pero iba sa inaasahan ko, pinagaganda mo ang pakiramdam ko sa mga bola mo!"

"Alam mo naman kapag inlove. Hindi ko na binibili ang bulaklak, kasi kusa itong lumalabas sa mga salita ko."

"Oo na! Lalo lang akong kinikilig eh!" napatawa ko na uli si Angelica, iba talaga ako, akala ko magagalit na siya ng tuluyan sa'kin. Sana naman hindi na-minus ang points ko para sagutin na niya ako. Ang puti ng ngipin niya, ang pula ng labi niya, para talaga siyang perpekto para sa'king paningin. Ano ba yan? Lahat na lang nasisita ko, ganito pala pag umiibig. Pati nunal natatandaan.

"Hey! Sir is looking for you." sabi ng epal na si Ken. Panira ng rainbow!

"Ah. Victor, salamat sa pagbisita." sabi niya, "Asahan mo, babantayan kita." sagot ko dahil nandoon si Ken.

Nakangisi itong si Ken na umalis kasama si Angel ko pero wala akong magawa, inakbayan pa siya nito pero hinayaan lang siya ni Angel na parang hindi nararamdaman ang tsansing ng mayabang na lalakeng ito sa kanyang balat. Hindi ko alam kung ano ang namamagitan sa kanila. Hindi ko alam kung sino ang paniniwalaan ko. Hindi ko alam kung totoo ba ang sinasabi ni Angel. Hindi ko naman maiiwasan ang mainis dahil sa aking nakita. Ano ba'ng kaguluhan 'to?

Lumabas ang usok sa tainga ko dahil sa init ng aking ulo. Hinintay ko na rin ang uwian dahil malapit na rin naman. Sabay kaming umuwi ni Angelica at nabalot lang ito ng katahimikan. "Ano ba talaga ang meron sa inyo ni Ken? Pwede ko bang malaman?" matapang kong tanong sa kanya upang basagin ang katahimikan pagdating namin sa bahay nila.

"Ha? Bakit bigla mo namang naitanong?"

"Wala. Para alam ko kung saan ako lulugar."

Natahimik siya pero naghihintay pa rin ako ng sagot galing sa kanya. "Sa akin na lang yun. Pwede?" hindi ko inaasahang sagot niya.

"Kung may problema ka. Sabihin mo lang at baka matulungan kita." masigasig na sabi ko kasi pakiramdam ko malalim ang napasok kong sitwasyon.

"Paano kung isang araw bigla na lang akong mawala? Mawala ng hindi mo nalalaman? Ano ang gagawin mo?" tanong niya bigla na ikinagulat ko. Kailangan ko ng magandang sagot, yung tama lang at swabe para sagot sa kanyang mga tanong. Maraming posibilidad ang pumasok sa isip ko. Mahirap na, baka isa dito totoo pala na sitwasyon niya.

"Hahanapin kita. Kahit ano pa man ang dahilan mo, hahanapin kita. Magtitiyaga ako na halughugin ang gilid ng bilog na mundo."

"Paano kung hindi mo ako makita?"

"Makikita kita, dahil yun ang paniniwalaan ko."

"Sabihin na nating nahanap mo ako, paano kung hindi tayo pwedeng magsama?" tanong na may tusok sa puso ko. Matutunaw ata ito sa lamig ng haplos nito. Iba ang pakiramdam ko sa tanong na ito, dahil ito ang pinaka-ayaw kong mangyari sa ngayon sa buhay ko.

"Sabi nga nila, kung gusto maraming paraan at kung ayaw maraming dahilan. Kung makakaya kong ipaglaban ka, gagawin ko. Ipapakita ko at papatunayan ko ang pagmamahal ko sa iyo, anumang hadlang upang tayo ay magsama ay bubuwagin ko. Kung hindi man kita mapilit, iiwan ko sa iyo ang desisyon kung ano ang gusto mo at least, ipinahayag ko ang aking nadarama at hindi ako sumuko ng basta na lang."

Sinandal niya ang katawan sa akin hawak niya ang kanyang puso sa kaliwang kamay at nakadampi ang kanang palad niya sa aking dibdib. Tinamaan pa ng matigas niyang ulo ang baba ko nang isiksik niya ang mukha sa aking dibdib. Nagulat ako at napa-aray sa loob loob ko pero balewala ito para kay Angelica.

Dahan-dahan kong inangat ang aking mga kamay upang ikulong siya sa aking bisig upang madama niya ang kaginhawaan at kalayaan. Sinikipan ko ang pagkayakap sa kanya upang iparamdam na ayaw ko siyang pakawalan at nais ng isang libong ako na siya ay makasama. Naramdaman ko ang paghikbi niya at unti-unting humarap sa akin. Gamit ang aking palad na sandaling kumawala sa mahigpit na paggapos sa kanya ng aking pag-ibig ay hinaplos ko ang luha na pumapatak at umaagos sa kanyang pisngi. Ayaw ko siyang makitang lumuluha dahil sa bawat patak ng luha na sumisilip sa kanyang mata ay parang bumabagsak ang napakalakas na ulan sa aking paligid at humahampas ang galit na hangin sa aking magaang katawan.

"Sana ikaw na lang. Sana pwede kitang mahalin. Sana malaya ako gaya ng tubig na naghahanap ng daan patungo sa kanyang dagat." pagkasabi nito ay bahagya niya akong naitulak at pumasok ng kanyang bahay.

Napakalaking palaisipan sa akin ng mga salitang kanyang ginamit. Hindi na ako nakaimik, gumalaw mag-isa ang aking paa palayo kay Angelica kahit alam kong nasa likod lamang siya ng pinto. Rinig ko ang kanyang pag-iyak pero mas pinili kong iwan siya, baka mas makakabuti kung siya'y mapag-iisa. Konting espasyo para makapag-isip o ayaw ko lang siyang makitang lumuluha? Paano ko siya ipaglalaban kung ang kahinaan ko ay ang kanyang mga luha? Paano ko siya babantayan kung ngayon ko siya iiwan?

Tumigil ako sa paglalakad palayo. " Kailangan niya ako. Babalik ako!"

...sa next chapter..itutuloy..

 

[squallionheart]

Re: Everyday in the Rain Chapter 9: Pagtataka at Luha

sana ikaw na lang... Sana pwede kitang mahalin Sana malaya ako gayang tubig na hanapin ang kanyang dagat...
ang lupet talaga sulit ang paghihintay
Isang palaisipan nanaman ang naiwan baka masagot na yun sa next update
Anyway salamat sa update sir breake004

 

[breaker004]

Re: Everyday in the Rain Chapter 9: Pagtataka at Luha

ikaw talaga ang nauuna.. kung pwede lang kitang bigyan ng award..

 

[squallionheart]

Re: Everyday in the Rain Chapter 9: Pagtataka at Luha

ok na sa akin ung mabasa ang magandang kwento mo ts