"Pon! Pon! Pon!" tunog ng latang tambol. Naengganyo akong magtanggal ng nakasuksok na earphone sa aking tainga kahit pa dumadagundong ang musika ng Heads.
"Pon! Bong! Pon!" may rolling part pa ang paslit na nakasabit sa jeep para bigyang aliw ang mga inip at inis na pasahero na halos trenta minutos nang naghihintay sa driver na gapang magmaneho. Isa na ako doon.
Napangiti ang Ale sa aking tabi at gigil na nagpipigil ng kembot para sabayan ang husay ng paslit sa pagtatambol. Binunot ang barya sa bulsa para lamanan ang maliit na sobre na may titulong "pambili lang po ng pagkain, thank you!"
Doon ko lang napansin na mayroon rin sa aking hita na kung hindi ko napigilang abutin ay siguradong tinangay na ng hangin. Sinilip ko ang aking coin purse. Walang barya. Sa bulsa ng aking bag. Balat ng kendi. Ang sisidlan ng pananghalian. Bingo! May ubeng halayang naka-styro na ninenok ko lamang sa mesa kaninang umaga bago umalis ng bahay.
Trapik. Tumayo na ang paslit. Senyales na tapos na ang concert at oras na para maningil sa mga nagsi-attend. Five-O ang pinakamataas na syang iniluwal ng galanteng dalagita ng mukhang empleyado ng bangko. Bente sa mga mid-class na pasaherong natuwa at napilitang magbawas sa 13th month bonus. Barya naman sa mga tinamaan ng kaunting hiya sa katawan. At ako. Isang styro ng ubeng halaya.
"Salamat po Kuya, Salamat!"
Bakas sa mukha ng paslit ang tuwa matapos makolekta lahat ng biyaya. Kung sa casino man ang next stop o sa malapit na hardware store ang kanyang punta ay hindi ko na alam.
"Salamat sa mga nagbigay po! Nawa po'y humaba pa ang inyong buhay para kayo'y makatulong sa mga tulad namin.." speech nito na parang ginamit na ng mga pulitiko. Animo'y automatic na bibigkasin pagkatapos manalo. Kaso natawa ako sa kadugtong, "Mamamatay yung mga kuripot!" sabay talon.
Natawa ako ng bahagya. May halong komedya. Biglang napa-isip. Fully paid ang lahat. Walang mamamatay. Walang tatablan ng sumpa. Kaso sumigaw ang driver.
"Pu**! Wala tayong preno!"
-Wakas
"Pon! Bong! Pon!" may rolling part pa ang paslit na nakasabit sa jeep para bigyang aliw ang mga inip at inis na pasahero na halos trenta minutos nang naghihintay sa driver na gapang magmaneho. Isa na ako doon.
Napangiti ang Ale sa aking tabi at gigil na nagpipigil ng kembot para sabayan ang husay ng paslit sa pagtatambol. Binunot ang barya sa bulsa para lamanan ang maliit na sobre na may titulong "pambili lang po ng pagkain, thank you!"
Doon ko lang napansin na mayroon rin sa aking hita na kung hindi ko napigilang abutin ay siguradong tinangay na ng hangin. Sinilip ko ang aking coin purse. Walang barya. Sa bulsa ng aking bag. Balat ng kendi. Ang sisidlan ng pananghalian. Bingo! May ubeng halayang naka-styro na ninenok ko lamang sa mesa kaninang umaga bago umalis ng bahay.
Trapik. Tumayo na ang paslit. Senyales na tapos na ang concert at oras na para maningil sa mga nagsi-attend. Five-O ang pinakamataas na syang iniluwal ng galanteng dalagita ng mukhang empleyado ng bangko. Bente sa mga mid-class na pasaherong natuwa at napilitang magbawas sa 13th month bonus. Barya naman sa mga tinamaan ng kaunting hiya sa katawan. At ako. Isang styro ng ubeng halaya.
"Salamat po Kuya, Salamat!"
Bakas sa mukha ng paslit ang tuwa matapos makolekta lahat ng biyaya. Kung sa casino man ang next stop o sa malapit na hardware store ang kanyang punta ay hindi ko na alam.
"Salamat sa mga nagbigay po! Nawa po'y humaba pa ang inyong buhay para kayo'y makatulong sa mga tulad namin.." speech nito na parang ginamit na ng mga pulitiko. Animo'y automatic na bibigkasin pagkatapos manalo. Kaso natawa ako sa kadugtong, "Mamamatay yung mga kuripot!" sabay talon.
Natawa ako ng bahagya. May halong komedya. Biglang napa-isip. Fully paid ang lahat. Walang mamamatay. Walang tatablan ng sumpa. Kaso sumigaw ang driver.
"Pu**! Wala tayong preno!"
-Wakas
salamat sa pagbasa 
